Blog Jo Cortenraedt

Meer werken in plaats van een sabbatical

tekst Jo Cortenraedt

De titel van deze blog zal menigeen alvast onprettig in de oren klinken. Maar het is sowieso niet de tijd van de positieve berichten, dus dan kan deze er ook nog wel bij.

Als geoefend volger van de nieuwsberichten zie ik twee in het oog springende factoren als het gaat om het arbeidsproces. Bij de ene gaat het om het steeds groter wordende probleem dat er veel te weinig mensen zijn om al het werk te verrichten. Bedrijven in vele branches schreeuwen om mensen, ze kunnen maar niemand vinden. Met desastreuze gevolgen: extra sluitingsdagen, minder service, enzovoorts.

De andere factor is die van het minder werken. Nu is Nederland al het land met de meeste deeltijdwerkers in Europa of anders gezegd, in Nederland zijn er opvallend veel mensen die maar een paar dagen in de week werken. Dat kan heel praktische redenen hebben zoals het lastig vinden van genoeg oppasmogelijkheden voor kinderen. Maar het is vaak ook ‘a way of life’ zodat er nog genoeg tijd overblijft voor ‘leuke dingen’.  Dat gaat van sporten tot aan creatief bezig zijn.

Populair is het ook om een tijd helemaal niks te doen. Met een mooi woord heet dat dan ‘sabbatical’.  Je verbaast je hoeveel mensen tegenwoordig weer op bedevaart gaan, te voet of met de fiets. Maar in tegenstelling tot de oorspronkelijke gedachte doen ze dat dan niet om de betreffende heilige (vaak Maria) te aanbidden, maar om zelf ‘in balans te komen’ en na te denken over het leven.

Nu is met dat laatste sowieso niks mis natuurlijk. Maar het is eerlijk gezegd aan mij niet besteed, die lange rustpauzes. Een paar dagen vakantie vind ik al prima zo af en toe. Ik heb nog teveel ‘drive’ om aan de slag te willen en als ik dan opga in mijn vak, dan red ik dat echt niet met een halve werkweek, nog niet met een hele. Nou verschilt het fysiek natuurlijk wel of je met een pen of computer werkt, of met een zware hamer als stratenmaker. Dat laatste levert fysiek ongetwijfeld meer slijtage op.

Als iedereen een paar uurtjes meer in plaats van minder zou gaan werken, dan was het arbeidstekort meteen opgelost.

Ik doe ook niet kinderachtig over het fenomeen ‘burn out’ want dat kan bij mensen wel degelijk voor een aanslag op hun fysieke en geestelijk gestel zorgen.

Maar toch, ik mis ergens de mentaliteit van de mouwen opstropen, als gehele maatschappij dan te verstaan. Enerzijds krijgen we het werk niet gedaan en zorgt dat voor serieuze economische problemen. En anderzijds staan er veel mensen om allerlei redenen aan de kant, of kiezen zij zelf ervoor om het extra kalm aan te doen. Als iedereen een paar uurtjes meer in plaats van minder zou gaan werken, dan was het arbeidstekort meteen opgelost.

Zijn we niet te soft geworden? Praten we ons ook niet allerlei complexen en aandoeningen aan? Iemand die heel energiek is, krijgt al gauw het etiket ‘adhd’ mee, alsof god weet wat aan de hand is.  Het woord ‘werken’ lijkt een vaag begrip te zijn geworden. Alsof dat niet meer nodig is om de boel draaiende te houden.

Laatst hoorde ik iemand van Vluchtelingenwerk op de radio. Die was heel blij dat ze een statushouder aan een sociale woning had geholpen. ‘Dat geeft zo’n voldoening. En vervolgens ga ik dan de uitkering voor hen verzorgen.’

Het klonk zó vanzelfsprekend. Alsof er in Nederland geen werk is en het uitkeringscircuit een logische eindbestemming is. Misschien willen die vluchtelingen juist wel veel liever werken, dat helpt hen ook bij een goede integratie. Maar onze maatschappij lijkt soms meer de focus te leggen op het inactieve, dan op het actieve. Hele instellingen en organisaties zijn daarvoor opgetuigd.

Het ontbreekt er nog aan dat we de vluchtelingen op bedevaart sturen om na te denken over het leven. Die zullen ze wel al genoeg nagedacht hebben, wellicht is het beter voor hen en de maatschappij om aan de slag te gaan en zich nuttig te maken.

De vele ‘inlanders’ die ik hoor zeggen dat ze besloten hebben eens een jaartje niks te doen, van mij mogen ze. Maar juist door mijn werk ben ik veel in de gelegenheid om na te denken en vervolgens te handelen. Voor mij dus geen sabbatical en ook geen bedevaart.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Gerelateerd nieuws