Argument van te weinig personeel soms wat te gemakkelijk
Hoe stormachtig het eraan toe gaat in de wereld, hoef ik hier niet nader aan te duiden. Letterlijk, met het klimaat dat in de war is en dat er onder meer voor zorgt dat veel van de skiliefhebbers momenteel op de groene weiden in de Alpen liggen te zonnebaden in plaats van te skiën. De zachte föhnwind raast over de bergtoppen en doet de gletsjers smelten.
Dat krijgen we niet zo gauw opgelost, te meer daar nogal wat grote landen hier helemaal niet ermee bezig zijn. Waar ze veelal wél mee bezig zijn, dat is de strijd om de macht. Dat dit vele mensenlevens en andere ellende kost, is van ondergeschikt belang.
Maar laat ik nou niet, op een moment dat dan eindelijk de zon even doorbreekt en ik zowaar van plan ben dit weekend nog wat in de tuin te doen, in somberheid blijven steken.
Ik denk dat we enerzijds alles uit de kast moeten halen om door middel van innovatie te komen tot oplossingen als het bijvoorbeeld gaat om klimaat. En een tandje minder consumeren kan ook geen kwaad, al heb ik daar globaal gezien geen overdreven verwachtingen van.
Meer in plaats van minder service geboden
Alle hens aan dek, zo wordt er nu veel geroepen. Als het bijvoorbeeld gaat om het optuigen van ons eigen leger, dat we decennia lang hebben laten versloffen onder het motto ‘we want peace’. Nu blijkt dat niet iedereen die vrede wil en dat je wel verplicht bent om je voldoende te wapenen.
Terwijl er economisch en maatschappelijk meer dan voldoende aanleiding is om met z’n allen te zeggen: kom op, we moeten de mouwen extra opstropen, zie je in onze contreien (West-Europa) toch dat de mensen minder gaan werken, zich minder gaan inzetten. Terwijl naar mijn idee juist méér geboden is. Ik snap het wel, een goede ‘work-lifebalance’ is zinvol en gezond. Toch heb ik het idee dat we daar wat gemakkelijk in zijn geworden.
Werken in het weekend is uit den boze geworden, dan willen we kennelijk op de bank blijven zitten. Waardoor er duizenden open banen liggen bij politie, in de horeca, de zorg en andere sectoren. De vrijdag begint nu ook al meer en meer bij het weekend te horen, zeker bij de overheid. Er komen steeds meer mensen te wonen in Nederland en België, maar het aantal werkenden neemt niet toe. Dat klopt ergens niet.
De restaurants voeren steeds meer sluitingsdagen in, bij de banken moet je het als klant tegenwoordig zelf maar digitaal uitzoeken, want de regiokantoren zijn bijna leeg. De overheid wil ons vanwege dat klimaat meer in het openbaar vervoer hebben, maar vanwege ‘te weinig personeel’ schrappen ze vervolgens het aantal treinen. Ik begreep dat als er op een bepaalde schakelpost één personeelslid uitvalt, er in héél Nederland geen trein meer kan rijden.
Kunnen we niet met z’n allen afspreken dat we juist een uurtje meer in plaats van minder gaan werken? Juist om nu de problemen op te lossen. We doen net alsof bijna iedereen tegen een burn-out aanzit, ook met een werkweek van 24 of 32 uur. Ik wil niet over watjes en doetjes praten, maar mijn ouders zouden zich verbazen, ze moésten gewoon aanpakken om het hoofd boven water te houden.
Nederland is kampioen wat betreft korte werkweken, maar in Frankrijk kunnen ze er ook wat van. President Macron wil terecht de pensioenleeftijd optrekken naar 65 jaar, nog altijd lager dan bij ons. Want de pensioenpot is gewoon op. Maar nee hoor, die Fransen gaan binnenkort weer massaal de straat op, ze verdommen het om de bakens te verzetten. Ze spelen liever jeux de boules.
Prima hoor, maar in andere werelddelen zoals Azië en Amerika worden de mouwen wel nog opgestroopt. Waardoor die ons steeds meer voorbijstreven. Sociale vangnetten zijn goed en noodzakelijk, maar bij ons wordt er soms wat al te gemakkelijk van gebruik gemaakt.
In Amerika en in Azië zie je heel wat meer senioren werken dan bij ons, vooral in service-beroepen. Dat hoeft geen ellende te zijn, je maakt deel uit van de maatschappij en draagt bij aan de vooruitgang.
We kunnen nog een tijdje voorthobbelen in Europa, totdat de potten leeg zijn en de volgende generatie met de gebakken peren zit.
Juist nu zouden we een tandje (en een uurtje) bij moeten zetten. Dan komt de service ook weer terug in onze maatschappij.
Jo Cortenraedt
