Blog Jo Cortenraedt

In gebed op het voetbalveld

tekst Jo Cortenraedt

Een paar wedstrijden heb ik tot nu toe maar (half) gezien van het WK-voetbal. Het kost me anders te veel tijd, er zijn nog zo veel andere zaken die moeten gebeuren en die ik zelfs vaak interessanter vind. Wat ik in ieder geval meekreeg, was dat zowel het team van Brazilië als dat van Ecuador uitvoerig in gebed gaan bij het begin van een wedstrijd en ook als ze gescoord hebben. Dat gebeurt niet ingetogen, maar met een hoop theater, alsof je bij een gebedsdienst in Harlem (New York) bent.

Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje gênant. Iedereen moet geloven wat ie wil, maar moet je er zó mee te koop lopen? Persoonlijk denk ik niet dat een fraai schot in de kruising rechtstreeks vanuit de hemel is aangestuurd. Dan moet ‘de Heer’ en zijn gevolg beschikken over een GPS-systeem die wij  nog niet ontdekt hebben. Nee, zo’n goal zal toch eerder te maken hebben met de kwaliteit van de betreffende speler, vermoed ik zo.

Mijn scepsis komt misschien doordat mijn moeder vroeger wel eens zei dat de dorpsgenoten die vooraan in de kerk het hardste beden, niet altijd ‘de braafsten’ waren. Ze was daar nogal wantrouwend in.

Nu mag een voetballer voor mij zo veel schietgebedjes afratelen als ie wel, terwijl die op het doel schiet. Maar dat zou ook in gedachten kunnen, je hoeft dat niet uit te schreeuwen. Ik meen zelfs ooit als misdienaar te hebben gekregen dat je ‘persoonlijk het gesprek met God kunt aangaan’. Daar stel ik me dan geen vol stadion bij voor. Bij mij hebben die gesprekken overigens nooit zo gek veel opgeleverd, er kwam namelijk geen antwoord. Maar misschien had ik mijn radiofrequentie niet goed afgesteld, dat kan ook.

Persoonlijk denk ik niet dat een fraai schot in de kruising rechtstreeks vanuit de hemel is aangestuurd.

De technisch uitstekende spelers van Brazilië en van Ecuador bidden nadrukkelijk en demonstratief in groepsverband. Dat vind ik ook een lastig punt. Want stel dat je als speler nou net een andere kijk op religieuze zaken hebt, dan kun je je dat nauwelijks permitteren, want dan doe je niet mee aan de groepsrituelen.

Opvallend  trouwens dat tegenwoordig veel Braziliaanse voetballers evangelisten zijn. Terwijl Brazilië altijd een heel katholiek land was, maar dat schijnt de laatste tijd aan het veranderen te zijn. En evangelisten zijn doorgaans wat fanatieker, ook wat rechtlijniger in de leer. Ben eens benieuwd hoe ze dat met carnaval gaan doen in Brazilië. De ‘flexibiliteit’ van het katholicisme, met af en toe een oogje dicht, gaf ruimte aan de sensualiteit en het exhibitionisme van de schaars geklede swingende Brazilianen. Met de strengere evangelistische gebruiken en principes kom je daar minder makkelijk mee weg.

Ik zou het wel toejuichen als er wat minder luid gebeden zou worden op het voetbalveld. Het gaat om het spel met de bal, niet om religieuze opvattingen die nu met een soort van verkapte marketing aan het voetbalminnende publiek verkocht worden.

Dan vind ik het knapper wat de leden van het Iraanse voetbalteam gedaan hebben. Die staan niet hardop te bidden op het veld. Nee, die hebben in Qatar verschillende acties ondernomen om de onderdrukking van de bevolking, en dan met name de vrouwen, in hun eigen land te veroordelen. Dat is pas knap en moedig, want God weet welke straffen hen nog boven het hoofd hangen bij terugkomst in het land waar religie (in dit geval de islam) allesbepalend is, en geen enkele vorm van democratie toelaat.

Geloofsgetuigenis hoort in de kerk, de moskee of de tempel thuis, niet op het voetbalveld.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws