Muziek als booster 

De tegenstelling kon niet veel groter zijn. In zonnig Portugal woonde ik het eerste concert van André Rieu bij dat hij na een gedwongen coronapauze van 20 maanden eindelijk kon geven. Voor een volle arena met 12.000 gemaskerde maar genietende mensen, en dat vier dagen achter elkaar.

Bij terugkeer op ‘eigen bodem’ kwam ik in regen en sneeuw terecht en maakte de Belgische regering een volgende verstrenging van de lockdown bekend. Vooral mentaal zie je dat dit hevig inhakt op de mensen, het duurt wel erg lang.

In elk land is de situatie anders, maar in elk geval functioneert de Portugese maatschappij nog heel behoorlijk. In Lissabon konden de mensen gewoon ouderwets genieten van de muziek van André Rieu en zijn Johann Strauss Orkest. Weliswaar met vaccinatiebewijs en met het mondmasker de hele tijd op het gezicht. Maar geen anderhalve meter.

Ondanks die maskers was de sfeer heel feestelijk. De mensen zongen mee en ze gingen daadwerkelijk dansen op de Schönen Blauen Donau. Voor André Rieu was het duidelijk dat met de nodige discipline de maatschappij niet helemaal plat hoeft te gaan. ,,Met een vaccinatiegraad van 98 procent komen hier maar heel weinig mensen op de Intensive Care terecht en dan kan het leven toch z’n gang gaan. Het werkt dus.” Hij hoopt dat het bij ons dezelfde kant opgaat, indien nodig met een 2G-maatregel.  Want dan kunnen de theaters en concertzalen tenminste weer open.

Voor hem was die eerste avond in Lissabon een soort booster als effect van het concert. „Iedereen was in Lissabon zo blij om eindelijk weer samen muziek te maken en ernaar te luisteren. Dat is heel goed voor de gezondheid, het is een booster.”

En inderdaad, ik zag alleen maar blije gezichten. Sowieso leuk om te zien dat in Lissabon het publiek vooral bestond uit complete families, van jong tot oud, alle leeftijden. Iedereen had een gevoel van samen genieten van muziek als bron van energie.

Na afloop in de bar was het een innig samenzijn met regelmatig klinkende glazen, als proost op het leven.  

Die ontlading was ook te voelen bij het orkest. Na afloop in de bar was het een innig samenzijn met regelmatig klinkende glazen, als proost op het leven.

De volgende ochtend was een frisse neus halen wel prettig, dus maakte ik een heerlijke wandeling in de prachtige oude binnenstad van Lissabon. Wat een cultuur, wat een historie. Ik maakte een paar foto’s met m’n telefoon als de eerste de beste toerist. Bijzonder aangenaam om hier te vertoeven. Het leven gaat er door. Alles is open, de winkels, de restaurants. Alles wel onder de voorwaarden die gelden en je ziet dat de Portugezen gedisciplineerd zijn. Overal dragen ze een mondmasker, in winkels, bussen, taxi’s, restaurants, noem maar op. Alleen buiten op straat mag het af.

Het is mooi om te zien dat een volk samen vecht tegen een pandemie en er aardig in slaagt om die onder de duim te houden. Het idee van ‘samen zijn we sterk’ voelde je hier overal.

Muziek als booster, ik geloof er wel in. Niet alleen tegen corona, maar tegen heel veel ellende die je vroeg of laat kan overkomen. Muziek brengt zoveel vreugde, dat moet goed zijn voor lichaam en geest.

Weliswaar ga ik komende week nog even een geprikt boostertje halen (de derde ronde Pfizer Grand Cru), maar eind van de maand heb ik, als alles volgend plan verloopt, nog een muzikale booster van jewelste in het vooruitzicht. Daarmee ben ik dan onderhand zevenvoudig gewapend tegen dat rare beestje dat ons meent klein te krijgen. Gaat niet gebeuren, we neuriën, zingen en dansen dat enge schepsel de deur uit.