Erotiek op een uitvaart
Erotiek en sterven, dat zijn twee uitersten zou je zeggen. Hoewel, het zijn beide oer-elementen van het leven.
De twee kwamen deze week samen bij de uitvaart van de flamboyante persoonlijkheid Jef Vliegen, die het na 86 levenslustige jaren voor gezien had gehouden. De plechtigheid in het nogal kille crematorium met vanwege corona maar weinig gasten. verliep volgens verwachting met enkele passende toespraken.
Maar ineens was daar voor mij een verrassing: de begintune van m’n televisieprogramma Limbourgeois op L1 TV. Vrolijke tonen van de harmonie Sainte Cécile, die een feestelijk gebeuren lijken aan te kondigen. Voor het programma is dit een heel toepasselijke tune.
De dierbaren van de overledene hadden gemeend om het interview dat ik jaren terug met Jef Vliegen had gemaakt ter ere van zijn verschenen biografie, integraal tijdens de uitvaart te laten afspelen. Het duurde alles bij elkaar een minuut of tien.
Ik kan redelijk afstandelijk en vooral vakmatig naar een eigen productie kijken. Maar het was de eerste keer dat ik mezelf tijdens een uitvaart op het beeldscherm zag verschijnen. En dan – gelukkig – niet als degene van wie afscheid werd genomen.
‘Ik opperde ik dat zowel zijn boek als ook de 12-delige biografie van Casanova had gelezen.’
De aanwezigen luisterden in alle rust naar het vraag- en antwoordspel. Ik zat met Jef Vliegen destijds bewust op het terras van La Bonne Femme in Maastricht. Want dat was de plek waar Jef in zijn getrouwde jaren met zijn Jaguar expres de serre was binnen gereden, met heel wat glasgerinkel tot gevolg. Hij had op dat moment een onenigheid met zijn vrouw en wilde op deze wijze een statement maken. Tijdens het interview bevestigde hij dat volmondig. Hij voegde er nog aan toe dat de auto daarna ‘verdween’. De politie was er niet aan te pas gekomen. Het klonk allemaal mysterieus, spannend en hilarisch.
Maar ik moest het in dat interview ook hebben over de ruime passages die gewijd waren aan zijn vele affaires met even zoveel vrouwen. Ik merkte, zo terugkijkend, dat ik de woorden eruit moest trekken, omdat de hoofdpersoon in kwestie op dat moment zijn gedachten niet altijd even goed kon ordenen.
Ik opperde ik dat zowel zijn boek als ook de 12-delige biografie van Casanova had gelezen. Deze Italiaanse vrouwenjager beschreef eveneens veel van zijn liefdesavonturen en lardeerde dat met erotische en zinnenprikkelende zinsneden. Maar ik stelde dat Jef nog een stuk verder ging en in niets verhullende plastische termen verslag deed van zijn vleselijke lusten en die van de vrouwen in kwestie. Jef antwoordde dat de mensen in die tijd (de jaren zeventig, tachtig en negentig) minder preuts waren. Het was de tijd van de flower power en de seksuele revolutie. Dat wilde hij in het boek laten merken.
Ik begreep zijn antwoord, maar toch zat ik er tijdens deze vertoning zoveel jaar wat anders in. De geïnterviewde zag je op het beeldscherm, maar in werkelijk lag hij er naast in de kist. En we hadden het over erotiek. Ik dacht, misschien hadden ze die vraag eruit moeten knippen. Niet als censuur, maar ik vroeg me af of dat wel paste bij zo’n uitvaart.
Maar na afloop van de plechtigheid, bij de koffietafel, werd ik bedankt en gecomplimenteerd voor het interview, ze herkenden de overledene helemaal in het verhaal zoals hij was. En inderdaad, hij zou er zelf waarschijnlijk geen enkel probleem mee gehad hebben.
Tja, allez dan, dacht ik.
Ik herinnerde Jef Vliegen vooral als de goed geklede stijlvolle charmeur en daar waren de dames inderdaad gevoelig voor. Niet zelden leidt dat dan tot erotiek. Al had ik niet gedacht dat die tot na zijn laatste adem nog even bleef nagalmen, met mij als aangever.
