Help, ik zweef
Een grote groep kiezers zweeft nog, zo kort voor de stembusgang. Laat ik daar nou toevallig ook bij horen. Hoe meer ik ervan weet, hoe lastiger het wordt.
In mijn jeugdjaren was het vrij gemakkelijk. Je had een bepaald ideaal, daar hoorde dan een partij of op z’n minst een richting bij, en hupsakee, daar ging dat rode potlood naar het gewenste bolletje.
Maar de wereld blijkt toch een stuk ingewikkelder te zijn, en hoe meer je naar de nuances kijkt, hoe minder uitgesproken je wordt. Als je nuance zoekt, dan kom je sowieso niet bij radicale clubs uit. Ik ga niet lopen met een vlag van de Taliban of de NSB. Hooguit met een vlag van de harmonie.
Ja, er zijn wat thema’s die ik van belang vind. Veiligheid op straat en overal. Ik heb het idee dat dit toch wat minder wordt, evenals verdraagzaamheid. Maar dat brengt je nog niet meteen bij een bepaalde partij. Wonen, dat roept nou iedereen. Meer woningen. Nou ja, dan moet je het ook durven hebben over de vraag waarom we te weinig woningen hebben. Namelijk vooral omdat er meer mensen hier naartoe zijn gekomen, en in hoeverre dat verstandig is. Trouwens, de meeste partijen hebben via regelgeving de vergunningen voor nieuwe woningen zó lastig gemaakt, dat het nu niet zo overtuigend overkomt, dat ze allemaal roepen: meer en vlugger bouwen.
Meer defensie. Daar was ik vroeger tegen, maar toen dacht ik nog dat de Russen keurig binnen de poorten van het eigen land zouden blijven. Maar bijna alle partijen willen dat nu, dat biedt nog geen helderheid in de keuze.
Samen met talloze andere kiezers
Een betere economie en een sociale samenleving. Klinkt allebei positief. Maar ik lees onder meer pleidooien voor nog meer belastingen voor het bedrijfsleven. Niet handig, want veel bedrijven verkassen nu al naar het buitenland. En ik ben zeer voor een sociale samenleving, maar het zijn nu wel erg veel toeslagen bij elkaar voor iemand die er bewust voor kiest dan maar niet te gaan werken. Vele honderdduizenden mensen in Nederland zijn momenteel ‘ziek’. Zou het echt zo erg zijn? Ik ben voor een goed sociaal vangnet voor de mensen die het echt nodig hebben. Niet voor degenen die daar wat gemakzuchtig op meeliften.
Een betere bescherming van het milieu. Jazeker, daar teken ik meteen voor. Maar dan liever met gefaseerde en verstandig maatregelen, niet met allerlei blokkades van wegen, havens en zo verder. En ieder mens kan ook zelf keuzes maken. Minder fabrieksspul eten, meer gezonde voeding, liefst zonder pesticiden. Minder plastic gebruiken, geen rommel uit de auto gooien. Om maar wat te noemen.
Een goede gezondheidszorg. Uiteraard. Maar dan toch vooral minder bureaucratie en managers. Het blijft vreemd dat ik in België binnen een of twee weken terecht kan voor een afspraak bij een medisch specialist en in Nederland over pakweg een half jaar of langer.
Immigratie. Volgens sommige partijen discrimineer je al bij voorbaat als je het thema durft te noemen. Maar het leeft, dus heb het erover. Nu is het in ieder geval zo dat de toestroom bepaald wordt door mensensmokkelaars. Daar zitten echte vluchtelingen bij, maar ook gelukzoekers. En mensen die niets hebben met de waarden van onze open westerse samenleving. Dat zouden we niet moeten willen.
Internationale politiek. Heeft altijd mijn speciale belangstelling gehad. Deze week hebben we iets geks gezien. Een tamelijke deeghouwer uit Washington heeft ervoor gezorgd dat de wapens in Gaza zwijgen. Blijkbaar krijgen we het niet over onze lippen om dat te erkennen. Het was de afgelopen week net alsof dit nieuws de Lage Landen niet had bereikt. Sommige partijen in het parlement stemden zelfs tegen een motie die zich uitsprak voor het – uiteraard – fragiele vredesakkoord. Nu zal daar niemand in Washington, Tel Aviv, Gaza-stad, Doha of Caïro wakker van liggen, maar toch. Op diverse campussen van universiteiten gingen de anti-Israël-activisten gewoon door met het verstoren van de colleges, alsof er niks gebeurd is.
Verbaasd was ik dat geen enkele partij, culturele instelling of organisatie zoals Oxfam/Novib en Amnesty afschuw uitsprak over de slachtpartijen in Gaza, die nu niet door Israëliërs maar door de Palestijnen zélf werden aangericht, op de meest beestachtige wijze. Geen oproep tot een boycot van Palestijnse organisaties, helemaal niets, een oorverdovende stilte.
De Belgische premier Bart de Wever, die een tamelijke intellectuele bagage heeft, zei welbespraakt dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat de ware beweegredenen van de activisten achter ‘Free Palestine’ gedreven worden door een anti-westers sentiment. Ik acht het niet uitgesloten. In dat geval gaan ze nog wel even door, ook als er aldaar geen oorlog is. En die andere oorlogen in onder meer Afrika en Oekraïne interesseren hen niet.
Ik blijf nog even zweven de komende dagen, maar daarin ben ik niet alleen. Niet alleen talloze andere kiezers, maar ook al de verlichte kerstbollen in de bomen in het centrum van Maastricht, die zweven. Kerstmis begint steeds vroeger, de vrede dan ook? En op de Vlaamse radio hoorde ik dat er tegenwoordig meer cocaïne-gebruikers dan ooit zijn. Nou, als die niet zweven? Zij het op het een andere manier dan ik.
