Máxima hopt door Gulpen
Elke keer als ik Máxima (de koningin) in levende lijve zie dan denk ik: Chapeau. Ik ben geen doldwaze fan van filmsterren, koningen, sportlui, popmuzikanten en wat dies meer zij. Ik kan ze waarderen, vind het beroepsmatig en menselijk gezien interessant om ze te treffen, maar ik begin er niet van te kwijlen. Ik hoef geen handtekening voor boven mijn bed.
Maar er zijn wel bekende mensen die ik extra waardeer omdat ze zijn zoals ze zijn. Een daarvan is Máxima. Deze week weer in Gulpen, bij haar bezoek aan de Gulpener bierbrouwerij. Die heeft de Koning Willem I-prijs gewonnen op het gebied van duurzaamheid en de koningin is erevoorzitter van de stichting.
Het gaat dan zo dat haar bezoek publiek niet vooraf bekend wordt gemaakt, want dan moet er veel meer rondom georganiseerd worden. De pers is op de hoogte en zo sta je op een zonnige dag midden op het veld in Reijmerstok, niet ver van Brut172, met een groepje collega’s, enkele hoogwaardigheidsbekleders, wat boeren en een paar veiligheidsmensen te wachten totdat haar blauwe auto, begeleid door enkele motoragenten, over de landweg komt aanrijden. De zon schijnt, alles relaxed.
Maar op het moment dat ze uitstapt, verandert alles. Haar uitstraling heeft iedereen in de greep, ook gastheer Jan-Paul Rutten en zijn zus Maartje. Al blijven zij helemaal zichzelf, tot genoegen van Máxima zelf, want die is dat ook. Jazeker, ze speelt haar rol. Met verve nog wel. Ze weet precies hoe het spel met alwéér die persmensen gaat, begroet de bestuurders, maar toont zich vooral geïnteresseerd in de mensen om wie het hier gaat, de telers van de hopplanten. Uit haar vragen blijkt dat ze zich goed heeft ingelezen en dat ze helemaal snapt wat er bij zo’n onderneming komt kijken. Ze plukt keurig die paar hopbellen zoals in het programma bedacht is en gooit die later in de brouwketel in Gulpen. Het voltallige personeel straalt van oor tot oor.
De elegantie, het gevoel voor humor, de stijl, de intelligentie. Ik denk dat ze in Hollywood zeker kansen zou maken.
Ik heb wel vaker koningen en koninginnen meegemaakt. De een is wat soepeler of wat stijver dan de ander, ze doen allemaal hun best. Maar de natuurlijke souplesse en uitstraling die Máxima tentoonspreidt, ik geloof niet dat er in Europa nog zo eentje rondloopt. En laat ik dat nou leuk vinden. De elegantie, het gevoel voor humor, de stijl, de intelligentie. Ik denk dat ze in Hollywood zeker kansen zou maken. Ik heb ‘de sterren’ van nabij meegemaakt. Van George Clooney tot Nicole Kidman. De besten, die zijn niet alleen goed op het witte goed, die weten ook perfect hoe ze met hun status moeten omgaan als ze publiek verschijnen. In dat rijtje hoort Máxima volgens mij ook thuis.
Uiteraard krijgt zij in Nederland ook kritiek, zoals iedereen. Ze is immers beland in een land van zeikers, die altijd wat te mekkeren hebben. En natuurlijk kun je veel afdingen op een instituut als het Koninklijk Huis. Moet het allemaal zoveel kosten, past dat wel in een democratie enz.?
Maar ik denk dat het zeker in het buitenland wel een verschil maakt of Mark Rutte of Sigrid Kaag ergens binnenkomen, of Máxima. Die Argentijnse flair, de klasse, die zit er in en valt niet te kopiëren.
Komt nog bij dat ze in al vanaf het begin heeft laten doorschemeren dat de Limburgse cultuur haar bijzonder aanspreekt. Niet voor niets trok ze dagen door Maastricht in de beginperiode van haar relatie met Willem Alexander, toen ze nog niet zo bekend was.
In het zuiden zijn we niet zo van ‘Oranje boven, Oranje boven’. Dat heeft zijn oorzaken. Maar bij Máxima schuif ik die mogelijke bezwaren graag aan de kant. Wees welkom, bienvenido!
