Limburg in opstand
Dat was even wennen, voor de politiek, voor de media. Dat ‘het volk’ massaal in opstand is gekomen tegen het coronabeleid, met name tegen de lockdowns. En nog opvallend: het anders zo brave Limburg loopt dezer dagen voorop.
Voor menige Haagse bestuurder en journalist een verrassing, maar je zag het wel degelijk aankomen, als je met de mensen sprak. In Limburg zien wij al heel lang dat Nederland volledig uit de pas loopt met de rest van de wereld als het gaat om strenge maatregelen. We zijn gewend om de grens over te steken naar België en Duitsland. En zien er met eigen ogen dat het leven daar zo veel mogelijk doorgaat, met geopende winkels, restaurants, sportclubs en cultuurhuizen.
Onder grote druk van de gewone mensen heeft de regering met pijn in de buik dan maar enige versoepelingen aangekondigd. Maar nog altijd roepen de bestuurders en de OMT-virologen dat die lockdown verstandig is geweest, terwijl zelfs vanuit de medische wereld nu wordt geconcludeerd dat die helemaal niet nodig was geweest en zelfs veel menselijk en medisch leed heeft veroorzaakt, in plaats van voorkomen.
Hoewel Nederland (of Holland) al eeuwen geen wereldmacht meer is, zijn we nog altijd een volk dat zich graag op de borst klopt. Want we doen het zo goed, vooral ook op internationaal vlak. Wat hebben we het allemaal dik op orde. En op een aantal vlakken doen we het ook best aardig. De wegen liggen er goed bij, evenals het aangeharkte landschap. Het onderwijs is van een behoorlijk peil. Het waterbeheer is zelfs ‘state of the art’. En onze deejay’s zijn wereldberoemd.
Maar het wordt toch de hoogste tijd om enige tonen lager te gaan zingen. Want op menig terrein begint het een beetje een puinhoop te worden. Enerzijds zijn we overgeorganiseerd, met heel veel bestuurders en ambtenaren, die allemaal een lawine aan regels bedenken. De talloze inspecteurs en handhavers moeten toezien op de uitvoering. Iedereen heeft het er maar druk mee.
Anderzijds is het discussiëren en polderen de volkssport nummer 1 geworden. We blijven alsmaar doorkibbelen over actuele thema’s die dringend om een oplossing vragen. Die komt er niet, omdat we het nooit eens worden.
Zeker, elk land worstelt met corona, maar nergens is er zo’n puinhoop van gemaakt als in Nederland. Als enige land in de wereld volledig op slot, vier weken lang, met dramatische gevolgen voor heel veel mensen. Niet alleen financiëel, maar ook psychologisch, mentaal. We gaan daar nog jaren de wrange vruchten van plukken. Talloze mensen die hun spaargeld kwijt zijn, die hun bedrijf hebben zien sneuvelen, die een andere ziekte dan corona hadden maar niet werden geholpen, of zelfs heel wat jonge mensen die vanwege de uitzichtloosheid uit het leven zijn gestapt.
Nou kun je je enorm vergissen, zoals het RIVM en het OMT hebben gedaan, maar geef dat dan een keer volmondig toe. In het regeringscentrum Den Haag hebben ze nu definitief bewezen geen idee te hebben wat er leeft onder de mensen daarbuiten. Dat wij grensgebieden hebben waar de situatie totaal anders is dan in de residentie, ze kunnen het zich niet voorstellen. In de Haagse slaapsteden Rijswijk en Zoetermeer zien ze nauwelijks auto’s met Belgische of Duitse kentekens. Weten zij veel?
Ook de ‘mainstream-media’ hebben zich lange tijd niet afgevraagd hoe het mogelijk is dat Nederland totaal afwijkt van de rest van de wereld. Kritisch was de pers alleen op extremistische types als Baudet en Engel. Voor de rest werd het Haagse beleid blind gevolgd en ondersteund. Pas de laatste twee weken begonnen ze op de redacties heel voorzichtig wakker te worden in het besef dat alle andere landen open zijn en dat de cijfers van de intensive care toch niet slechter zijn dan bij ons, integendeel.
Op een land als België wordt met name vanuit de Randstad altijd een beetje neergekeken. Maar die blijken het op dit vlak toch veel beter te doen. Een gezondheidszorg met veel meer een IC-capaciteit en ook buiten corona-tijd veel minder wachtlijsten. Bovendien hebben de Belgen wél beseft dat het belangrijk is dat mensen elkaar kunnen treffen in restaurants en cultuurhuizen. En dat ondernemers niet het brood uit de mond gestoten mag worden.
In Nederland worden geen knopen meer doorgehakt. In veel landen is er in 2G-beleid dat werkt, maar in Nederland durft de politiek – inclusief oppositie – er niet aan. Dus hebben we voor lange tijd met z’n allen gewoon opgesloten gezeten.
Niettemin gloort er nu hoop dat het snel afgelopen zal zijn met die strenge maatregelen. Niet vanwege een in Den Haag ontwikkelde visie, maar door de druk van het gewone volk, dat opsluiting niet meer langer accepteert. Gelukkig helpt het virus zelf ook een handje, dank je wel mijnheer of mevrouw Omikron. In veel landen beginnen de besmettingscijfers alweer af te vlakken en blijven de IC-cijfers relatief gunstig. In Nederland ook trouwens. Van die 3.000 – 4.000 gevallen, waarmee het OMT ons voor kerstmis angst aanjaagde, is niets uitgekomen, we zitten op 10 procent. Wat een geblunder.
