We organiseerden begin van de week het Limburgs Culinair Gala. Klinkt allemaal chic, was het ook wel. Alleen al vanwege de dresscode: ‘black tie’. En de dames dus in gala. Je hebt natuurlijk een afdeling die dat allemaal maar flauwekul vindt, maar het zorgde absoluut voor een extra feestelijke ambiance. En op een enkeling na hield iedereen zich er ook aan.
De equipe van de Oranjerie in Roermond leverde een uitstekend visitekaartje af, alles was perfect verzorgd. En de vier topkoks bereidden een diner waar je U tegen zegt. Maar ja, met Nico Boreas, Edwin Soumang, Jeroen van Gansewinkel en Margo Reuten (volgorde van de gerechten) stond er dan ook een ploeg op het veld, dat zo in de Champions League kan spelen. Voor bijna 250 gasten een diner op dat niveau, dat zijn er niet veel die dat kunnen.
In plaats van een band van 20 man stonden er nu nog drie en dat werkt in zo’n situatie beter, vooral qua geluidsvolume. Ik heb er altijd een hekel aan dat de muziek op een feestavond zó hard staat, dat je je tafelgenoten niet kunt verstaan. De volgende dag heb je keelpijn van het schreeuwen over de muziek heen.
Doel van het gala is om de Limburgse gastronomie een hart onder de riem te steken en vooral om het jonge talent te stimuleren. Dat doen we dan met ‘awards’, want een wedstrijdelement spreekt nu eenmaal het meeste aan, ook al was het deze keer voor de vakkundige jury moeilijk om echt tot een winnaar te komen, gezien het kwaliteitsniveau van alle finalisten.
Het leukste vond ik zelf de geweldige ambiance die er hing. De topgastronomie een avond gezellig onder elkaar. Ze doen dat wil binnen hun eigen verenigingen zoals de Alliance Gastronomique en de Jeunes Restaurateurs de l’Europe, maar niet op Limburgs niveau.
En hoewel het organiseren van evenementen niet onze ‘corps business’ is, doen we dat met veel plezier. Het heeft ook maatschappelijke betekenis. Deze keer niet armoedebestrijding of opkomen voor duurzaamheid (ook prima), maar het zorgen voor meer waardering voor een belangrijke beroepsgroep, namelijk de horeca.
Vandaag de dag, met alle social media, zie je dat nogal wat mensen wel al te gemakkelijk oordelen over dit beroep in de keuken en de bediening. ‘Dit was niet goed, dat was niet goed’. Dat zal op een aantal plekken zeker voorkomen, maar in het algemeen spreken we van een beroepsgroep die hard werkt en daar lang niet altijd de juiste waardering voor krijgt. Waarom kantoormensen met soms vage en ogenschijnlijk belangrijke aanduidingen op hun visitekaartje aanzienlijk meer verdienen dat een goede maître, sommelier of kok, is me een raadsel. Is een opleiding boekhouden dan zoveel meer waard dan een opleiding horeca? Is vergaderen, notuleren en evalueren dan een zoveel belangrijkere activiteit? Ik chargeer, maar de lezer begrijpt wat ik bedoel.
De commentaren op die social media zijn vaak veel te gemakkelijk. Lekker snel afkraken, vaak door mensen die thuis nog geen eitje kunnen bakken. Ineens gaan ze dan gerechten ‘keuren’. Doei!
Dus tonen wij vanuit Chapeau regelmatig, ook met dit gala, onze waardering voor al diegenen in de horeca, die er met hart en ziel werken om de gasten een plezierige middag of avond te bezorgen.
