Sterren en stemmen
Het was een meer dan spannende week. Dat begon al met de Michelin-presentatie waarbij voor de aftrap al duidelijk werd dat Limburg in ieder geval één ster zou verliezen, namelijk die bij Valuas in Venlo. Een mooie familiezaak aan het water, maar kennelijk vonden de inspecteurs die ster niet meer zo blinken. Extra vervelend omdat zo’n bedrijf net als de andere een zware tijd heeft gehad met al die lockdowns. Patron Eric Swaghoven is een man met pit, dus laten we hopen dat hij zich de komende jaren kan herpakken. Sowieso blijft Valuas een aangename zaak.
In Amsterdam ontspon zich vervolgens een spektakel op het podium. Natuurlijk konden niet alle Limburgse kanshebbers tegelijk in de prijzen vallen. Twee van de zes, was mijn inschatting en die rolden eruit in de namen van Atelier in Gulpen, en pas later bij de twee sterren die van restaurant Julemont in Château Wittem. De eerste was een ontlading, omdat de familie Kinkartz eigenlijk al de hoop had opgegeven. En de nieuwe chef op Wittem, Guido Braeken, was op het podium logischerwijs even de weg kwijt toen hij niet de gehoopte 1 ster, maar meteen 2 sterren kon binnentikken. De tranen rolden over zijn wangen.
Michelin-hoofdinspecteur Werner Loens was na afloop duidelijk tegenover ons. Atelier heeft na zoveel jaar de juiste balans gevonden. En Hans Kinkartz beaamde dat de invloeden van de jonge teamleden in zijn keuken een positieve impuls heeft gegeven. De vernieuwing loont.
Bij Guido Braeken kwam er zelfs een kleine cultuurshock vanuit Michelin aan te pas. Ja, ze geven wel eens twee sterren in één keer, zoals destijds bij Nico Boreas in zijn nieuwe zaak Sabero en vorig jaar nog bij Hans van Wolde in Brut172. Maar beiden waren toen al chefs die voorheen ook al twee sterren hadden gekookt, dus voor Michelin was dat risico niet groot. Maar Guido Braeken heeft op eigen houtje niet eerder een ster gescoord. Kan ook niet, hij is pas ruim een jaar de keukenbaas in Wittem, en was voorheen de ‘tweede man’ naast Ralf Berendsen (**) en daarna Servais Tielman (*). „Maar”, zo zei Werner Loens, „we zijn van het normale pad afgeweken om te beginnen met een ster. En wel om de eenvoudige reden dat al onze inspecteurs, ook die uit Frankrijk en Zwitserland, eenduidig waren: dit is internationaal, dit zijn twee sterren.” Een geweldig compliment voor deze gedreven chef. Het leidde meteen tot een crash van het reserveringsysteem bij Julemont, dat nu weer langzaam wordt opgestart maar ongetwijfeld al snel zal vollopen de komende maanden.
Dan was ik nog bij een geweldige lezing door Elisabeth Guigou. Wie dat dan is? Welnu, zij was als minister van Europese Zaken ten tijde van de Eurotop in 1991 in Maastricht de rechterhand van de Franse president Mitterrand. In het bijzijn van onder meer Prinses Beatrix, naar wie de lezing genoemd werd, gaf ze een boeiende blik achter de schermen. „De president had zijn vliegtuig al startklaar laten maken, de top in Maastricht zou geen akkoord opleveren. Totdat de Nederlandse premier Ruud Lubbers ineens een oplossing vond voor de Britse tegenstand, door hen een ontsnappingsroute op het sociale domein te geven. Daardoor kwam er alsnog een akkoord en is het nu een van de belangrijkste verdragen in de geschiedenis van Europa en is de betekenis ervan juist nu in een tijd van oorlog en onzekerheid heel groot. Europa is sterker dan ooit.”
En juist op dat moment zag ik het bericht dat Maastricht Aachen Airport open kan blijven. Ik dacht, dat kan geen toeval zijn, want de beroemde Eurotop destijds, met als uitkomst een gemeenschappelijke Europese munt, was nooit in Maastricht gehouden als we geen vliegveld hadden gehad.
Ik ben dus blij met de uitkomst van de stemming in Provinciale Staten, ook met de toevoeging dat er nu alles aan gedaan gaat worden om van de luchthaven enerzijds een goed renderend bedrijf te maken, en tevens de geluidsoverlast de komende jaren flink aan te pakken. Met de modernisering in de luchtvaart moet dat een haalbare kaart zijn. Duurzaamheid met gezond verstand, dat moet een uitgangspunt zijn waar de meesten van ons zich in zullen kunnen vinden. En Limburg blijft op die manier ontsloten.
Tijd voor eenheid in plaats van verdeeldheid.
