Een verstrooide president een brug te ver
We zijn het nooit allemaal eens over wie nou de beste burgemeester voor een gemeente is. Of de beste gedeputeerde of gouverneur. Laat staan de meest geschikte premier of minister. Er zijn zoveel verschillende persoonlijke voorkeuren, je krijgt nooit alle seinen op groen voor één kandidaat.
In Amerika was het tot eind deze week helemáál verdeeld. Zowat de helft was voor Joe Biden, de andere helft voor Donald Trump. Maar nu, na het CNN-debat, lijkt alles toch wel anders.
De aanhangers van de Democraat Biden hebben evenals de rest van de wereld kunnen zien dat de goede man fysiek niet meer in staat is om nog op te gaan voor een tweede termijn. Een intelligente man, een kiene en zeer ervaren politicus. Maar hij is de kluts kwijt en niet een beetje ook. In een paar maanden tijd, wat zeg ik, in een paar weken tijd, is hij sterk verouderd. In Normandië ging het ter ere van de herdenking van D-Day best nog wel met hem. Weliswaar wankel lopend, maar hij kwam toch nog aardig uit zijn woorden, het verhaal was alleszins samenhangend.
Maar nu was dat heel anders. Trump is geen academische spreker maar wel een sluwe man. Hij hoefde eigenlijk niks te doen, alleen maar af en toe theatraal verbaasd te kijken. En dat kan ie heel goed. Biden schoot alle ballen in eigen doel.
‘En nu moet er paniekvoetbal worden gespeeld ‘
Op zo’n moment leef je met iemand mee, als iemand op respectabele leeftijd de zaken niet meer onder controle heeft. Dat is de persoonlijke kant. Maar de andere kant is zwaarwegender, voor een president van het machtigste land ter wereld heb je op z’n minst iemand nodig die nog redelijk fit is, die een gesprek kan aangaan en die niet steeds moet uitkijken om niet te struikelen, letterlijk en figuurlijk. ‘Oude wijze mannen en vrouwen’, er is best wel wat voor te zeggen om te profiteren van hun ervaring en kalmte. Maar er is wel ergens een fysieke grens van je nog kunt opbrengen.
Bij het voetbal vinden we het al pijnlijk als we een speler van eind dertig zien rondlopen op het veld. Een keeper, dat gaat nog, maar een veldspeler, eigenlijk kan dat niet meer, zo is het algemene idee. Nou, president van de Verenigde Staten lijkt me toch alleszins topsport. Als je dan 81 bent en wilt doorgaan tot je 86e, dan heb je weliswaar een enorme drive, maar wellicht toch ook wel iets te veel zelfzucht en eergevoel.
Gek is het wel dat z’n eigen partij niet veel eerder aan de bel heeft getrokken. Want dit had je van ver kunnen zien aankomen. En nu moet er paniekvoetbal worden gespeeld. Nu zijn we dat in Nederland tijdens dit EK-toernooi weliswaar gewend, maar daar staat aanzienlijk minder op het spel.
Het zou goed zijn als onze Joe wat meer met de kleinkinderen gaat doen, z’n memoires gaat schrijven en in de tuin gaat wandelen, al dan niet met zijn wispelturige Duitse herder. Maar niet in de tuin van het Witte Huis.
Het ziet er echter niet naar uit dat Biden zelf tot dit inzicht komt. Ook een Democratische president raakt verknocht aan het pluche. Waardoor hij de wereld wellicht nog vier jaar opscheept met Trump. Nog een goed weekeinde gewenst.
