Blog Jo Cortenraedt

Gekker kun je het niet bedenken

tekst Jo Cortenraedt

Deze week zag ik het toch even wat somber in. Enerzijds hingen de zware regenwolken sowieso al laag, maar ook daarbuiten daalde er van alles op ons neer, waar je niet echt vrolijk van werd.

Van nature ben ik iemand die vol energie de zaken oppakt, hopend op een goede uitkomst. Niet teveel treuzelen, maar zoeken naar de beste oplossing. Ik ben niet van koers veranderd, maar de afgelopen dagen stapelden zich de treurigheden wel snel op.

Als je met z’n allen al zó lang in allerlei beperkingen zit, dan kijk je uit naar enig moment waarop je vermoedt dat het beter gaat worden. Dat moment hebben we de afgelopen tien maanden al regelmatig moeten uitstellen. Daar kwamen deze week dan die vreselijke rellen in de Nederlandse steden bovenop. Jawel, het enige land in de wereld waar ze ziekenhuizen aanvallen vanwege corona. Je kunt maar ergens uniek in zijn.

Gekker kun je het niet bedenken in ieder geval. Naar verluidt waren heel wat braniemakers onder invloed van drugs, ook in het zo protestants gelovige Urk. Tja, dat krijg je als je daar als overheid al jaren nauwelijks wat tegen doet. Het is allemaal zo normaal geworden.

De ouders van al die geweldplegers waren nergens te vinden. Het woord ‘opvoeding’ heeft bij sommige ouders blijkbaar een heel andere inhoud gekregen dan ‘verantwoordelijkheid’.

Al lopend door Maastricht zag ik dinsdag al die ondernemers die haastig de houten borden voor hun ramen waren aan het timmeren. De stad zag er nu niet alleen leeg uit vanwege alle gesloten zaken, het werd ook nog eens guur en akelig.

Dan moet ik toch eerlijk bekennen dat ik een zekere opluchting voelde toen de meest fanatieke MVV-supporters met enkele honderden door de binnenstad liepen ‘om de stad te beschermen’. Als je hun spreekkoren op de tribunes hoort, dan heb je niet meteen de neiging om daar tussenin te gaan staan. Maar hun actie had effect, er heeft zich deze geen raddraaier gemeld die het in z’n hoofd haalde om de winkels leeg te komen roven.

Natuurlijk, er kwamen meteen reacties van ‘experts’ en bestuurders dat dit gevaarlijk was en dat de stad door de politie bewaakt moet worden, niet door voetbalsupporters. Dat is natuurlijk ook zo. Maar toch, we hebben allemaal gezien hoe in andere steden die agenten – die gewoon hun werk deden – met stenen en brandbommen bekogeld werden door losgeslagen types. En dat het nagenoeg onmogelijk bleek om al die eigendommen van ondernemers en de hele gemeenschap te beschermen.

In vroegere eeuwen werd Maastricht met enige regelmaat aangevallen. Door de Spanjaarden bijvoorbeeld en door de Fransen. De Maastrichtenaren probeerden hun stad te verdedigen en deden bij de toegangspoorten wat ze konden. Niet alleen de soldaten, ook de normale inwoners. We zijn nu verder in de tijd, maar zo raar is het niet dat mensen hun stad verdedigen. Of het nu tegen een vijandelijk leger is, of tegen een bende barbaren.

Laten we hopen dat het gauw voorbij is, al die ellende. Ook al zal Nederland wellicht het laatste land van Europa zijn, waar de maatregelen kunnen worden opgeheven. De teststrategie van het RIVM en de GGD’s is zo’n puinhoop geworden, dat niemand er meer uit wijs komt. In het bedrijfsleven zou je lang de laan zijn uitgestuurd bij zo’n wanprestatie, maar vanwege hun overheidsstatus kan het geblunder door de managers bij deze instellingen en de ambtenaren op het ministerie ongestraft doorgaan.

Nee, ik wil de voetbalsupporters niet vragen om bij te springen bij de vaccinatie. Ik vermoed dat die behendiger zijn in het gooien van vuurpijlen dan het zetten van spuiten. Maar nu nog honderdduizenden vaccins in de diepvriezers van de GGD’s liggen te wachten, krijg ik bijna de neiging om zo’n klein flesje en een paar naalden netjes te gaan vragen, dan ent ik zelf m’n familie wel in. Nee, ik heb geen ervaring met naalden, mocht u dat denken. Maar in een mooi wijnglas werkt dat spul nou eenmaal niet, dus dan moet ik me maar even schrap zetten voor het toedienen van een paar shots. In noodgeval dan, als de rest niet verder komt dan vergaderen.

 

 

 

 

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

,

Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws