Blog Jo Cortenraedt

Gaza en onze westerse kernwaarden

tekst Jo Cortenraedt

In de jaren tachtig reed ik in een taxi vanuit Tel Aviv dwars door de Gaza-strook naar de SinaÏ-woestijn, waar ik voor de krant een afspraak had met een sergeant uit Roermond, die deel uitmaakte van de toen daar gelegerde internationale vredesmacht.

De Gaza was toen nog geen gesloten veste, het gebied zag er landschappelijk mooi uit met al die wapperende palmentakken. Je zag alleen aan de kleding dat je in een heel ander gebied terechtkwam. En het straatbeeld oogde iets chaotischer dan je in Israël gewend was.

Zoveel jaar later is het nu een gebied waar enkel ellendige berichten vandaan komen en waarvoor kennelijk geen oplossing te bedenken valt.

Wat me een week na de slachting onder de Joodse bevolking door de terreurbeweging Hamas nu vooral is bijgebleven, dat is dat je mensen her en der in de wereld juichend en met vlaggen zwaaiend over straat zag gaan, na het horen over berichten dat het terroristen gelukt was om massaal ongewapende mannen, vrouwen en baby’s op de meest gruwelijke wijze te vermoorden. Kennelijk is dat voor een aantal mensen reden om al toeterend rond te rijden, alsof zojuist een voetbalwedstrijd gewonnen is.

Veelal gebeurde dat in westerse democratische landen, door mensen met een islamitische achtergrond. Dat vind ik nogal verontrustend.

De hand van God helpt hierin ook niet. Juist in het Joods-Palestijns conflict speelt de religie een fatale rol.

Natuurlijk is de dood van de vele burgers in de Gaza-strook door het militaire antwoord vanuit Israël, even betreurenswaardig. Voor mij is elk mens uit welke cultuur of regio dan ook, het hoogste goed dat we op aarde hebben en dat gerespecteerd dient te worden. Maar dat gebeurt niet.

De hand van God helpt hierin ook niet. Juist in het Joods-Palestijns conflict speelt de religie een fatale rol. De orthodoxe Joden (gelukkig nog in de minderheid in eigen land) trekken zich niets aan van de democratisch gekozen regering en voelen zich verheven boven andere volkeren. Zij vormen ook de kern van de fanatieke kolonisten die Palestijns grondgebied op de Westelijke Jordaanoever inpalmen. In diezelfde periode bezocht ik ook dat gebied, onder meer Ramallah, waar toen al de armoede duidelijk zichtbaar was.

Tegenover de orthodoxe joden staan nu vooral extremistische islamitische Palestijnen onder de vlag van Hamas. Die hebben deze week nog eens duidelijk hun ambitie uitgesproken: het joodse én het christelijke volk uitroeien, niet alleen in Israël maar waar ook ter wereld.

Ik zag vanochtend in een van de kranten nog een foto van een jonge, zo te zien Hollandse meid, die de dag na de verschrikkelijke moordpartij in Israël met een Palestijnse vlag door Rotterdam liep. Dat je opkomt voor onrecht en voor een volk dat hoe dan ook in onvrijheid moet leven, is op zich een goede zaak.

Maar beseft zo’n meid ook dat ze daarmee absolute terreur verdedigt? Begrijpt ze ook dat wanneer Hamas de eigen wensen in vervulling zou zien gaan, dat joden én christenen overal ter wereld worden uitgeroeid? En dat zij zelf dan nergens meer voor kan demonstreren, want Hamas duldt geen ander geluid dan het eigen geluid?  Weet die meid ook dat de helft van de bevolking in Gaza sowieso niets, maar dan werkelijk niets te vertellen heeft, puur omdat het vrouwen zijn? En dat zij zelf dus ook geen maatschappelijke rol meer kan vervullen, mocht ze wonen in een land dat geleid wordt door de Hamas-doctrine? Dat Hamas geen democratische verkiezingen wenst, net als sponsor Iran? Dat mensen met een andere visie of bijvoorbeeld een andere seksuele geaardheid in de gevangenis worden gegooid, ofwel geëxecuteerd? Het is mooi om op te komen voor minderheden, maar dan moet je juist niet bij Hamas zijn.

Onder de vlag van diversiteit streven ‘wij westerlingen’ naar meer gelijkheid, ongeacht de afkomst. Een mooi gebaar vanuit een democratisch gedachtengoed. Maar of dat streven naar gelijkheid, wederzijds respect en vrijheid, ook een vanzelfsprekende leidraad is voor alle nieuwkomers in onze samenleving, valt te betwijfelen. Ik denk dat we zuiniger moeten zijn op onze westerse waarden en dat we van nieuwkomers uit andere culturen mogen verlangen dat ze die waarden onderschrijven, wil er een goede kans op een serieuze integratie zijn. Het feit dat de politiek in Nederland nu bang is voor tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen, juist als het gaat om onze westerse kernwaarden, vind ik geen geruststellend signaal.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws