Klassiek flirten in Cannes

Tegenwoordig ligt flirten onder een vergrootglas, vooral in de Angelsaksische wereld waar #MeToo niet alleen ervoor gezorgd heeft dat mannen met agressieve bedoelingen terecht worden afgeremd, maar dat mannen die op een ouderwets respectabele manier nog wensen te flirten, ook op het rempedaal trappen, uit angst onheus bejegend te worden.

Op het filmfestival in Cannes, dat dit weekend teneinde loopt, vind ik het altijd interessant om te zien dat ze daar in de Franse traditie toch anders mee omgaan. De regisseuse van de openingsfilm Jean du Barry, Maïwenn, durfde zelfs acteur Johnny Depp voor de hoofdrol te vragen, terwijl deze in Amerika drie jaar onder vuur heeft gelegen vanwege een vergaande aanklacht van zijn voormalige vrouw Amber Heard over vermeend echtelijk geweld. Maïwenn is meer van de school van Catherine Deneuve en vindt dat #MeToo te ver is doorgeschoten en dat het natuurlijke spel tussen man en vrouw, juist niet mag worden gehinderd. Flirten dus. Waarbij ze wel het geluk heeft gehad dat Depp door de rechter in de Verenigde Staten is vrijgesproken, anders had ze nog aardig in haar maag gezeten met de reeds gedraaide opnamen voor deze film.

Hoe het ook zij, ik vind het zelf boeiend om in Cannes te zien hoe het ‘klassiek flirten’, zoals ik dat dan maar noem, daar nog altijd hoogtij viert en niet is ingebonden door alle discussies op dat vlak. En eerlijk gezegd vind ik dat wel prettig. Niet dat ik daarvoor naar Cannes ga, maar je voelt het er wel overal, maar niet op een vervelende manier. Want de grens ligt – of zou toch moeten liggen – daar waar de een het toelaat van de ander, met wederzijds respect dus.

Toch heeft het daar zelden iets ordinairs, eerder artistiek en natuurlijk

In ieder geval kleden veel vrouwen op en rond het filmfestival zich nog altijd heel erg vrouwelijk, in gewaagde jurken en andere outfits. Toch heeft het daar zelden iets ordinairs, eerder artistiek en natuurlijk. Waarom daar wel en op andere gelegenheden niet? Tja, een vraag waar ik ook niet meteen het antwoord op heb. Andere cultuur misschien?

Vrouwen durven daar hun beste maar vaak ook hun meest sexy kledij aan te trekken, iets wat ze in de eigen omgeving meestal niet zouden doen. Dat geeft dus kennelijk een gevoel van vrijheid.

Maar ook de mannen besteden er extra aandacht aan hun kleding, halen hun mooiste kostuum, hemd en attributen uit de kast om die rol van verleider te kunnen spelen. Het is een film op zich, niet alleen op de rode loper, maar ook op de vele feesten en in de fraaie bars van de meest exclusieve hotels. In Cannes vind je het normaal om je zo te kleden, in de eigen regio moet je er toch wel even goed over nadenken of het wel past.

Niet dat daar op dat festival iedereen zich aan de codes houdt. De Amerikaanse producent Harvey Weinstein zag ik er vaak lopen met slanke jonge dames, terwijl hij zelf met alle respect niet de natuurlijke gaven heeft van pakweg Brad Pitt of George Clooney. Met macht en geld trachtte hij dat te compenseren, maar nu zit hij dan toch achter de tralies. Eigen schuld, dikke bult.