Lijkt Limburg of de Achterhoek het meest op Toscane?
Een van de gevolgen van de hele coronacrisis is dat veel mensen niet naar het buitenland met vakantie gaan en dat binnen de Benelux doen. Dat is natuurlijk goed voor de nationale en lokale economie. De restaurants in beide Limburgen zitten meer dan vol in deze tijden en ik hoor van restaurateurs dat de mensen gemiddeld ook meer uitgeven. Een gerechtje meer, een wat duurdere wijn, laat maar gaan. Het vakantiebudget moet toch op en jezelf verwennen is een groot goed voor menigeen.
Om die binnenlandse toeristen zoveel mogelijk te verleiden, heeft menige regio een publiciteitscampagne ontwikkeld om alle lokale charmes te etaleren. Dat is op zich een goede zaak. Maar ik heb wel het gevoel dat de marketeers een beetje overdrijven zo hier en daar. Zo zie ik dat het hoge noorden – Friesland en Groningen – zich zelfs etaleren als ‘de Provence van Nederland’. Ja, mij maakt het niet uit, voor mijn part presenteren ze zich als het tweede Thailand of Mexico. Het ligt eraan hoeveel wijn je op hebt, voordat je het ook nog gaat geloven.
De Achterhoek afficheert zich nu met het oh zo mooie Toscane, het summum voor de Italië-liefhebber. Nou, je hebt wel mooie natuurgebieden in de Achterhoek. En hier en daar kun je best fatsoenlijk eten. Ze hebben er zelfs een paar wijngaarden. Maar Toscane? Nee, dat gaat er zelfs na twee flessen Brunello di Montalcino bij mij nog niet in. Dan ben ik sowieso de weg kwijt.
Het lijkt misschien chauvinistisch maar dan heb ik toch meer met de Limburgse campagnes. In Belgisch Limburg zetten ze er de Belgisch-Italiaanse acteur Matteo Simoni in. Maar niet voor een nep-Italië-campagne, nee, Matteo is geboren in de mijnstreek rond Genk-Beringen-Maasmechelen, dus hij komt van hier. En de campagne is niet gericht op ‘Toscane’, maar op het groene Limburg, waar je heerlijk kunt wandelen en fietsen. Zo kun je in corona-tijd de drukke steden ontwijken. Nou, daar is niets teveel mee gezegd, en ik heb het zelf ervaren dat de natuur er inderdaad prachtig is.
Ook Nederlands Limburg heeft een fraaie campagne neergezet. Jawel, door de fotografie van ‘onze’ Hugo Thomassen weliswaar in een warme stijl, alsof je daadwerkelijk in Toscane of de Provence zit. Maar dat gevoel krijg je niet alleen door de prachtige fotografie, maar met name ook door de werkelijkheid. De schitterende heuvels en glooiingen ontstaan niet door een speciale lens op het toestel te zetten, nee ze zijn er gewoon. Dus als er dan tóch een regio moet zijn in Nederland, die een vergelijking mag maken, dan toch veel eerder Limburg dan – met alle respect – de Achterhoek. Niet voor niets noemen de meeste Nederlanders Limburg ook het ‘stukje buitenlands in eigen land’. Nou, laten we dat maar zo houden.
Zo was ik bij de opening van het ‘Wijnrestaurant op het land’ in Voerendaal, tussen de wijnstokken van Stan Beurskens. Nou, als je dan nog geen Toscane-gevoel krijgt, dan weet ik het niet.
Ook al smaakt de wijn anders. En uiteraard is zo’n pop-up-restaurant behelpen, je moet daar niet te veel à la carte verwachten en Michelin hoeft ook niet langs te komen. Met de beperkte technische middelen is het meer een soort van catering. Maar dat geeft niet, al meer dan vijfduizend mensen hebben voor de komende weken gereserveerd. Die komen inderdaad voor dat gevoel van Toscane en de Provence tegelijk, en daarvoor gaan ze echt niet naar de Achterhoek of Groningen.