Moord op advocaat en de roetveegpiet
De woensdagavondeditie van NRC Handelsblad vond ik heel typerend. De voorpagina werd grotendeels gevuld door de moordaanslag op de Amsterdamse advocaat Derk Wiersum. De hele pagina 3 was met meer ruimte voor tekst gereserveerd voor het nieuws dat Zwarte Piet vervangen wordt door de Roetveegpiet. Weliswaar vond de redactie van de krant ‘de aanslag op de rechtsstaat’ toch nog net iets belangrijker, het nieuws over Zwarte Piet deed daar niet veel voor onder.
En dat is hoe we in Nederland tegenwoordig met het leven omgaan. Tijdens de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer werd weliswaar ‘geschokt’ gereageerd op de moord, die Nederland nu definitief bij het rijtje Colombia, Mexico en Sicilië heeft geplaatst, maar vervolgens ging men over tot de orde van de dag, waarbij de debatten over onderwijs, zorg, winstbelasting etc etc de hoofdmoten bleven. Er werd nog wel opgeroepen tot actie en vooral ‘een betere samenwerking’ op het gebied van veiligheid, maar extra geld was niet nodig. Er komt weliswaar een speciale anti-drugseenheid, maar er moet nog gekeken wordt waar dat geld vandaan komt. En jawel, de omgeving van een kroongetuige zou beter beschermd gaan worden.
Maar tegelijkertijd werden in diezelfde Tweede Kamer door parlementariërs nog wat grapjes gemaakt over drugsgebruik. Ja, erg grappig inderdaad, zeker dezer dagen. Het lachen zal ons snel vergaan, maar Den Haag blijft ver van het dagelijks leven afstaan.
Natuurlijk vinden mensen thema’s als onderwijs, zorg, wonen en klimaat belangrijk. Maar naar mijn idee staat de toegenomen onveiligheid en criminaliteit onbetwist op nummer 1 en beginnen veel mensen zich af te vragen of het nog wel goed komt met dit land.
De mentaliteit van alles moet kunnen is zo ver doorgeslagen, dat een weg terug moeilijk te realiseren valt. Strafpleiters van bedenkelijk allooi, die helemaal vergroeid lijken te zijn met de drugsbaronnen die ze verdedigen, worden als sterren onthaald in de talkshows. De halve Zuidas schijnt zich aan de witte poeders over te geven om zodoende ‘fit’ te blijven. Dat ze daarmee een compleet maffiasysteem mee helpen in stand te houden, zal hen een zorg wezen.
Een goede vriend was laatst op een hip feestje. Naast de tafel met flessen rosé en gin was er ook een tafel met een plank vol witte poeder, kon je zo gratis en voor niks een lijntje nemen. Niemand die er raar van opkeek.
Dan nog de privacywetgeving erbij. Die blijkt er vooral voor gezorgd te hebben dat opsporingsdiensten nauwelijks nog informatie met elkaar mogen delen. De criminelen lachen zich rot.
Het verlies van waarden en normen is overal doorgedrongen, ook daar waar je het niet meteen zou verwachten. De partner van burgemeester Femke Halsema gaf een verbijsterend interview aan de NRC. Jawel, het wapen waarmee z’n zoon werd opgepakt, was van hem. Onklaar gemaakt, maar toch.
Zijn uitspraken moeten voor zijn levensgezellin toch alleszins pijnlijk zijn geweest. Ik citeer: ‘Dit is gewoon mijn werk, flikker op met je ambtswoning’. Over zijn verblijf in Bangkok op het moment van de arrestatie: ‘Femke zei, ik wil dat je terugkomt. Dat heb ik niet gedaan. Ik ben nog twaalf dagen in Bangkok gebleven. Ik heb gedacht, ik zie wel wat ik straks thuis aantref.’ En: ‘Laatst zette ik de wagen op een parkeerplek voor laden en lossen. Femke wees naar het bord, maar ik zei: Nou én? Ik wil dat kunnen doen en daar hebben we dan ruzie over.’
De goede man is documentairemaker en werkt momenteel aan de serie Cannabis.
Ik wens de burgemeester van Amsterdam veel sterkte en wijsheid de komende jaren.
