Zodra de eerste warme dag zich aandient, trekken we met z’n allen erop uit. Voor de een is dat de natuur in, de ander zit het liefst een hele middag op het terras. Lekker buiten, heerlijk. Voor mij ook.
Maar het mooie weer roept niet alleen het goede in de mens op. Om de een of andere diep-psychologische reden wil menigeen dan extra van zich laten horen. Bang wellicht om anders te weinig aandacht te trekken.
Je kunt ook mooie zomerse kleren aantrekken, dan heb je kans dat je menige nieuwsgierige blik weet te ontlokken, mocht je daar behoefte aan hebben. Maar dat lukt lang niet iedereen. Als trend zie ik de laatste jaren de opkomst van de mobiele elektrische muziek op straat. Nou ja, muziek, in ieder geval veel kabaal met ook nog iets van een ritme.
Zo zie je nu van die types in de stad die doodleuk een geluidsbox in hun rugzak of draagtas meenemen en iedereen laten ‘genieten’ van de luide muziek die eruit komt. Het gaat in dit geval niet om het eigen plezier, want dan zouden oortjes volstaan. Nee, wij stadsgenoten moeten kennelijk meekrijgen dat deze gasten hard geluid uitzenden. Dat geeft blijkbaar een kick. Je ziet ze ook wel op de fiets langskomen, dat vergroot hun actieradius.
Tot overmaat van ramp neemt menige motorrijder tegenwoordig ook de eigen muziekinstallatie mee aan boord, alsof de decibels uit de motor niet al voor voldoende herrie zorgen.
En dan heb je natuurlijk onze motorvrienden. Zodra de bladeren aan de bomen komen, halen zij hun blinkende zware tweewielers uit de garage om te gaan toeren door stad en land. Het is hen gegund, ware het niet dat een serieus deel van dit peloton het nodig vindt om de motoren dermate te versleutelen dat ze een bijna onverdraaglijk lawaai maken, dat door merg en been gaat. Waarschijnlijk merken ze er zelf minder van, omdat ze een helm op hebben en wellicht ook oortjes. Ze moeten verdomd goed beseffen dat ze een enorme hinder veroorzaken voor bewoners en passanten, praat ik nog niet over zieke mensen en slapende baby’s. Maar die hinder is ondergeschikt aan hun dwangneurose om zo veel mogelijk op te vallen. Als huis-, tuin- en keukenpsycholoog vermoed ik dat er een ernstig minderwaardigheidscomplex achter schuilgaat.
Tot overmaat van ramp neemt menige motorrijder tegenwoordig ook de eigen muziekinstallatie mee aan boord, alsof de decibels uit de motor niet al voor voldoende herrie zorgen. En zo hoor je hen al van grote afstand aankomen. De een kiest dan voor techno of ander gedreun, de ander trakteert ons op onvervalste schlagers van Heino en André Hazes.
De trend is overgeslagen naar menige scooterrijder die ook graag wil opvallen. En zo wordt de eerste mooie lentedag een kakofonie van agressieve geluiden, terwijl ik in de zon en de heerlijke temperaturen nou net had willen genieten van de zingende vogels en de klank van kristallen wijnglazen met rosé op het fraaie terras. Schoonheid is een kwestie van smaak, dat zeker. Maar tegen serieuze en onnodige overlast, die ik beschouw als een gebrek aan opvoeding, zou toch wat steviger opgetreden mogen worden.
