Cadeau voor de kleinzoon
De tweede kleinzoon heeft dezer dagen zijn opwachting gemaakt en aangezien die supergezond op de wereld is gekomen, ben ik zeer in mijn nopjes. Dan doemt al snel de vraag op welk cadeautje je voor het eerst meeneemt. Nou, dat is voor mij een tamelijke bevalling. Immers, kinderen in onze westerse wereld worden bedolven onder cadeaus, vanaf de allereerste dag. Al die teddy’s en andere troetelspullen, allemaal lief en goed bedoeld. Maar te veel te veel, net als de meeste cadeaus die erna volgen, in de groeifase.
Het is mooi te zien dat een kind bedolven wordt met liefde, maar bedolven onder cadeaus heeft volgens mij ook z’n nadelen. Op enig moment ziet het kind door de cadeaubomen het bos niet meer. Uiteindelijk komen veel van die spullen in het milieupark terecht. Dat hoort helaas bij onze wegwerpmaatschappij.
Grote warenhuizen die slechts één slogan hebben: goedkoop, en nog eens goedkoop, die grossieren in heel veel spul uit vooral China. Meestal van geen kwaliteit, dus na een tijdje verdwijnt het in de afvalbak.
Ik denk dat je de creativiteit van kinderen afremt als je ze overlaadt met allerlei rommel, veelal van plastic gemaakt. Als de andere kleinzoon door de tuin loopt, dan heeft ie meer belangstelling voor een simpele tak, voor een boomstam of gewoon de trapjes op het kronkelige tuinpad. Vroeger, ja vroeger, konden we ons als kinderen vermaken met een stuk hout en een paar stenen. Doelpalen maakten we van stokken. En wat hadden we een lol, we bleven uren buiten en kwijnden niet weg achter de gamecomputer.
Natuurlijk, je kunt een kledingstuk ‘op de groei’ kopen, dat heeft al wat meer zin, maar daar wordt ook een hele lading van verwacht. En voor een leuk kinderboek is het nog wat vroeg. Nou ja, ik verzin wel iets, maar het is best wel een opgave om iets origineels te bedenken.
Ik denk dat je de creativiteit van kinderen afremt als je ze overlaadt met allerlei rommel, veelal van plastic gemaakt.
Kopen, kopen, kopen, dat was ook het adagium van black Friday. Ik weet niet of dat ‘koopfeest’ nog het hele weekend door wordt getrokken, in ieder geval begon het al begin van de week. In die periode schijnt alles goedkoper te zijn. Nou ja, alles, vooral de prullaria waar de winkels en de onlinebedrijven toch al van af willen. Op de echt goede artikelen zit die megakorting dan net niet.
Ik ben er ook niet meer bezig, eerlijk gezegd. Geld is belangrijk, ik kan het niet ontkennen. Want je wil toch een beetje comfortabel leven. Maar dat hoeft wat mij betreft niet te betekenen om zoveel mogelijk spullen in huis te halen. Beter minder, maar wel beter. Liever drie glazen kwaliteitswijn dan zes glazen goedkope rommel inclusief hoofdpijngarantie.
Het verbaast me nog altijd hoe mensen in staat zijn om alles te doen om zoveel mogelijk binnen te halen, een hebzucht die al gauw gênante vormen aanneemt.
Minder kopen kan best prettig zijn, als je wel maar de kwalitatieve producten kunt kopen, als je ze nodig hebt. Dan geef ik nog altijd de voorkeur aan een winkel. Dan kan ik er naar kijken en eventueel in de hand nemen. En ik kan nog een praatje maken met de winkelier, ben ik sociaal bezig geweest. Maar dat word je tegenwoordig niet gemakkelijk gemaakt. Zoek je een goede vulpen of een mooie notebook (luxe schrijfblok), dan wordt dat in de hele regio een bijzonder lastige opgave, zo heb ik gemerkt. In Zuid-Limburg konden mijn dochter en ik die althans niet meer vinden. Maar gelukkig hadden we in Visé, vlak over de grens, nog een prima adres, een waar familiebedrijf. Een feest voor mij als scribent en gelukkig heeft mijn dochter ook wel iets met pennen, waarmee ze trouwens veel sierlijker schrijft dan ik.
Maar wat bleek onlangs op een zaterdagmorgen toen we voor ons vast adres stonden: de etalages waren leeg, het licht was uit, er hing een papier: liquidation. Afgelopen, einde oefening.
Met pijn in het hart heb ik me gewend tot de online-winkel. Daar heb je nog wel keuze, maar je kunt het niet meer in je hand nemen, je moet het bestellen zonder te testen. Vreselijk. Nee, het koopplezier gaat er voor mij niet op vooruit op deze manier. Trouwens, best wel een goed idee, om tezijnertijd voor de jongste kleinzoon nog een echte vulpen te kopen. Denk dat er toch niemand anders op dat idee komt, ben ik in ieder geval nog een beetje origineel. Het liefst zou ik dan met hem naar de speciaalzaak willen gaan, maar ik vrees dat het een bruine doos wordt, die wordt afgeleverd door een haastige man in een busje waar veel te luide muziek uit schalt.
