Meer zon op het terras
Het is een van de populairste bezigheden van de mens tegenwoordig, een ’terrasje pikken’. Hoe dramatisch hebben we het niet gevonden dat de terrassen tijdens de lockdown gesloten moesten blijven. Het leek alsof het een van de eerste levensbehoeften was. En nog steeds is.
Heel vroeger waren er helemaal niet veel terrassen in steden en dorpen, maar tegenwoordig hoort dat bij de aankleding en ambiance. Met gesloten terrassen lijkt een stad wel dood. Hoe meer terrassen, hoe meer gezelligheid.
Lekker in het zonnetje op het terras, dat is het oorspronkelijke idee. Maar daar komt tegenwoordig niet veel meer van terecht. Deze zomer simpelweg niet omdat de wolken de zon tegenhouden. Daar is weinig aan te doen, de zonnebril kan dan in de binnenzak of handtas blijven.
Een andere oorzaak waarom de zonnestralen de terrassen niet meer bereiken, is de alsmaar groeiende overkapping van de horecaterrassen. Ik begrijp dit volledig uit bedrijfseconomische redenen. Want, als je in Nederland of België van het weer afhankelijk bent als horecaondernemer, dan wordt dat een lastige klus.
Dus zie je dat steeds meer terrassen van cafés en restaurants helemaal in de schaduw staan door grote zonneschermen en megaparasols. Die zijn dan voorzien van de modernste snufjes, van verlichting tot verwarming, van waternevels tot geluidsboxen. De terrassen zijn bijna veranderd in tenten, alleen de zijwanden ontbreken nog.
Voor de uitbater is dat een uitkomst. Weliswaar vereist zo’n overkapping een flinke investering, maar je kunt je gasten gewoon ontvangen en bedienen, ze zitten lekker droog. En je kunt je personeel erop inplannen, wat ook wel zo handig is, gezien alle beperkingen die daarop zijn gelegd.
So far so good dus.
Toch, als ik in bijvoorbeeld Maastricht die grote donkere schermen zie, die een compleet terras afdekken, dan heb ik toch mijn twijfels. De mensen die op dat terras plaatsnemen, die zitten de hele tijd in het donker, ook als de zon schijnt. Dat maakt het wat sombertjes naar mijn idee, hoe professioneel die schermen ook gemaakt zijn. In de kerstmaand zal dat best gezellig zijn, maar midden in de zomer in het donker buiten zitten?
De klant is immers koning. En die wil de zon ook in het glas.
Ik krijg dan de neiging om, mocht ik een terrasje zoeken, een plek te vinden waar ze niet zo’n grote parasols hebben, die je ook nog kunt inklappen. Zodat je bij lekker weer heerlijk even van de zon kunt genieten, bij een lekker glaasje. Want dat was eigenlijk het uitgangspunt. Lekker vitamine D op je gezicht, puur natuur. En een andere vitamine in het glas. Wat kan het leven mooi zijn.
Er zijn zeker technieken waarmee je zo’n scherm kunt ophalen zoals een brug. Zoals bij de modellen die tegen een gevel aan bevestigd zijn. Misschien is dat bij modellen los van een gevel ook mogelijk, geen idee. En anders zijn ze wel inklapbaar. Is meer werk natuurlijk, dat begrijp ik. Maar ik zou zeggen, wij moeten de horecaondernemers – zeker na corona – veel omzet gunnen. Anderzijds mag ons ook een zonnetje gegund worden. We gaan toch niet voor niks naar de Middellandse Zee voor de zon? Nou dan? Laten we hier ook wat zonnepret beleven op het terras.
En oh ja, de kwaliteit van de drankenkaart blijft van groot belang. Op het ene adres krijg je een verrukkelijke rosé, op het ander is het net frambozenwater. Kwestie van even nadenken bij de inkoop. De klant is immers koning. En die wil de zon ook in het glas.
