Terug naar de middeleeuwen
Terwijl ik dit schrijf, op vrijdagavond, kijk ik naar buiten en zie een zacht geel-rose maan mij vriendelijk toelachen. Och, wat is de wereld zo mooi, zo vreedzaam.
Maar de maan weet niet dat we er op deze aardbol, van wie sommigen nog altijd denken dat ie plat is, een puinhoop van maken. Bij een langere vliegreis zit je zo’n beetje in de positie van de maan, weliswaar wat dichterbij. Je ziet de landschappen onder je doorschuiven, het verschilt niet eens zoveel van elkaar.
Maar op de grond is het verschil enorm. Het is maar net in welk rivierdal, in welk berggebied en vooral in welk land je geboren bent. Dat bepaalt voor een groot deel of je een fijn leven kunt leiden of niet.
Ik ben vaker over Afghanistan gevlogen, op weg naar mooie landen. Op 10 kilometer hoogte kijk je dan naar een film, je leest een boek of je probeert te slapen. En soms kijk je naar buien. Niet beseffend dat daar beneden het leven vijfhonderd jaar teruggaat.
De Russen, de Amerikanen en de Europeanen hebben het geprobeerd, om van Afghanistan een democratisch land te maken. Maar je kunt niet in één ruk van de middeleeuwen naar de moderne tijd. Gelijke rechten voor de vrouwen, natuurlijk, zou je zeggen. Maar dat zit niet in die lokale cultuur. De vrouwen zijn minder waard daar. We willen en kunnen het niet geloven maar het is zo, in die samenleving.
Ik ben vaker over Afghanistan gevlogen, op weg naar mooie landen.
Wij zitten wat te klungelen met de genderneutrale prijzen van het Nederlands Filmfestival, waar een aparte prijs voor de beste acteur of actrice niet meer schijnt te kunnen vanwege discriminatie van geslacht. Het fenomeen ‘vrouw’ moet blijkbaar naar de achtergrond worden geschoven, zoals we van de genderfanatici al niet meer mogen spreken van moedermelk, dat moet ‘mensenmelk’ worden. Voor deze nonsens hebben wij in het westen tijd, terwijl op een paar uur vliegen vrouwen worden gemarteld en geëxecuteerd omdat ze volgens andere dorpelingen geflirt zou hebben met een andere man.
Natuurlijk heeft Biden gelijk dat langer vechten geen zin heeft, als de Afghaanse mannen niet voor hun eigen land willen opkomen. Al had Biden wel voor een betere aftocht kunnen zorgen. De Russen en de Chinezen kijken toe op het schaakbord hoe ze het beste van de situatie kunnen profiteren. Maakt hen niks uit of die vrouwen hun leven lang onder een burka moeten leven, als zij er maar beter van worden. Zo cynisch is de situatie.
Eens te meer is ook weer gebleken hoe klein we zijn als Nederland en België. In de Tweede Kamer was er zelfs een serieus debat of de Nederlandse regering het wel of niet goed had gedaan in deze situatie. De realiteit is dat de Nederlandse regering helemaal niet meedoet, de Belgische ook niet. Hooguit voor een héél klein beetje nog Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland. En zelfs die moesten wachten op Amerika, dat zelf te lang gewacht had.
De media sukkelden ook achter de feiten aan, ze konden niet anders. Want de Taliban heeft niks met media. Althans, ze hadden zowaar wel een mediastrategie deze keer, al zat die vol leugens. Ze verkondigden ‘peace’ terwijl de executies al waren begonnen.
Mijn grootste bewondering gaat naar Clarissa Ward van CNN. Zij staat live bij het vliegveld, tussen de Taliban met hun machinegeweren, en zo doet fantastisch verslag. Wat een durf, wat een vakwerk. Op enig moment had ze een live-interview met een talibaan-leider, voor zover je in die organisatie van een leider kunt spreken. Of de taliban ook de vrouwenrechten ging respecteren, zo luidde de vraag. Jazeker wel, zo zei de baardige strijder, ze kunnen werken en hun leven leiden.
Clarissa, die om veiligheidsreden gehuld was in het zwart, inclusief een volledige hoofddoek, vroeg of de vrouwen dan ook verplicht waren zich zo te kleden zoals zij. Ja, zei de man, maar dan wel nog met een doek voor het gezicht, want dat is wat de islam van ons vraagt.
En zij leggen dat op. Naar ik vrees voor nog eens de komende vijfhonderd jaar.
