Verstrooid op Black Friday
Enigszins meewarrig liep ik door de stad. Het was geen optimaal wandelweer met de grijze vochtige lucht. Maar na een aantal uren verhalen tikken moest ik even de benen strekken, het hoofd in de wind. Even wat anders.
Het was een drukte van de jewelste in de stad, en dat op de dag dat de regeringen van Nederland en België met een hele serie maatregelen zouden komen om ons vooral van de straat te houden in verband met het heersende virus.
Daar trokken al die shoppers zich niets van aan, want ze liepen van winkel naar winkel. Want, het was Black Friday. En dat fenomeen is blijkbaar nóg sterker dan het virus. Lang niet alles wat uit Amerika overwaait, kan me bekoren, Black Friday ook niet. Het gaat in feite om ordinair jagen op koopjes, op korting.
Ik begreep het niet helemaal. Althans, dat mensen een smalle portemonnee hebben en daarom blij zijn met elke korting, dat kan ik nog volgen. Maar ik had toch sterk de indruk dat het vooral het aanwakkeren was van nóg meer commercie, het kopen om te kopen, ook al heb je het eigenlijk niet nodig.
Begrijp me goed, de economie moet draaien, de ondernemers moeten omzet maken om alle kosten te kunnen dekken. Maar zelf ben ik wat meer voor kwaliteit dan voor kwantiteit. Niet zo veel mogelijk maar zo goed mogelijk.
Ik zag al die kortingen in de etalages, maar liep er wat verstrooid voorbij. Ik was met mijn gedachten eigenlijk nog bij de verhalen die ik net geschreven had. Het feit dat ik ergens korting kon krijgen boeide me niet.
Dat fenomeen bleek nóg sterker dan het virus
Nou heb ik dat wel vaker, dat ik met mijn gedachten elders ben of me anders uit dan degene die ik voor me heb verwacht. Zo belde ik laatst naar de garage om nog iets te vragen over bepaalde functies die ik niet helemaal snapte. De specialist met een ingewikkelde Engelstalige functie zuchtte eens. Hij had van mij kennelijk meer technisch inzicht verwacht. Voor één specifiek dingetje moest hij me even doorverbinden naar de servicedesk. Dat duurde even en hij vergat kennelijk om mijn meeluisterknop uit te schakelen.
Tegen zijn collega zei hij dat hij ‘zo’n verstrooide’ aan de lijn had. Uiteindelijk liep het mis met de verbinding, zelfs hij kon zich wel eens in de techniek vergissen.
Ik begon in me zelf te lachen, voelde me helemaal niet beledigd. Ik ben het namelijk gewend. Vanaf de lagere school al. De onderwijzer noemde me wel eens Jozef de Dromer. Dan was ik op sommige momenten blijkbaar met mijn gedachten elders. Dan moest ik weer terug bij de les worden gehaald.
Nu is verstrooid gelukkig iets anders dan dom. Niet voor niks heb je nogal wat ‘verstrooide professors’. Die zijn op bepaalde terreinen buitengewoon intelligent, maar op andere, ogenschijnlijk eenvoudige punten, zijn ze wat onbeholpen.
Zo heb ik bijvoorbeeld wel eens moeite met bepaalde elektronische deurtjes in gebouwen. Dan denk ik, hoe kom ik hier nou weer door? Sta ik daar een beetje te stuntelen.
Ietwat verstrooid af en toe, inderdaad. Maar al met al is het toch nog goed gekomen met me. Soms ben ik ook wel blij dat sommige dingen aan me voorbij gaan. Dan kan ik me af en toe terugtrekken in mijn eigen fantasie. Kost niks en het kan het hele jaar door, niet alleen op Black Friday.
