Mensen doof en blind knallen helemaal geen traditie
Ben van de 2e januari weer aan het werk. Zo snel al? Prima hoor. Die feestdagen zijn op zich niet verkeerd, je ziet ‘de familie’ weer en het ritme ligt wat lager dan gewoonlijk.
Toch ben ik blij dat ik nu weer in m’n normale tempo zit. Om zaken aan te pakken, er zijn heel wat projecten en opdrachten die de nodige aandacht verdienen. En ik zie me zelf, in deze periode dat veel mensen nog vakantie hebben, ook niet elke dag wat door de stad schuifelen tussen de massa, op zoek naar… Naar wat eigenlijk? Koopjes misschien? Of gewoon wat om je heen kijken? Om ’s avonds thuis te concluderen dat het toch wel héél druk was in de stad.
Ik ben in ieder geval blij dat ik niet geraakt ben door een of andere vuurwerkbom. Want dat schijnt tegenwoordig in Nederland, en ook in de grote Belgische steden, een zogenaamde traditie te zijn geworden. Niet alleen om mensen angst aan te jagen, maar in nogal wat gevallen ook te verwonden. Blijvend doof of blind, om eens wat te noemen. Voorbijgangers, maar doelbewust ook brandweerlieden, politiemensen en zelfs ambulancepersoneel. Dat bestond pakweg 20 jaar geleden echt niet. Dus hoezo traditie? Onze maatschappij is hier en daar toch tamelijk ziek geworden. Ik vraag me af wie de ouders zijn die totaal geen vat hebben op hun kinderen. Laat die nou eens flink wat geld betalen voor de schade die hun onopgevoede jochies hebben aangericht, al die brandende auto’s bijvoorbeeld. Als je niet all-risk verzekerd bent, dan ben je gewoon je geld kwijt. En lang niet iedereen heeft dan budget om morgen een nieuwe te kopen.
Menigeen laat tegenwoordig de kinderen maar wat aanklooien op straat
De sociologen en ‘onderzoekers’ die een verband leggen met zogeheten kansarmen of met ‘de polarisatie’ in de maatschappij, kletsen maar wat. Ik groeide op in een straat waar iedereen materieel gezien nauwelijks aan het niveau Jan Modaal kwam. Maar je hoefde toch niet het huis uit te gaan om herrie te gaan trappen, dan kreeg je een donderpreek. Kennelijk is daar geen sprake meer van en laat menigeen de kinderen op straat maar aanklooien.
Er zijn wel honderden arrestaties verricht, maar die gasten liepen ’s anderendaags alweer vrij rond. Daar dwing je geen gezag mee af. Op z’n minst moet je alle particulier vuurwerk verbieden, want elk verloren oog of hand is er een te veel. Maar die badjakkers die de straat afbreken, die zul je toch anders moeten aanpakken dan ze alleen een weekje plantsoendienst geven als taakstraf.
De kruitdampen zijn opgetrokken, de hond durft weer naar buiten nadat ie zich meer dan een week lang onder de tafel en in de klerenkast verstopt heeft. De oudejaarsknallen beginnen tegenwoordig immers al dagen vóór kerstmis. Je waant je qua geluid in Beiroet of Damascus, niemand die er wat van zegt, laat staan tegen optreedt. Ik las dat er zelfs hotels en vakantieparken zijn die rond de feestdagen een ‘knalvrije omgeving’ aanbieden, waar dierenbezitters naar toe kunnen. In feite zijn dat dan vluchtelingen in eigen land, die zich wegmaken uit het oorlogsgebied.
Ondanks dat alles hebben we geen andere keuze dan optimistisch aan 2025 te beginnen, bij de aanvang geholpen door enige glazen Champagne, die sowieso al de eigenschap heeft niet alleen te zorgen voor een aangename smaak, maar ook zorgt voor een vrolijke, zij het ietwat rozige blik op het leven.
Wie er straks ook aan de macht zal zijn in Amerika, Duitsland, België, Frankrijk en Nederland, we zullen er toch zelf iets van moeten maken. Niet altijd wachten totdat anderen – of de overheid – dat voor je doen. En hou op met altijd maar te klagen en te mopperen. Iets meer aandacht voor elkaar kan helpen. En bij wangedrag ook mensen durven aanspreken. We hebben een geciviliseerde samenleving te verdedigen.
