TEFAF en het Hollands chauvinisme
De consequentie is dat het evenement nóg internationaler is geworden. En dat was ook vanaf het begin de opzet, vandaar de naam The European Fine Art Fair. Geen nationale, maar een internationale beurs. Logisch dat er in het begin vooral veel Nederlandse galeries deelnamen, je moet ergens beginnen. Maar gelukkig kwamen er al snel de nodige buitenlandse galeries bij.
Vanwege de hoge kwaliteit van de kunst trok de TEFAF al snel veel vermogende bezoekers, ook uit Nederland. En die bezochten in eerste instantie dan vooral de stand van Nederlandse handelaren, zoals in het verleden die van Rob Noortman. De preview van TEFAF, met 10.000 bezoekers, werd het grootste societyfeest van Nederland. Volgens menigeen was dit de echte ‘miljonairs-fair’ en niet die in Amsterdam, waar het gehalte aan bezoekers net iets té geblondeerd was.
In Maastricht zorgden de gasten uit onder meer België, Frankrijk, Duitsland en Italië voor de juiste balans en stijl. So far so good.
Nu dus minder Nederlandse en vooral Amsterdamse stands, en dus waren er tijdens preview ook minder genodigden uit de Randstad, omdat hun galeries er niet staan. In een van de landelijke kranten blazen een paar gepasseerde kunsthandelaren stoom af. Ze zijn boos op met name voorzitter Nanne Dekking en Patrick van Maris. Ze vermoeden een soort machtsgreep van Sotheby’s, omdat beiden daar vroeger gewerkt hebben.
Er komt zelfs een Amsterdamse autohandelaar aan het woord die vindt dat TEFAF naar Amsterdam moet gaan en dat Maastricht te klein is voor TEFAF omdat er maar ’50 privéjets kunnen landen’. Los van het feit dat er veel meer plaats is op Maastricht Aachen Airport, geeft het aan hoe misnoegd de Amsterdamse grachtengordel is. Blijkbaar heeft men daar niet meegekregen dat Amsterdam weliswaar twee jaar geleden geprobeerd heeft om deze wereldbeurs naar de RAI te halen, maar dat TEFAF toch gekozen heeft voor een nieuw contract met het MECC voor maar liefst 10 jaar.
CEO Patrick van Maris van TEFAF was heel duidelijk bij de opening van de Limburgse stand. „Amsterdam is toch een soort pretpark geworden. Maastricht is uniek, heeft klasse en is heel internationaal. Hier hoort een topbeurs als TEFAF en we gaan dat huwelijk verder uitdiepen. Daar komt bij dat onze nieuwe beurzen in New York een extra etalage zijn geworden voor Maastricht. Dat werkt perfect. Dit is een destination-fair, de kunstliefhebbers uit heel de wereld komen bewust hier naar toe.”
Heldere taal. Mijn advies is dat Amsterdam zich voorlopig beter kan concentreren op Ajax en dan juichen wij mee. Zo zijn we wel. Als zij dat nu ook doen met TEFAF Maastricht, dan zou dat een teken zijn van een open blikveld. De CEO van TEFAF is trouwens Ajax-fan. Daar doen we hier ook niet moeilijk over. Integendeel, dat snappen we.
