Twee keer hetzelfde kerstcadeau gekocht
Vanuit m’n kantoor midden in Maastricht zag ik de afgelopen week vele duizenden mensen de stad in komen. Nee, niet dat ik de hele dag wat door het raam sta kijken, maar op de momenten dat ik m’n teksten even losliet en ook tijdens m’n uitstapjes naar afspraken, merkte ik de enorme stroom aan shoppers die naar de Limburgse hoofdstad kwamen, op zoek naar een mooi kerstcadeau en wellicht ook de gezelligheid met al die kerstverlichting.
De verkeersregelaars hadden hun handen vol, de parkeergarages waren te klein. Nu kan ik wat zitten klagen dat het allemaal veel te druk wordt in de stad. Maar ach, al bij al kan het in zo’n periode maar beter druk zijn in de stad, dan dat de straten er verlaten bij liggen. Niet alleen is dat niet gezellig, het is ook niet best voor de ondernemers.
Van Milaan tot Wenen, van Parijs tot Berlijn, in die internationale steden was het in decembermaand overal druk. Enerzijds vraag ik me weleens af waar al die mensen de tijd vinden om oneindig door de winkelstraten te slenteren. Van de andere kant, het brengt ‘schwung’ en vooral ook euro’s in het laatje. Want als dat niet gebeurt, dan krijg je centra van steden die niet zo gezellig zijn, waar vele winkels leeg liggen en waar de verloedering toeslaat. Dat wil je ook niet.
Het is steeds lastiger voor winkeliers om op te boksen tegen het e-shoppen. Een proces dat al jaren bezig is. Soms bezondig ik me eraan omdat ik bepaalde spullen domweg niet meer in een fysieke winkel kan vinden. Dan maar de firma bol.com als laatste toevluchtsoord. Maar ik vind het jammer dat tegenwoordig veel mensen, zeker als ze wat jonger zijn, al per definitie online gaan shoppen. Ze nemen niet eens de moeite meer om naar een winkel te gaan.
Uiteraard word ook ik geacht om enige cadeaus aan te schaffen voor bij de kerstboom. Ik kreeg enkele suggesties met daarbij al meteen de link naar het online-bedrijf dat het betreffende model in de aanbieding had. En zowaar ging ik in die gewoonte mee, ik klikte het cadeau aan, even de bankkaart scannen en hupsakee, morgen of overmorgen in de bus.
Dat was althans de bevestiging in mijn mail. En inderdaad, twee dagen later zag ik een brief van de koerier in de bus dat ie op kantoor had aangebeld. Weliswaar in de avond, maar toch. Ik kon het nu ‘bij de buren’ ophalen, enige huizen verder. Beneden een net vrijgekomen dus leeg kantoor, boven studentenkamers. Maar eens aangebeld, geen antwoord. Briefje in de bus, dat als ze het pakket in ontvangst hadden genomen, of het dan bij ons kon worden afgegeven.
De dagen erna nog maar een paar keer aangebeld, geen beweging. Uiteindelijk dacht ik, weet je wat, ik ga een nieuwe kopen, maar dan in een fysieke winkel. Dan maar dubbel betalen maar dan heb ik het cadeau in ieder geval. Eerst dacht ik nog aan een vestiging van zo’n grote keten, daar zouden ze dat product vast wel hebben. Maar ja, die ligt 30 km verder. En pas toen schoot me te binnen dat er midden in de stad, op een paar honderd meter afstand, een kleinere speciaalzaak ligt met vast ook wel een interessante collectie in die geest. En warempel, de keuze was groter dan ik dacht.
Ik heb het cadeau extra feestelijk laten inpakken. Het was een leuk persoonlijk contact, ik heb die mensen iets gegund, hoefde geen uur op en neer te rijden én ik heb het daadwerkelijk in handen gekregen. Ja, in feite dubbel betaald, dat wel. Hopelijk heb ik dan op kerstavond niet een maar twee glazen champagne verdiend.