Ben ik wel degene die ik ben?

Het is vandaag bijna overal in Europa een nationale feestdag, want het is de Dag van de Arbeid. Dan wordt er niet gewerkt maar gefeest, al zal dat dit jaar bescheiden zijn. In Nederland wordt die dag niet gevierd, er wordt gewoon doorgewerkt.

Toch ben ik enigszins in feeststemming. In de eerste plaats omdat de coronacijfers in landen als België, Duitsland en Frankrijk nu echt beginnen te dalen. In Nederland blijven ze nog even hangen, mogelijk een aanwijzing dat we internationaal niet meer voorop maar achterop lopen. Maar ook hier zal de curve snel naar beneden gaan.

De hoop gloort. Voor volgende week zondag heb ik zelfs voor de lunch een tafeltje gereserveerd op een Belgisch terras, want dat mag dan weer. Alleen, de weersvoorspellingen wijzen erop dat ik dan beter in skipak kan gaan.

Het was woensdag in Maastricht een heel aangenaam gezicht om al die mensen heerlijk in de zon op het terras te zien zitten. Die woensdag liet ook zien dat je beter bij de goed georganiseerde horeca buiten kunt gaan zitten, dan met duizenden in het Vondelpark gaan feesten. Naar mijn idee moet dat binnen in menig restaurant binnenkort toch ook kunnen. Net zoals in de winkels een kwestie van reguleren. Maximaal zoveel mensen en dan letten op de afstand, zo lastig kan het niet zijn.

Ik heb nog een reden voor vrolijkheid. Ik had deze week het grote genoegen dat mijn identiteit officieel bevestigd werd. Dus het bleek dat ik inderdaad Jo Cortenraedt ben en niemand anders. Hoezo?

Welnu, ik kreeg van de Belastingdienst het bericht dat ik teveel had betaald en dat ze wat wilden terugstorten. Of ik kon laten weten op welke rekening dat moest. Vreemd, want ik betaal al vele jaren veel te veel geld aan de fiscus via een bepaalde rekening. Dus dat nummer hebben ze. De accountant maar even geraadpleegd. Die mocht dat vanwege de privacy-wetgeving niet doorgeven, dat moest ik zelf doen. Maar niet gewoon per mail, brief of telefoon, nee, ik moest eerst een ‘eHerkenning’ aanvragen. Een hele procedure, waarvoor ik de hulp van mijn zoon heb ingeroepen, die daar wat handiger in is.

Zijn naam mocht ik niet weten, ik kreeg wel zijn codenummer door. Alsof de Amerikaanse FBI bij je langskomt.

Vervolgens kreeg ik per mail en sms een aantal meldingen dat er een soort van geheime inspecteur langs zou komen om te constateren of ik wel Jo Cortenraedt was. Die kwam dus naar me kijken. Een paspoort alleen voldeed niet, hij moest terplekke mij als persoon waarnemen. Zijn naam mocht ik niet weten, ik kreeg wel zijn codenummer door. Alsof de Amerikaanse FBI bij je langskomt. Hij zou donderdag tussen 13 – 15 uur langskomen op kantoor. Om 1 minuut voor 3 belde hij met de vraag waar het adres ongeveer was, hij zat te zoeken. Ik liep naar het raam en antwoordde: bent u dat hier beneden in die zwarte auto? Dat klopte dus.

Hij kwam naar boven, een vrolijke vriendelijke man van naar ik vermoed Surinaamse afkomst. Hij had allerlei badges om zich hangen, waaruit moest blijken dat hij toch wel héél officieel van de overheid was. Hij bekeek me doordringend, scande m’n paspoort in op z’n laptop en schoof een betaalmachine onder m’n neus. Of ik 4 euro en nog wat wilde afrekenen. Hij wenste me verder nog een prettige middag.

Per mail kreeg ik vervolgens de bevestiging dat het gelukt was om een eHerkenning aan te vragen. Ik bleek de persoon te zijn voor wie ik me al vele jaren uitgeef. Er zat ook een factuur bij, iets van ruim 200 euro. Voor de service.

Nu ga ik dit weekend m’n zoon vragen hoe nu verder. Immers, hiermee hebben we nog altijd geen bankrekeningnummer doorgegeven aan de fiscus. Ik neem aan dat we in het proces wel verder zullen komen. En als dat dan ook nog gelukt is, dan pas komt de grote vraag: wat krijg ik eigenlijk terug van de fiscus? Misschien is het maar 2 euro. Dan is het een duur grapje geweest.

De Belastingdienst heeft als slogan: ‘Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker’. Pardon? Ik weet niet welke malloot dat bedacht heeft. Ik vraag me af: ben ik de enige die een beetje kriegelig wordt van dit bureaucratische doolhof? Of ben ik gewoon niet van deze tijd en heb ik ergens een afslag gemist?

Jo Cortenraedt