Preuvenemint alleen voor de elite? Och, dat valt reuze mee
Op ’t Preuvenemint in Maastricht bestelde ik een zak friet met truffelmayonaise en wat parmezaanse kaas. Een originele vondst. En ik betaalde omgerekend € 5.25. Is dat veel geld? Tja, ik weet eerlijk gezegd niet wat de frituurprijzen tegenwoordig zijn, maar met die speciale mayonaise en kaas, lijkt het me nog redelijk. Zeker als ik bedenk dat de betreffende standhouder ook nog een percentage moet afdragen aan het goede doel. En een hoop kosten heeft om daar op het Vrijthof te kunnen werken met het inhuren van keuken- en koelapparatuur, de stand-inrichting, enzovoorts.
Als het je het per se wil vergelijken met een frituur in een dorp of stedelijke buitenwijk, dan zal er wel een prijsverschil zijn. Maar dat is niet helemaal reëel.
Een culinair festijn voor iedereen, lekker inclusief, ook voor Jan met de bekende pet. Tegenwoordig moet dat in sommige kringen de meetlat zijn of een evenement er wel of niet mee door kan, moralistisch gezien.
Welnu, het woord ‘culinair’ zegt het al, het wordt dan altijd wat kostbaarder, want daar horen normaal gezien verse kwaliteitsproducten bij. En die kosten nu eenmaal wat. Degenen die vinden dat zo’n evenement te ‘elitair’ is, die vragen zich niet af hoe het kan dat een pop- of ander muziekfestival vaak enige honderden euro’s kost. En als ze daar ook nog iets willen eten, dan betalen ze echt de hoofdprijs.
Friet met truffelmayonaise en vier glazen bier voor € 19,25
Terug naar die Jan met de pet. Je gaat dus naar ’t Preuvenemint, koopt zo’n frietje (met delicate saus) en je bestelt er een glas bier bij. Als ik me niet vergis, kost dat glas € 3,50. Nou, dan sta je dus voor € 8,75 op ’t Preuvenemint, midden tussen de gezelligheid. Stel dat je die avond nog een paar glazen bier bestelt, laten we zeggen drie stuks extra, dan kom je uit op € 19,25. Heb je hopelijk een plezierige avond gehad, veel mensen getroffen, eventueel nog wat van de muziek genoten (hoewel ik blij was dat het gedreun nu toch een stuk minder was) en ook nog bijgedragen aan een goed doel.
Jazeker, ik kom op dit festijn mensen tegen die ingedeeld worden in de categorie van ‘elite’. Maar ik ontmoet vooral ook heel veel mensen die behoren tot de afdeling ‘gemiddeld’. Gewoon werkende mensen die een avondje uit willen. De een wil per se dat gerecht met coquilles. Tja, dat kost dan wat euro’s meer. Maar de ander neemt genoegen met een kroket met garnalen of zuurvlees, ook lekker.
We kunnen alles wel afkraken en op de zielige toer gaan, maar met ‘culinair’ willen de initiatiefnemers nu eenmaal een kwaliteitsimpuls geven. Daar is niks mis mee. Op datzelfde Vrijthof in Maastricht staat een andere keer de kermis. Heel inclusief maar naar mijn idee per attractie ook best wel kostbaar. Alleen heeft dat een ander imago. En straks hebben we weer het kerstevenement op het plein, waar je T-shirts kunt kopen, kunt schaatsen, meedraaien in het reuzenrad of slurpen aan de glühwein. Dat lijkt dan allemaal minder chic, maar het gaat erom wat je krijgt voor je geld.
We kunnen alles wel plat nivelleren en elke kwaliteitsimpuls weghalen omdat die te ‘elitair’ zou zijn. Dan lijkt de wereld van de fastfood veel ‘inclusiever’ en laagdrempeliger. Gewoon allemaal aan de fabriekshamburger. Maar daar hebben we al veel te veel van. Ik hou het bewust toch bij kwaliteit, zo elitair hoeft dat helemaal niet te zijn. En smaak mag ook wel iets kosten.
Overigens, ik heb het niet gered met € 19,25. Want ik wilde bijvoorbeeld ook die bisque van kreeft proberen. En het glas liet ik vullen met een mooie Franse wijn. Tja, eigen keuze, dus dan moet ik niet mopperen als de prijs omhoog gaat.
