Blog Jo Cortenraedt

Kan het al vanaf september? 

tekst Jo Cortenraedt

Ze was er héél stellig in, het kan pas vanaf 1 september. Massa-bijeenkomsten, evenementen, concerten, festivals, voorstellingen, congressen en zo verder. Premier Sophie Wilmès van België ging niet door de knieën, toen de evenementensector demonstreerde voor een eerdere versoepeling. Neen, even geduld tot september.

We gaan failliet, naar de vaantjes, dat was de boodschap van al die organisaties. En ik geloof ze op hun woord, want ze hebben al maanden geen cent meer binnengekregen.

Maar toch haal ik juist hoop uit de stellige houding van de Belgische regeringsleider. Wánt, het betekent namelijk dat – mits de cijfers het toelaten – al die evenementen vanaf september wél weer kunnen worden georganiseerd. En dat vooruitzicht is toch een stuk gunstiger dan dat van de Nederlandse minister De Jonge, die een maand geleden nog zei dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat zelfs in 2021 grote evenementen niet kunnen worden gehouden, omdat er dan mogelijk nog geen vaccin zou zijn tegen dat gekke virus.

Nou, daar gaan ze in België niet op wachten. Het is sowieso een land van feestvierders, ze kunnen het als de besten. Ze staan op de vijfde plaats wereldwijd als het gaat om de consumptie van champagne. En dan échte champagne, want het zijn fijnproevers. En als je het uitrekent per hoofd van de bevolking, dan staan ze zelfs op nummer 1, nog boven de Fransen. Nou, als dat geen overtuigend bewijs is van savoir vivre, dan weet ik het niet meer.

De Belgen houden ook wel van shockeffecten. Eerst het hele land barricaderen met betonblokken en ijzeren hekken, en dan nu de totale heropleving,  grande vitesse.

Menigeen, zeker in het noordelijke deel van de Lage Landen, zal het onverantwoord vinden. Maar ik begrijp het wel. En dat komt niet alleen omdat ik toevallig de twee paspoorten heb.

‘Ik ga gewoon uit van een min of meer normale carnaval – alle sombere berichten ten spijt – , een mooie TEFAF in maart, en dan in de zomer André Rieu en ’t Preuvenemint op het Vrijthof.’  

Sowieso zijn ze aan de Nederlandse kant van de Maas ontzettend blij dat de grenzen weer open zijn. Sindsdien wordt er weer echt volop gekocht in de winkels in bijvoorbeeld Maastricht. De terrassen zitten vol. Op afstand, maar de sfeer is terug. De stad is voor een belangrijk deel afhankelijk van de komst van Belgische en ook Duitse gasten. Dus laten we de rode loper nog een paar meter langer maken.

De gemiddelde Belg gaat niet een paar uur op het Vrijthof of Onze Lieve Vrouweplein zitten met een kop thee en een broodje kaas. Nee, dat mag al wat meer zijn, tot en met die champagne inderdaad.

Ik hoor niet tot de groep die lacht om corona, integendeel. Maar we kunnen ons de algehele zelfonthouding niet langer opleggen. We hoeven geen wilde feesten te organiseren, geen ‘fuck-coronabetogingen’ te houden, maar we moeten wel weer gaan leven. We kunnen niet anders.

Ik vind het niet uit te leggen dat je in Nederland  met duizenden bijeen mag komen voor een of andere demonstratie, en dat je niet met pakweg vijf vrienden of vriendinnen op het terras mag gaan zitten. Dat moet dan aan drie verschillende tafels, met die anderhalve meter, die in andere landen al lang is losgelaten. In België kun je sowieso met tien mensen naar een restaurant, in Nederland met twee, tenzij je met je gezin gaat. Beetje al te betuttelend en gezien de cijfers ook achterhaald.

En als aan de Belgische kant weer evenementen mogelijk zijn vanaf september, dan moeten we op z’n minst in Nederland in januari kunnen opstarten. Dat is nog met veel vertraging. Ik ga gewoon uit van een min of meer normale carnaval – alle sombere berichten ten spijt – , een mooie TEFAF in maart, en dan in de zomer André Rieu en ’t Preuvenemint op het Vrijthof. Als het even kan mét champagne.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws