Digitale kunst in voormalige nazi-duikbootbasis Bordeaux
Een kolossaal betonnen gebouw aan de rand van Bordeaux trekt al jaren mijn aandacht. Deze voormalige duikbootbasis werd in 1942 door de Duitsers gebouwd en is sinds kort omgetoverd tot een centrum voor digitale kunst. Een overweldigende beeldende en muzikale ervaring.
Al bijna 25 jaar breng ik bijna alle zomervakanties door in onze familieboerderij op het Franse platteland. Je kent het wel. Lange tafels vol lekkernijen in de schaduw onder de lindenboom, familie, vrienden, goeie gesprekken en vooral veel wijn. Als na vele luie dagen de verveling toeslaat, verplaatst de karavaan zich voor een aantal dagen naar de kust voorbij Bordeaux, om daar met surfplank de woeste golven te bedwingen. En telkens valt op weg naar zee aan de rand van Bordeaux mijn blik op dat gigantische betonnen gebouw, een bunker zoals alleen de nazi’s konden bouwen: groot, sterk en ondoordringbaar. Deze constructie van 42.000 m² en bijna 20 meter hoog werd door de Duitsers gebouwd om onderdak te bieden aan hun duikboten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een gebouw dat angst inboezemt en tegelijkertijd nieuwsgierigheid opwekt, maar nooit toegankelijk was voor publiek.
Toen de karavaan deze zomer weer naar zee vertrok, maakten we een vertrouwde tussenstop in Bordeaux: Parijs met mediterrane allure noemen wij deze stad. Lekker eten, shoppen en door de wijken langs de oever van de Garonne slenteren. En dus eindelijk de duikbootbasis bezoeken, want sinds kort is de bunker een centrum voor digitale kunst. De duikbootbasis is verdeeld in elf bassins die onderling zijn verbonden door één straat. Vier van deze waterbassins van 100 meter lang, 22 meter breed en 12 meter hoog zijn nu het decor van een van de grootste multimediaprojecties ter wereld. Je wandelt door 360°-projecties van bekende kunstwerken die de gehele ruimte vullen. De muziek van Ravel, Debussy tot Gershwin is overweldigend en brengt je in een andere wereld.
Deze zomer staan kunstenaars centraal die Zuid-Frankrijk en de Middellandse Zee als gezamenlijke inspiratiebron hadden: Renoir, Monet, Pissarro, Matisse, Signac, Derain, Dufy en Chagall. De kleurrijke projecties worden weerspiegeld in het water van de vier bassins. De doorlopende voorstelling van dit audiovisuele gigaspektakel is te zien vanaf de voetgangersbruggen langs en over het water. Magisch! Het indrukwekkendst vind ik de projecties van Chagall: ronde glas-in-loodramen vol warme kleuren verschijnen op de muren aan het einde van de bassins, alsof je niet in een donkere bunker, maar in een kathedraal staat.
Na het bezoek aan Bassins de Lumières vertrekt de karavaan naar zee. Ik ben benieuwd welke kunstenaars volgend jaar hun licht in deze duikbootbasis zullen laten schijnen. Ongetwijfeld wordt het weer een inspirerende stop tussen het bourgondische platteland en de woeste zee.
