Voel ik me een man of een vrouw?
Er wordt binnenkort een wetswijziging in Nederland doorgevoerd, waarmee je zelf het recht krijgt om zelf je geslacht te registreren. Althans, ik zou me dan als vrouw kunnen aanmelden en als zodanig ook door het leven kunnen gaan, administratief gezien. Daar hoeft verder geen operatie of hormonenkuur aan te pas te komen. Om maar meteen alle misverstanden te voorkomen, ik ben dat niét van plan. Ik herhaal, ik ben het niét van plan, het gaat niet gebeuren. Maar het kan dus wél.
Waarom deze aangepaste wet er komt? Welnu, biologisch gezien heb je mannen en je hebt vrouwen, met elk hun eigen geslachtskenmerken. Dat wil niet zeggen dat alle mannen hetzelfde zijn en alle vrouwen ook. Mannen kunnen bijvoorbeeld ook wat vrouwelijke hormonen hebben. Als er dat in verhouding veel worden, dan zal die man er wellicht wat vrouwelijker gaan uitzien, bijvoorbeeld in de gezichtslijnen en in de manier van bewegen. Bij vrouwen kan dat ook zo zijn, dat ze bij een flinke dosis mannelijke hormonen wat meer mannelijke trekken gaan krijgen. Dat is dan zo. En je hebt uiteraard de mannen die seksueel op mannen vallen en vrouwen die op vrouwen vallen. Of ‘bi’, een tussenoplossing.
Wat mij betreft niks aan de hand, zo lang iedereen zich maar prettig voelt en een ander niet lastigvalt. En zo lang iedereen van de kinderen afblijft, dat is sowieso een ‘no-go-area’.
Maar nu gaat het specifiek over hoe je je voelt. En dat aan de hand daarvan je geslacht officieel wordt vastgesteld. Bij de geboorte wordt vooralsnog gekeken naar: is het een jongetje of een meisje, als dat al niet bij de echo’s was gebeurd. Maar nu blijkt dat slechts een tijdelijke waarneming te zijn. Als de persoon zelf zich jaren later anders voelt, dan kan die zich ook anders laten registreren.
Wat zouden die dames onder de douche dan zeggen? Wat doet u hier mijnheer?
De ontwikkeling komt voort uit de woke-beweging die transgenderisme als nieuwe religie verkondigt. Alles moet kunnen. Nou stam ik zelf uit de tijd van de bevrijding. Niet van de oorlog, maar onszelf losmaken van allerlei betuttelingen, religieus en burgerlijk gestuurd. Naakt werd hip en normaal, voor mannen en vrouwen. En niet alleen mannen maar ook vrouwen bleken seksuele wezens te zijn, mede met dank aan de pil. Dat voelden we als een zegen op het conservatisme. En oh ja, mannen en vrouwen zagen we als gelijke. Doe ik nu nog eigenlijk. Alleen schijn ik achter te lopen op de nieuwe trends, want ik ben toevallig wit geboren en ik val als man op vrouwen, niks anders. Ik kan het ook niet helpen, gaat ook niet meer over vrees ik.
Maar stel dat ik nou ga verkondigen dat ik me meer vrouw voel. Dan zou ik me bijvoorbeeld kunnen aanmelden bij een damessportteam. Want ik ben vrouw want ik voel me zo. Wat zouden die dames onder de douche dan zeggen? Wat doet u hier mijnheer? Nou ja, kan ik dan antwoorden, ik ben zoals jullie, ik ben ook vrouw. Oh ja, antwoorden die vrouwen dan, maar wat bungelt daar dan? Nou, dat mag geen naam hebben. Dat lijkt wel iets mannelijks maar zo voel ik het niet. Dat zien jullie verkeerd.
Ik denk dat het de samenleving niet vooruit helpt, deze wetgeving. Hoewel, ik zoek altijd naar positieve kanten. Als die wet er toch komt, dan zouden de duizenden vrouwen in ons land die als tweederangs wezens worden behandeld door hun cultuur of hun religie en zich moeten bedekken om te ontsnappen aan de wellustige ogen van de mannen, kunnen gaan claimen dat ze zich in feite man voelen. En dat ze zodoende voortaan ook in korte broek en t-shirt over straat kunnen. Lijkt mij een prima oplossing, al betwijfel ik of in die gemeenschappen de nationale wetgeving als leidend geldt.
