‘De geniale vriendin’ van Elena Ferrante als inspiratiebron
Omdat binnenkort mijn nieuwe jeugdboek verschijnt, was ik afgelopen week te gast in Cultuurcafé op Radio L1. Uiteraard spraken we over mijn bundel Stoere verhalen over kunst en over het belang van lezen. Maar er gebeurde zoveel meer moois die middag aan de radiotafel. We luisterden, lachten en huilden, want cultuur raakt en verbindt. Daarom hou ik er ook zo van.
Niña van Dijk zong haar nieuwe nummer Tussen de sterren. Over het verlies van haar te vroeg geboren kinderen. Onze gesprekjes tussendoor waren intiem, omdat we dit grote verdriet delen. Dat muziek deze emotie in een paar minuten diep vanbinnen los kan maken, is magie. Met meer tijdsinspanning kunnen boeken dat ook. In mijn hoofd en lijf schuilen de gevoelens over dit verlies al 18 jaar. Nu nog de juiste woorden vinden.
Aan de radiotafel zat ook filmmaker Richard Dols. Ook hem zag ik vechten tegen de tranen toen Niña haar nummer zong. Net als ik werd hij daar als tafelgast door overrompeld. Hij was er om de serie-verfilming De geniale vriendin naar de succesvolle boeken van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante te bespreken. Een coming of age van hartsvriendinnen Elena en Lila tegen de achtergrond van het sombere Napels van de jaren ’50, die onder meer te bekijken is via NPOStart.
Eigenlijk is het niet mijn gewoonte om series te kijken waarvan ik het bronboek niet gelezen heb. Series kijken is trouwens sowieso niet mijn gewoonte. De manier waarop ze mij met hun klauwen aan het beeldscherm vastketenen, bevalt mij niet. Toch liet ik me na Richard Dols’ bespreking verleiden om De geniale vriendin te gaan bekijken in plaats van te lezen. Gewoontes zijn er om van af te wijken toch?
Het was een goede keuze. De acteurs zijn geweldig. Vooral die twee meiden. Niet alleen de vriendschap, ook thema’s als emancipatie, armoede en maffia worden mooi in beeld gebracht. De sfeer is verstild en regelmatig mysterieus en dreigend. De decors zijn sober en prachtig. En ja, dat Italiaans werkt natuurlijk ook mee, ook al versta ik er niets van.
Van De geniale vriendin verslind ik nu avond aan avond een aflevering en – zoals dat gaat met verslavingen – soms twee of drie. Dat ik het boek niet eerst gelezen heb, maakt me niet uit. Wel ben ik nieuwsgierig geworden naar de woorden die Elena Ferrante gebruikte om dit verhaal te schrijven. Wellicht brengen ze inspiratie voor een boek over twee meisjes tussen de sterren.
