Chapeau 154: Het goede leven in bange tijden
Dat de rode draad in Chapeau ‘het goede leven in Limburg en de grensregio’ is, dat hoef ik u na ruim 25 jaar niet meer uit te leggen. Die keuze is destijds bewust gemaakt om ons te onderscheiden van andere media. Om ook nog wat anders te belichten dan de dagelijkse ellende.
Dat wil niet zeggen dat we het actuele nieuws niet volgen. En dan kom je er dezer dagen niet onderuit om te constateren dat we in tamelijk bange tijden leven. Zonder te dramatiseren hebben de meesten van ons, althans degenen die na de Tweede Wereldoorlog zijn geboren, niet eerder zulke spannende tijden gekend op geopolitiek vlak. Corona, de klimaatverandering, de oorlog in Oekraïne en de daarmee gepaard gaande energiecrisis. Heb ik het nog niet over de stikstofcrisis, de asielproblematiek, het woningtekort en meer van die zaken die erbij komen. In de sectoren waar wij in ons magazine doorgaans over berichten, maakt men zich zorgen. Heel begrijpelijk. Na de lockdowns veerden de meesten op omdat mensen weer geld gingen uitgeven. Het werd ineens heel lastig om nog ergens een plek in een goed restaurant te krijgen. Al moeten we niet vergeten dat er wel degelijk heel wat zaken in diverse branches gesneuveld zijn, dat ze personeel zijn kwijtgeraakt. Je gunt ze een terugkeer naar ‘de goede oude tijd’, maar met alle problematiek van vandaag de dag zie je overal veel onzekerheid. Gaan mensen nog wel geld uitgeven, willen ze nog wel gaan uit eten of naar het theater? Of blijven ze uit zuinigheid thuis? Ongetwijfeld zullen we dat soort bewegingen gaan zien omdat menigeen houvast mist. Dat wordt voor veel ondernemers maar ook voor zelfstandigen en freelancers weer een volgende uitdaging. Toch zullen we door moeten, in de hoop op betere tijden. Dat doe je naar mijn idee door niet alléén naar de regering te kijken, maar door ook alvast zélf de uitdagingen op te pakken en de mouwen extra op te stropen. En dus niet wachten totdat ‘ze’ iets regelen. Het is ook niet zo dat alles nu ineens plat ligt. Kijk in deze Chapeau. De recente wijnoogst, bijzondere restaurants, kleurrijke ondernemers, boeiende cultuur, schoonheid in de vorm van interieurontwerp en horloges, het is er toch nog allemaal. Door ons te omringen met kwaliteit en creativiteit, en dat is niet altijd alleen een kwestie van geld, kunnen we onszelf weer moed inspreken, om er toch weer tegenaan te gaan. In die zin verwijs ik graag naar een uitspraak van de Limburgse ondernemer Pierre Gubbels in het grote interview in deze editie: ‘Je moet kunnen delen, dat is het mooiste wat er is’. Zeker onder deze omstandigheden valt daar nog aardig wat levensgeluk te behalen, ook nu het ’s avonds vroeg donker wordt.
