Elektrisch rijden
Toeval of niet, net in de week van de klimaattop in Glasgow ben ik overgestapt op een volledig elektrische auto. De turbo van het vorige voertuig had het begeven, het ding had al de nodige dienstjaren erop zitten. Dan moet je knopen doorhakken.
Ik ben geen milieu-fanaat maar besef wel degelijk dat we al vele jaren onverantwoord omgaan met de leefwereld en de natuur. Dat kan niet goed zijn. Al in mijn jonge jaren gaf ik de voorkeur aan zoveel mogelijk ecologische producten in plaats van ‘fabrieksvoer’. Thuis had mijn moeder nog wel pakjes en blikken soep in de kast, die zul je bij mij niet vinden. De fastfood laat ik al decennia links liggen. Van de andere kant zie ik me ook niet gauw veganist worden, dat is dan weer een brug te ver. Maar ik let wel op de herkomst van producten die wat mij betreft het liefst zo natuurlijk mogelijk moeten zijn.
Voor de energievoorziening staat er nu een moderne warmtepomp in de kelder en liggen er zonnepanelen op het dak. Even los van het financiële plaatje geeft het een goed geval. Ik wek min of meer m’n eigen energie op en sponsor via olie geen regimes die fundamenteel een andere kijk op het leven hebben dan ik.
Al rijdend heb je eerder een idee dat je in een zweefvliegtuig zit, maar dan op de grond.
Maar al die jaren was ik een goede klant aan de benzine- en dieselpomp, te meer daar ik het wel prettig vind om in niet al te kleine wagens te rijden. Enig comfort en veiligheid zijn wel prettig,
Ik had nu uiteraard voor een hybride auto kunnen kiezen. Voor korte stukjes elektrisch, voor langere afstanden benzine. Maar ergens voelde dat als een halve maatregel. Dus heb ik de knop in één keer helemaal omgedraaid.
De fabriek zegt dat mijn nieuwe voertuig een bereik moet halen van 460 kilometer. Volgens de autojournalist van Chapeau zal dat eerder zo’n 360 kilometer zijn, dus daar ga ik van uit. En dan hangt het er van af hoe je rijdt, hoe hoog je de verwarming of airco zet, hoe luid het volume van de radio staat, en nog zo wat van die parameters.
Nu ben ik een tamelijk rustige rijder, ik hoef niet zo nodig de macho uit te hangen op de weg. Maar ik wil wel vooruit natuurlijk. Nou, dat lukt zonder meer met een elektrische auto, want je hoeft maar even aan het ‘gaspedaal’ te komen, of het apparaat schiet vooruit, heftiger dan bij een gemiddelde sportwagen. Dat schijnt te maken te hebben met de directe overbrenging van energie.
Heel apart is het dat je het ding niet hoort. Er zit geen motor onder de kap. De eerste dagen drukte ik op de startknop en zat vervolgens tevergeefs te wachten dat ik een geluid zou horen. Al rijdend heb je eerder een idee dat je in een zweefvliegtuig zit, maar dan op de grond. Je moet goed beseffen dat de medeweggebruiker je niet hoort aankomen.
Je kijkt meer dan normaal op de metertjes die aangeven hoeveel kilometer je nog kunt rijden. Want ja, stel dat je stil komt te staan. Je kunt niet ergens even een kruikje benzine gaan halen. En, als je verder van huis wil dan in de regio, dan moet je je rit gaan plannen. In Amsterdam bijvoorbeeld moet je dan zorgen dat je daar de auto aan een laadpaal kunt koppelen. Meer nadenken dus.
Maar toch geeft het een goed gevoel. Het hangt uiteraard niet van één persoon af, maar toch draag ik bij aan de verschoning van de aarde, ook al wordt dat ijzer en kunststof ook in een fabriek gemaakt en moet de elektriciteit ergens vandaan komen.
En dan zijn er nog die ontelbare digitale opties. Tot en met de functie dat, als je de muziek hebt aanstaan, je maar met je vinger in de lucht hoeft te draaien, en het volume harder of zachter wordt. Heel apart. Van de meeste opties begrijp ik niet veel, daarvoor neem ik de nieuwe generatie mee, voor hen is dat kinderspel.
