Blog Jo Cortenraedt

De fax van Messi

tekst Jo Cortenraedt

Het was zowat even groot als het coronanieuws deze week, dat Lionel Messi weg wil bij FC Barcelona, waar hij z’n leven lang gevoetbald heeft. Tja, je kunt een keer uitgekeken raken op je eigen club. Wel spijtig voor de nieuwbakken trainer Ronald Koeman, die dreigt nu toch een beetje tussen wal en schip te vallen.

Maar echt opvallend vond ik een klein detail: deze Argentijnse voetbalgod had de mededeling aan het Barcelona-bestuur per fax gedaan. Jawel!  Ik denk dat menige lezer van deze blog helemaal geen idee heeft wat een fax is. Of die beschouwt als de postduif van de 21e eeuw.

Ik herinner me dat op de krant waar ik in de tachtiger jaren gewerkt heb,  de fax werd geïntroduceerd. Nou, dat was me toch een revolutie. Een soort maanlanding. De fax kwam in feite in plaats van de telex, die was helemaal middeleeuws. Daar heb ik nog mee gewerkt op de redactie buitenland van het Algemeen Nederlands Persbureau in Den Haag. Die machines ratelden 24 uur door, dan rolde het papier er constant uit. Daar kwamen constant de nieuwsberichten binnen via de grote buitenlandse persbureaus zoals Reuter, UPI, DPA en AFP. Alles per telex.

Als er dan iets heel dringends gebeurde, de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen of het overlijden van de paus, dan klonk er een belletje. Dat was vooral ’s nachts handig. Dan had je een hele week in je eentje nachtdienst en stel dat je in slaap zou zijn gesukkeld, dan kon je door die belletjes wakker geschud worden. Ik kon in feite aan Nederland melden dat een staatshoofd of wereldster overleden was. Een bijzondere rol  op jeugdige leeftijd.

De fax was een stuk moderner dan de telex, zeker qua snelheid. Maar vandaag de dag is de fax een oude boemeltrein, die al lang op een verlaten rangeerterrein is geparkeerd. Maar dus niet in huize Messi, die heeft er nog eentje. Zou die jongen geen mail hebben?  Of geen whatsapp op z’n mobiele telefoon?  Tegenwoordig juridisch ook geldig hoor.

Een fax, tjonge jonge. Ik heb er nog wel eentje, maar dat is dan een combimachine. Die kan scannen, kopiëren en faxen. En dan gebruik je in feite alleen de twee eerste functies.

‘Ik vraag me af, zou die Messi nou zelf op de zolder bij zo’n stoffige machine hebben gestaan met z’n ontslagbrief in de hand, en dan hebben staan wachten totdat de verbindingstoon overgaat?’ 

Onlangs merkte ik, in coronatijd, dat er nóg een wereldnaam een fax gebruikt, namelijk Booking.com.   Althans, toen ik een hotelboeking wilde annuleren en alle documenten bekeek, kon ik nergens contactgegevens van hen vinden. Alle vragen zou ik zogezegd op hun website kunnen vinden bij annulering. Nou, mooi niet. Dus ik dacht, ik ga die mensen even bellen. Ik vond nergens een telefoonnummer. Ook geen emailadres, zelfs geen postadres. Maar jawel, een faxnummer in Amsterdam!

Aha, dat was mijn kans. Dus ik een keurig briefje opgesteld dat ik per fax wilde versturen. Maar helaas, het nummer ging niet over,  was blijkbaar niet meer in gebruik. Ik werd dus het bos ingestuurd. Gelukkig kon een jeugdige collega via allerlei slimme manieren toch achter een telefoonnummer komen. En na een uur in de wacht te hebben gehangen, heeft ze daadwerkelijk contact gekregen.

Ik heb geen leedvermaak, maar het feit dat dit bedrijf nu serieuze problemen heeft, komt niet uit de lucht vallen. Een beetje persoonlijke service zou toch wel fijn zijn. Een volgende keer weet ik wel beter wat te doen, als ik een hotel zoek.

Het wordt trouwens steeds lastiger om nog iemand aan de lijn te krijgen bij een bedrijf. Je gaat van het ene naar het andere keuzemenu, de robot stuurt je alle kanten op. Ik zit dan te smachten naar een echte persoonlijke stem die mij ‘live’ te woord staat. He he, eindelijk eens een levend mens aan de lijn die me misschien verder kan helpen. Schijnt allemaal te duur te zijn geworden, zo’n vriendelijke telefoniste.

Ik vraag me af, zou die Messi nou zelf op de zolder bij zo’n stoffige machine hebben gestaan met z’n ontslagbrief in de hand, en dan hebben staan wachten totdat de verbindingstoon overgaat?  En dan in het besef dat je 75 miljoen of 750 miljoen waard bent? Ik ben de tel trouwens even kwijt. Maar dat die tegen zijn advocaten gezegd heeft, laat mij dat nou maar zelf doen. Zoals hij de belangrijkste vrije trappen ook meestal zelf neemt. Al weer zo’n onnavolgbare actie, ook al komt deze uit de pruimentijd.

 

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws