Blog Jo Cortenraedt|Society

Breek de tent maar af 

tekst Jo Cortenraedt
We leven in vreemde tijden. Een weinig opbeurende openingszin van deze blog, en dat aan het begin van het nieuwe jaar. Maar zou je niet, als je deze week het nieuws hebt gevolgd. Oudejaarsavond of anders gezegd nieuwjaarsnacht hoort een geweldig feest te zijn. Tenminste, als je enigszins een feesttype bent. Je gaat met je vrienden, of familie of anderszins naar een leuk feest. Of eventueel naar Times Square in New York. Om met iedereen te toosten op het nieuwe jaar. Vreugde, hoop, dat is het idee. Om er met z’n allen iets moois van te maken. De Wiener Philharmoniker speelt op 1 januari bijna drie uur lang de sterren van de hemel met ‘vrede op aard’ als boodschap.

Je kunt ook zeggen, ik kies voor lekker thuis, met alleen mijn geliefde, of mijn gezin, en rol in intieme kring plezierig het nieuwe jaar in. Ook niks mis mee. En we wensen onze dierbaren dan een gelukkig maar  ‘vooral gezond nieuwjaar’ toe.

Nou, die nieuwjaarsnacht wordt in Nederland steeds minder gezond. De nodige mensen doen dan ondanks alle waarschuwingen aan een vorm van zelfmarteling en komen terecht op de Eerste Hulp van het plaatselijke ziekenhuis. Sommigen overleven het zelfs niet, het gepruts met Chinees vuurwerk, waarvan ze de gebruiksaanwijzing  met hun dronken kop uiteraard niet kunnen lezen.

Erger nog is dat al die gemotiveerde hulpverleners en ordebewakers, dus van ambulancebroeders tot brandweerlieden en politiemensen, die proberen te redden wat er te redden valt, dan ook nog eens aangevallen worden. Hoe kan het gebeuren dat een land minstens eenmaal per jaar totaal de weg kwijtraakt?

Het zijn vaak ‘doodgewone’ Nederlanders, om niet te zeggen kaaskoppen, die menen ineens hulpverleners te moeten bekogelen met vuurwerk.

De Haagse burgemeester Pauline Krikke stapte zo uit een programma van Van Kooten en de Bie, toen zij daags na de grote ellende in Scheveningen met de ongecontroleerde brandtorens sprak over een ‘grondige evaluatie’ die nodig was. Daar gaan we het dus niet mee redden, met dat soort doortastende types.

Van de gele hesjes snap ik nog enigszins iets. Althans in die zin dat menige regering in Europa niet helemaal door heeft van wat er leeft bij de ‘lagere klassen’ in de samenleving. Er is een forse kloof tussen diegenen die aan de welvarende kant van de samenleving zitten, en zij de boot gemist hebben. Al ontbreekt ook hier vaak de nuance in de discussie. Maar inderdaad, zo’n BTW-verhoging is niet zomaar iets. En al die milieumaatregelen, die zijn naar mijn idee van groot belang willen we zuivere lucht inademen, alleen worden die genomen over de hoofden van de mensen heen. Voor draagvlak bij ‘Jan met de pet’ wordt niet gezorgd. Al heb ik weinig op met de brandende pallets hout, die de gele hesjes midden op de autobaan tussen Luik en Maastricht in de fik steken. Laat staan met het vernielen van de Arc de Triomphe of een groentewinkeltje in een zijstraatje daarvan.

Veel politici staan boven de samenleving, niet er middenin. En daarbij is er geen verschil tussen rechts en links, hoewel beide flanken dat anders willen doen geloven en ook werkelijk geloven.

Groen Links heeft net zo weinig op met ‘dé arbeider’ dan de VVD. Dat contact is verloren gegaan. Er wordt vooral vergaderd en geëvalueerd. En af en toe lezen ze in de NRC hoe een verslaggever ‘de wijken ingaat’.  Dat is dan een ‘journalistiek project’, blijkbaar iets uitzonderlijks. Want die verslaggever komt daar in zijn of haar dagelijks leven verder nooit.

Er zijn vele redenen voor frustratie onder bepaalde bevolkingsgroepen in de samenleving en daar moet meer naar geluisterd worden. Dat is zeker het geval. Maar dat geeft niemand het recht om menige voetbalwedstrijd te verzieken door geweld.

Dat is overigens niet de schuld van de politiek. Hooguit dat ze van daaruit te bang zijn om consequent te zijn en echt tot optreden over te gaan. Het probleem is echter veeleer dat veel lui van tegenwoordig van huis uit niet geleerd hebben dat je je enigszins sociaal hoort te gedragen. Dwars door allerlei bevolkings- en inkomensgroepen heen blijkt dat een probleem te zijn. Thuis zijn ze blijkbaar ook de weg kwijt, dus dat is een ongezonde voedingsbodem.

Degenen die roepen dat Nederland strenger moet gaan optreden tegen allerlei misstanden en die  meer blauw op straat eisen, die gooien net zo gemakkelijk met een baksteen naar die agent, waardoor je vanzelf meer blauw op straat krijgt, maar dan in het aangezicht.

We moeten ons diep schamen met z’n allen, dat we al die agressieve herrieschoppers, hooligans en andere idioten niet tot de orde kunnen roepen. Dat is zeker niet alleen de taak van de politiek of van de politie. Als we het dan tóch over goede voornemens hebben…

Deel dit artikel:

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws