Is het afhaalmenu een blijvend verdienmodel?
Het afhalen van eten, dat kon decennia lang alleen bij ‘dé Chinees’ en de frituur. Pas de laatste jaren zijn daar ook pizzeria’s en broodjeszaken bij gekomen. En omdat de mens blijkbaar steeds meer gemakzuchtig wordt, is het afhalen in veel gevallen veranderd in bezorging. Vooral in de avonduren moet je in de steden goed opletten dat je niet door allerlei koeriertjes met van die kisten achterop de bromfiets van de sokken wordt gereden.
Er zijn allerlei firma’s ontstaan die een brede keuze aan internationale keukens bieden. Of dat dan in allemaal huis wordt gemaakt, of dat de koeriers al naar gelang de bestelling langs gaan bij de Thai, de Italiaan of de Griek, dat weet ik even niet. Ik heb geen abonnement, zelfs geen telefoonnummer van die gasten.
De gastronomische restaurants deden daar nooit aan mee, want die waren niet van de snelle hap. Maar corona heeft ook dat veranderd. Regeringen gingen ineens restaurants sluiten, met dat scenario had nooit iemand rekening gehouden. Weliswaar kwamen er financiële steunmaatregelen maar al rap waren er restaurants die daar niet volledig op wilden bouwen, want die waren niet toereikend voor de vaste kosten. Een van de eerste was Beluga Loves You in Maastricht, die prompt het concept Beluga Serves You ontwikkelde. Veel collega’s waren sceptisch, maar het bleek een schot in de roos. Duizenden maaltijden zijn vanuit de keuken van dit sterrenrestaurant reeds naar culinaire liefhebbers gebracht, met auto’s, scooters en bromfietsen.
‘Misschien krijgen we over een tijd wel zo’n ‘drive in’ bij de sterrenrestaurants, net als bij de hamburgerzaken.’
Kwestie van ondernemen, juist in beroerde tijden. Er zijn blijkbaar heel wat mensen die dat wel een leuk idee vinden om wat bakjes thuis te ontvangen, die nog even op te warmen en dan toch van een sterrenmaaltijd te genieten. Ik kan er kwalitatief niet over oordelen, ik heb nergens iets besteld omdat ik in geval van gastronomie toch graag op locatie eet. En gaat dat niet, dan probeer ik zelf wat te knutselen in de pannen. Wat ik zo hoor is dat het natuurlijk anders en minder uitgebreid is dat in het restaurant zelf. Maar de gerechten zijn smaakvol en qua prijs relatief voordelig.
Inmiddels hebben de afgelopen weken vele collega’s het voorbeeld van Beluga overgenomen, zelfs zaken die eerder dit concept absoluut niet zagen zitten. Het blijkt in deze rare tijden een gat in de markt. Afgelopen Moederdag draaiden bijvoorbeeld de restaurants Rantree (*) in Maastricht en Vivendum (*) in Dilsen-Stokkem elk een kleine vijfhonderd menu’s. Veel meer dan dat ze in eigen huis hadden kunnen serveren.
Bij de ’take away’ weliswaar met minder marges, maar 500 x pakweg 50 euro is toch 25.000 euro!! Die verdien je niet gauw wanneer je normaal in je eigen zaak gasten kunt ontvangen. Veel zaken zijn nu volop bezig met afhalen en bezorgen. Ik noem Marco Cellini in Leut, Mediterraneo en Bouchon d’en Face in Maastricht, René Brienen in Well, Het Gerecht in Roermond, Figaro in Hasselt en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Interessant is het nu om te zien of dit slechts een tijdelijke noodactie is, enkel voor de sluitingsperiode. Of dat een aantal restaurants net als de Chinese collega’s beide formules gaan hanteren. Dus zowel in de zaak dineren als ook afhalen. Twee verdienmodellen dus. Niet eenvoudig, als je binnen weer normaal kunt draaien. Maar toch is de kans serieus dat een aantal zaken het gaat proberen.
Vermoedelijk ben ik daar niet bij, ik ga gewoon lekker tafelen op locatie. Maar stel je voor dat dan dwars door de zaak ook van die koeriers lopen met rugzak en helm, klaar voor hun volgende bestelling? Zou toch een gek gezicht zijn. Of die moeten dan langs de zijkant gaan.
Misschien krijgen we over een tijd wel zo’n ‘drive in’ bij de sterrenrestaurants, net als bij de hamburgerzaken. Ook aan dat concept doe ik niet mee, maar er zullen allicht klanten voor zijn. En als er geld verdiend kan worden?
Ben benieuwd hoe de gastronomie er over een jaar gaat uitzien. En mocht ik dan toch – door omstandigheden gedwongen – naar de ‘sterren drive in’ moeten, dan heb ik mijn bestelling al klaar: vooraf langoustine à la minute gebakken, tussengerecht van stukje glanzende tarbot in boter met gestoomde lentegroenten, als hoofdgerecht dan reerug met een saus naturel met geschaafde zwarte truffel en als toegift een sabayon van vers geplukte aardbeien. De champagne zet ik dan wel zelf koud.
