Cannes als een prettige bubbel, voor even
Terugkerend uit Cannes is het altijd even schakelen. De glamour die je daar in een overkill meemaakt, zorgt voor een bubbel die uiteraard niet overeenkomt met de werkelijkheid. Maar dat heb je wel meer met bubbels, dat die de realiteit even verdoezelen. Op zich is hoeft dat niet verkeerd te zijn, omdat het dagelijkse repertoire, zeker als je het nieuws volgt, lang niet altijd tot vrolijkheid leidt.
Zelfs in de wereld van dromen, zoals je een filmfestival toch eigenlijk mag betitelen, komt de werkelijkheid af en toe rauw voorbij. Niet alleen de dreiging van Trump om buitenlandse films met een importtarief van 100 procent te belasten, zorgde hier voor de nodige stress. Ook actuele problemen zoals de oorlogen in het Midden-Oosten en Oekraïne, waren onderwerp van gesprek én van film.
Cannes probeert van oudsher niet alleen een podium te zijn voor de grote namen uit Hollywood en elders. Juist ook regisseurs die last hebben van politieke vervolging, krijgen een duw in de rug. Zoals de Iraanse filmmaker Jafa Panahi, die in zijn eigen land al verscheidene keren in de gevangenis is gezet vanwege zijn maatschappijkritische films. Hij kreeg nu de kans om te reizen en prompt werd hem op het festival een ruim podium geboden. En dat werd prompt beloond met de Gouden Palm. De behoorlijk vrouwelijke jury had dus zeker niet alleen oog voor de grote namen uit Hollywood.
Een brede Franse kijk op de wereld, wat niet wegneemt dat er – sneller dan in veel andere landen – ook wordt ingegrepen als bijvoorbeeld de scheiding tussen kerk en staat niet voldoende wordt gerespecteerd. De roemruchte ‘laïcité’ wordt als principe stevig bewaakt door de overheid en dat merkte deze week de Franse afdeling van de Moslimbroederschap, die na onderzoek beschuldigd is van ondermijning van de staat en de democratie, onder meer door het verspreiden van haatboodschappen. Via online-kanalen, maar ook preken in gebedshuizen werden onderzocht om te zien of het puur ging om het verkondigen van religie, of ook het aanvallen van democratische waarden. De conclusie was dat dit laatste meermaals het geval was.
Een cocktail van glamour en politieke werkelijkheid
Er zijn maatregelen aangekondigd tegen deze groepering, om ‘la republique’ te beschermen. Frankrijk heeft nog genoeg problemen, denk aan de buitenwijken van grote steden, maar op dit soort terreinen zijn ze toch daadkrachtig.
Anders vaak dan in bijvoorbeeld Nederland en België. Ik las in de NRC dat jonge Syrische mannen rondom het Centraal Station in Utrecht regelmatig zorgen voor overlast in de vorm van berovingen en steekpartijen. Omdat, en nu komt het, ze te lang moeten wachten op uitsluitsel in een asielprocedure. Ik begreep uit het verhaal dat nu vanuit de stad gekeken wordt hoe die mensen meer beziggehouden kunnen worden zodat ze niet op criminele ideeën komen.
Ik vermoed dat ze dat in Frankrijk toch anders zouden aanpakken. Je hoort nergens met messen te zwaaien, in welke positie je ook zit. En zeker niet in een land waarvan je hoopt dat die je opvangen tegen de nodige kosten.
Het pappen en nathouden zie je ook bij bijvoorbeeld voetbalrellen. De straat afbreken en dan vrijuit gaan. Want arrestaties, dat is dan vaak lastig.
Al lopend in Cannes struikel ik bijna over de agenten. Misschien wat veel, maar toch, het geeft een veiliger gevoel dan helemaal geen. En ze treden nog op ook, als je het wat bont maakt.
Foto 1) Jafa Panahi met de Gouden Palm
Foto 2) : Jury-voorzitter Juliette Binoche / Chopard
Foto: Jury-voorzitter Juliette Binoche / Chopard
