De droomwereld daalt neer in Maastricht
In de beroemde mergelgrotten van Château Neercanne, waar mooie flessen wijn liggen opgestapeld, beland ik ’s avonds op een exclusief feest van een van de kunsthandelaren van de beurs TEFAF. Het is een van de vier ‘kunstfeesten’ die deze avond op deze prachtige locatie. Ook in het andere deel van de grotten en in het kasteel zelf zitten overal TEFAF-gasten uit heel de wereld.
In de wijnkelder, waar de kaarsen zorgen voor stemmig licht, speelt harpiste Josephine van Son een aantal muziekstukken als ‘achtergrond’. Geen dankbare taak voor een muzikant, maar het past deze keer wel bij de ambiance. Ik zie allemaal fraai geklede mensen, onder wie een rijzige Parisienne die ondanks haar hoge leeftijd nog uitermate charmant overkomt, geholpen door een prachtige ‘robe’ van een ongetwijfeld beroemde couturier. Met een glas champagne in de hand, de oorbellen fonkelend, heeft ze het grootste plezier. Overdag had ik haar al op de beurs gezien, waar ze intens aan het genieten was van met name de meest verfijnde antiek.
Een rijzige Parissiene in haute couture op een van de exclusieve feesten rondom TEFAF
Even verderop staat een van de rijkste mensen op deze aardbol, de Aga Khan himself, die de uitnodiging van de kunsthandelaar heeft aangenomen om in Maastricht te komen genieten en bij te praten. Grappig om te zien hoe de jonge, enthousiaste personeelsleden (deels studenten als oproepkrachten) zich daar heel diplomatiek en soepel tussendoor bewegen. Hun uursalaris ligt iets lager, maar toch, ongetwijfeld een geweldige leerschool voor een internationale carrière.
Natuurlijk, er is héél veel ellende in de wereld, en inderdaad, het is ook niet allemaal eerlijk verdeeld. Maar, ik ervaar TEFAF niet alleen als een grote klus op werkgebied, maar ook als een warm bad, als een vat vol dromen. Een aantal dagen van ’s morgens tot ’s avonds vertoeven tussen de allermooiste schilderijen, antiekstukken en andere kunstwerken. Het kost allemaal veel geld. Maar in ieder geval, de mens is blijkbaar tot heel mooie dingen in staat. Ook tot heel vreselijke dingen, maar die tellen hier nu even niet. Dat is op zich al even een verademing.
Ik geniet er ook van hoe fraai de meeste bezoekers gekleed zijn. Nee, het is geen modeshow, maar velen hebben er wel werk van gemaakt en op details gelet. Dat zorgt voor een bepaald cachet, voor een respectabele omgang. Dat mag je elitair of voor mijn part decadent noemen, maar stijlvol gedrag kan ik wel waarderen.
Al zei de Belgische acteur, die door Bonnefanten was ingehuurd om een paar dagen lang als de Vaandeldrager uit het schilderij van Rembrandt in de stand van Chapeau / Maastricht Region rond te lopen: ‘Goh, ik heb 350 jaar in die lijst gehangen, ik vind het wel fijn om er even uit te stappen. Maar wat zijn die mensen gek gekleed, in van die strakke pakken.’ Hij zelf droeg een authentiek kostuum uit de 17e eeuw, uit de tijd van Rembrandt, rijk voorzien van borduursels. Een andere stijl maar ook heel mooi.
Jo Cortenraedt
