Eigentijdse Roméo et Juliette is puur genieten
Vaak laat ik me verrassen als ik naar een voorstelling ga. Zitten en blanco genieten. Nu is dat bij een beroemde opera als Roméo et Juliette (Charles Gounod) een beetje ingewikkeld. Iedereen kent Shakespeares verhaal over deze twee geliefden en hun rivaliserende families. En dan mocht ik de afgelopen week ook nog de zangers, de regisseur en de muzikaal leider interviewen. Ja, dan ben je per ongeluk wel erg goed voorbereid.
Regisseur Julien Chavaz vertelt me hoe belangrijk het voortdurende spanningsveld tussen publiek en privé in deze opera is. In zijn regie speelt hij met deze verschillende perspectieven. Het ene moment neem je alles waar vanuit de twee families die elkaar in het openbaar bevechten om vervolgens naar het intieme perspectief van Romeo en Julia te switchen, die elkaar in het geheim ontmoeten. Ook het decor is gebaseerd op deze wisseling van perspectief. Alsof je het ene moment uit het raam kijkt en de hele stad overziet, en het volgende moment door een sleutelgat gluurt.
Uit het gesprek met sopraan Anna Emelianova en tenor Peter Gijsbertsen proefde ik hoe spannend het moet zijn om je in de liefde tussen Julia en Romeo te verplaatsen. Vanaf het moment dat Peter zingt, zorgt de prachtige muziek ervoor dat hij die liefde voelt. ,,Het zit in de noten en in mijn woorden en in wat ik terugkrijg van Anna. Haar ogen, haar stem.”
Anna beeldt zich haar eigen jeugdliefde in. ,,Ik herinner me de emoties en gedachten nog zo helder. Ik gebruik deze gevoelens om me in Julia te verplaatsen. Dat werkt enorm goed.”
En dan die rivaliteit tussen de families van Romeo en Julia. Op het hoogtepunt is het podium vol irrationele haat. De families Montague en Capulet scharen zich achter hun frontman en het koor zingt dat de hel voor de ander mag openbreken. Hoe speel je die haat? In de rol van Tybalt is die haat het zichtbaarst. Hij is wraakzuchtig en agressief en hoeft alleen maar de stem van de gemaskerde Romeo te horen om te ontvlammen. ‘Ik ga die verrader bestraffen’, zijn Tybalts woorden. Tenor Erik Slik kan zich op het podium in deze extreme gevoelens van Tybalt goed inleven. ,,De muziek zorgt ervoor dat de feestelijke sfeer verandert in agressie.” Een ander heeft juist de spanning tussen de personages nodig om het gevoel van haat op te roepen, en een enorme concentratie.
En tenslotte legt muzikaal leider Phillipp Pointner me uit wat hij aan de structuur van de opera heeft veranderd. Hij herschreef de opera van vijf naar twee akten. Want ja, wie heeft er in het snelle tijdperk nog een concentratieboog om naar een opera van vijf uur te luisteren. Zijn Roméo et Juliette sluit meer aan bij onze tijd.
Deze keer ben ik dus goed op de hoogte van wat ik ga zien. En toch ga ik gewoon lekker zitten en blanco genieten. Voor zover dat na al deze prachtige gesprekken nog onbevangen kan.
Roméo et Juliette door Opera Zuid gaat in première op 12 november in Theater aan het Vrijthof, daarna gaan ze op tournee.
