Hopeloos ouderwets of juist hip?
Laat ik het maar gelijk toegeven, ik loop écht achter op de moderne maatschappij, ben reddeloos verloren. Het nieuwste bewijs? Ik heb twee balpennen gekocht, ja twee nog wel. Van het merk Waterman. Is mijn favoriete merk en schijnt ook nog te passen bij mijn sterrenbeeld.
Hoewel ik al decennia lang toetsenborden gebruik om mijn verhalen te schrijven, hanteer ik nog dagelijks de balpen en vaak ook de vulpen om aantekeningen te maken in mijn agenda of zelfs hele interviews te noteren.
Nu gloorde er hoop omdat een recent wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat kinderen die met de hand schrijven, de materie beter begrijpen dan wanneer ze die verwerken op een i-pad. Maar een ander onderzoek heeft dat weer tegengesproken. Zo gaat dat in de wetenschap. Nochtans ken ik kinderen die hetzelfde ervaren, dat ze de stof beter in zich opnemen.
Er zijn zo nog van die eigenschappen die er alleszins op wijzen dat mijn basis niet in deze eeuw ligt. Zo heb ik nog een papieren agenda, omdat ik het overzichtelijk vind om daarin naast afspraken ook notities te maken. Ook al heb ik ernaast nog een digitale agenda.
In een hotel of kantoor kijk ik altijd of een raam open kan, niet om eruit te springen, maar om frisse lucht te happen. Maar in veel moderne gebouwen kan dat niet meer, daar wordt alles via een luchtbehandelingsysteem geregeld. Jammer.
Muziek beluister ik in allerlei stijlen maar ik merk dat ik de klassieke muziek, van Mozart tot en met Jordi Savall, steeds meer begin te waarderen. En ik heb zelfs een langspeler aangeschaft, om nog eens wat LP’s te draaien. Met rap heb ik niks, met rappers die vrouwen mishandelen nog minder. Natuurlijk kunnen die moderne digitale horloges heel handig zijn, maar ik heb liever eentje die nog echt tikt en die ik elke dag moet opdraaien. Dat heeft iets instrumentaals.
De eigenschappen van de Waterman op papier
Van de andere kant rij ik nu volledig elektrisch, dat is dan toch heel eigentijds, evenals de warmtepomp in de kelder. De groentetuin had ik vroeger al, toen was die ouderwets, iets voor opa’s. Nu is zo’n moestuin buitengewoon hip. De smaak van de sla en de wortelen is dezelfde gebleven.
Toch loop ik achter. Tenminste, ik noem een vrouw nog altijd een vrouw. Dat schijnt op sommige universiteiten in het kader van de ‘woke-beweging’ niet meer te mogen, dan moet je ‘zij’ of ‘they’ zeggen, in het kader van de non-binaire gedachte. Los van het principe kom ik daar ook grammaticaal mee in de knoop. Maar de universiteit van York heeft dat al opgelost, daar zijn de meeste grammatica-regels in het kader van het streven naar inclusie afgeschaft, want die zouden sommige studenten te zeer op achterstand zetten. Ook een oplossing.
In het algemeen ben ik verdraagzaam naar iedereen die het goed voor heeft met de wereld, van welke afkomst dan ook. Daarom schrok ik van de pogingen van onder meer oud-premier Van Agt om de universiteiten te vragen om te melden welke banden ze hebben met Israël en met Joodse instellingen. Ik dacht dat we na WOII het Joodse volk nooit meer zouden stigmatiseren.
De balpennen zijn dus van de firma Waterman en nu heb ik voor de aardigheid eens opgezocht wat voor eigenschappen het bijbehorende sterrenbeeld zou hebben. Ik citeer: ‘Sociaal, neiging om zichzelf te zijn, innovatief en voor verandering (dan toch niet ouderwets?), soms zelfs rebels, strijdend voor gelijkheid, niet egoïstisch, slim en rationeel, ‘out of the box’ en hulpvaardig.’
Het lijkt me wat veel van het goede, maar voor de zekerheid heb ik ze toch maar even met de balpen in mijn papieren agenda opgeschreven.
