Limburg laat zich met bevrijdingsfeesten van beste kant zien
De herdenkingen van de bevrijding van Limburg aan het einde van de Tweede Wereldoorlog worden telkens uitbundiger en feestelijker. Dat geeft blijkt van een diep besef hoe belangrijk die vrijheid is, ook bij de generaties die deze oorlog niet hebben meegemaakt.
Het begon al vorig weekeinde in Noorbeek, waar al vooruit werd gelopen op de echte datum van de bevrijding, met een kranslegging bij het plaatselijke monument en de dag erop een intocht van legervoertuigen uit die bevrijdingstijd. Het dorp hing vol vlaggen, er stond veel volk aan de kant, de harmonie blies in alle tonen.
De officiële start was dan in Mesch waar inderdaad de eerste Amerikaan in 1944 het Nederlands grondgebied bereikte. Gememoreerd werd nog aan onderwijzer wijlen Jef Warnier, die deze soldaat als eerste Nederlander begroette. Jammer genoeg werden geen videobeelden van hem hierbij getoond. Die zouden er wel nog moeten zijn. In 1994 maakten we destijds (bij 50 jaar bevrijding) als Limburgse ploeg voor het NOS-journaal een interview met Warnier waarin hij de plek aanwees bij de haag, waaronder die soldaat doorkroop. De onderwijzer – ik kende hem nog van de lagere school – wist dat enthousiast en helder te vertellen. Mogelijk is het bij de NOS zelf niet meer bekend dat die beelden destijds gemaakt zijn. Een zoektocht in het archief Beeld en Geluid in Hilversum zou nuttig zijn, want dit verhaal zal in de toekomst nog vaker terugkomen.
We mogen in de hedendaagse politiek veel mopperen op de buitenlandpolitiek van de Verenigde Staten. Maar de alternatieven Rusland en China (met hun ‘vrienden’) lijken me toch minder aantrekkelijk.
Hoe dan ook, de intocht van veteraan Kenneth Tayer was indrukwekkend, samen met koning Willem-Alexander en koningin Maxima. Die laatste weet altijd nét die extra empathie te tonen, nu door de stokoude Amerikaan onder de arm te pakken. Over het koningshuis valt veel te discussiëren, maar ik denk toch dat het aantal bezoekers dat in Mesch erbij was maar de helft zou zijn, als het koningspaar er niet bij zou zijn geweest. Het was hoe dan ook een waardige ceremonie waarbij gelukkig ook de jeugd betrokken werd. En Mesch ziet normaal in heel het jaar niet zoveel politiemensen als nu op één dag. Ook uniek!
Het Liberation Concert van PhilZuid op de grote Amerikaanse begraafplaats in Margraten was zeker zo indrukwekkend. Veel mensen kregen de rillingen over de rug, niet alleen vanwege de kou en de regen, maar ook vanwege de emotie en de prachtige muziek. Het besef die muziek te horen te midden de graven van bijna achtduizend gesneuvelde jonge Amerikanen, zit diep en terecht.
En ook dit weekend wordt de bevrijding massaal herdacht. Je zou denken dat er elke keer minder mensen op af komen, maar het worden er juist steeds meer. In Maastricht zullen de oude Amerikaanse legervoertuigen mét nog de laatste veteranen die onze regio nog bevrijd hebben, zeker uitbundig toegejuicht worden. We beseffen heel goed dat het mogelijk de laatste keer is dat we die veteranen nog in levende lijve kunnen zien.
Ik Rijckholt-Gronsveld is een kampement van maar liefst driehonderd legervoertuigen uit de bevrijdingstijd, van tanks tot pantserwagens. Aan elk huis wappert de Nederlandse vlag plus vaak ook nog de Amerikaanse. Het belooft in dat kader een prachtig weekend te worden.
We mogen in de hedendaagse politiek veel mopperen op de buitenlandpolitiek van de Verenigde Staten. Maar de alternatieven Rusland en China (met hun ‘vrienden’) lijken me toch minder aantrekkelijk, als we die vrijheid nog lang willen koesteren.
