Vertrouwen
Een aantal maanden geleden heb ik me behoorlijk geërgerd omdat iemand mij belazerde. Dat bleek pas achteraf. De goede man was een aantal keren bij me geweest voor een ‘intensieve zakelijke samenwerking’. Hij zag het helemaal zitten en vond wat we deden bij Chapeau helemaal geweldig. Nou ja, er waren zeker wel wat mogelijkheden, maar ik kon er niet zomaar ja op zeggen, het was een kwestie van goede afwegingen maken.
Gaandeweg de gesprekken gaf ik behoorlijk wat informatie en ideeën weg, omdat ik de man vertrouwde. „Weet je wel zeker dat ie daar geen misbruik van maakt”, zei mijn zoon nog. Maar nee, ik kende ‘m toch al van vroeger, dat zat wel goed.
Niet dus. Hij ging er met een aantal ideeën vandoor, verkocht me nog een paar leugens en wenste me vooral veel succes. Weldra zal hij wel met wat gekopieerde concepten op de markt verschijnen, vermoed ik zo.
Ik ben er een hele tijd kwaad over geweest, teleurgesteld ook in het stiekeme gedrag van de gluiperd. Kwaad vooral op mezelf dat de radar van mijn afweersysteem niet gewerkt had. Normaal voel ik meestal vrij snel aan of iemand meent wat ie zegt, of de boel belazert. Deze keer was ik er faliekant ingetrapt.
Het heeft geen geld gekost maar wel een hoop tijd, energie en creativiteit. Bij mij werkt het wel zo dat ik heel geduldig ben maar als iemand m’n vertrouwen eenmaal beschadigd heeft, hij of zij ook nooit meer hoeft te komen. Die persoon bestaat niet meer, wordt uit m’n systeem geschrapt. Daar ben ik consequent in. Nee, ook geen tweede kans.
‘Normaal voel ik meestal vrij snel aan of iemand meent wat ie zegt, of de boel belazert. Deze keer was ik er faliekant ingetrapt.’
Het heeft nog een tijdje geduurd, die ergernis, maar dat is natuurlijk extra verloren energie. En gelukkig is mijn algeheel vertrouwen in de mensheid er niet door afgenomen. Sterker nog, zakelijk gezien hebben zich intussen andere mensen gemeld die ook vroegen voor een of andere vorm van samenwerking. En die bleken wél betrouwbaar, hielden hun woord, hadden geen dubbel gezicht. Het heeft een aantal prachtige projecten opgeleverd voor dit en ook al voor volgend jaar.
En ook privé ontstaan er nieuwe vriendschappen, met mensen met een mooi en puur innerlijk. Mensen die niet alleen aan zichzelf denken. Dus ik ben blij dat ik niet in bitterheid in mezelf gekeerd ben.
In tegendeel, ook in coronatijd leef ik van de menselijke ontmoetingen, ze geven me veel energie. Zo parkeer ik bijvoorbeeld vaak mijn auto niet meteen achter kantoor, maar elders in de stad. Dan maak ik een wandeling naar kantoor en onderweg kom ik altijd wel weer mensen tegen met wie ik even een praatje maak, die voor nieuwe ideeën zorgen en voor levensvreugde.
Dus na die ene slechte ervaring met die farizeeër heb ik weer veel positieve contacten gehad, ik zie het leven weer helemaal van de zonnige kant.
Máár, ik heb wel wat gesleuteld aan m’n radarafweersysteem. Als iemand nog een keer meent me te kunnen bedonderen, stuur ik meteen een raket op ‘m af. Figuurlijk maar niettemin doeltreffend.
Jo Cortenraedt