Blog Jo Cortenraedt|Society

Het magische decolleté

Het is er het weer voor, het vrouwelijke decolleté. Het hele jaar subtiel aanwezig maar met deze tropische temperaturen heel nadrukkelijk. En ik schrijf er als man over! Oei, verdacht. Want wordt dit niet een seksistisch verhaal?

Ik vind een decolleté fascinerend. Natuurlijk, in de eerste plaats vanwege mijn hormonen. Ik kan dat op geen enkele geloofwaardige wijze ontkennen. Maar die fascinatie gaat veel verder. Ik vind decolletés een vorm van hogere kunst. Toe maar, hoor ik u zeggen. Nou, op TEFAF, en dan met name bij de Oude Meesters, wemelt het van de decolletés, dus in die zin zit ik safe.

Van de week las ik in de krant een verhaal over Francaises die een actie zijn begonnen voor de instandhouding van het decolleté. Was dat nodig dan? Want in mijn gedachten, gevoed door vele bezoeken aan Frankrijk, is de lage uitsnede van de borstpartij zowat uitgevonden in dat land. Maar blijkbaar is het een toenemend verschijnsel dat vrouwen die er zo vrouwelijk bij lopen in Frankrijk, héél veel dus, dat die verbaal worden lastiggevallen door mannen.

Vreemd, want de mannelijke soort moet er in La France toch al eeuwen aan gewend zijn, van generatie op generatie. Maar er zijn door de migratie inmiddels heel wat mannen het land binnengekomen, die niet van huis uit hebben meegekregen dat een vrouw die een decolleté draagt, een normaal verschijnsel is. Sterker nog, waar je met bewondering naar kijkt.  En die beginnen de betreffende dames dan uit te schelden voor hoer en ander fraais.

De protestactie behelst onder meer dat vrouwen selfies op social media posten van hun eigen decolleté. Met uiteraard meteen een groot aantal ‘likes’. Natúúrlijk sta ik achter deze actie. Wat zou Frankrijk nog zijn zonder decolletés op straat? Maar los daarvan, en los van mijn eigen mannelijke kijk op vrouwen, vind ik vooral dat vrouwen die vrijheid moeten hebben om zich zo te kleden en dat geen enkele vent het recht heeft om daar iets over te zeggen.

En waarom draagt een vrouw dan eigenlijk een decolleté? Laat ik eens in de rol kruipen van de keukenpsycholoog. Ik denk dat de natuur nu eenmaal een onderscheid maakt tussen man en vrouw, fysiek vooral en wellicht ook voor een deel qua gedrag. Dat is het eco-systeem, zullen we maar zeggen. Elke soort presenteert zich op een eigen manier. Bij vrouwen gaat, zodra de pubertijd begint, de uitsnede van het T-shirt omlaag. Dat gebeurt als het ware vanzelf. Bij de mannen zie je weer andere verschijnselen. Die beginnen wat stoerder te lopen, te bewegen, te praten. Een beetje met de schouders omhoog en liefst de gespierde armen tonend. Inderdaad, een soort apengedrag. Nee, niet elke man. Maar zelfs de mannelijke intellectueel die vindt dat dit allemaal maar dommigheid is, die probeert – zeker na een paar glazen – toch op een mannelijke manier indruk te maken op de vrouwelijke soort. Even uitgaand van de meerderheid die valt op het andere geslacht.

Dus ik denk dat het gedrag en de kledingvoorkeur voortkomt uit de natuur. De een doet dat subtiel, de ander meer expliciet.

In de dierenwereld is het niet anders. Alleen hebben ze daar geen kleren, dus ook geen decolletés. Eigenlijk minder spannend. Gelukkig ben ik geen haan, en zeker geen halve haan.

Moge het decolleté eeuwig blijven bestaan, als ode aan de schoonheid van de vrouw als opperste wezen.

 

Jo Cortenraedt

 

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt, Society

Gerelateerd nieuws