Blog Jo Cortenraedt|Society

Van ontgroeningen tot gele hesjes

Auteur: Jo Cortenraedt

Deze week bekroop me langzaamaan het gevoel dat we in een parallelle samenleving terecht beginnen te komen.

Van de ene kant heb je de mensen die hun normale dingen doen en anderzijds heb je degenen die zich nergens meer iets van aantrekken.

Om met de ‘normale’ dingen te beginnen, we presenteerden begin van de week de kersteditie van Chapeau midden in Bijenkorf in Maastricht. Opvallend daarbij was de grote service en het buitengewoon vriendelijke en behulpzame personeel.

Gaandeweg de week sprak ik met mensen in Luik en Maastricht over evenementen die we het volgend jaar zouden willen organiseren. Alom enthousiasme en medewerking was mijn deel.

In Weert was ik bij de opening van het nieuwe restaurant Marrees. Dat geeft extra elan aan een stad die dat ook best wel even gebruiken kan. Want als je de nieuwsberichten leest dan lijkt het alsof er daar alleen maar een asielzoekercentrum is, maar er is natuurlijk veel meer.

We hielden een bescheiden kerstborrel voor onze naaste medewerkers, optimisme alom. Ik sprak ook nog (voor L1) met een bijzondere dame die we ook in de kersteditie van Chapeau hebben staan: Anneleen Lenaerts, die niets minder dan harp speelt in een van de meest beroemde orkesten ter wereld, de Wiener Philharmoniker. Bij het beroemde Nieuwjaarsconcert kunt u haar bewonderen. Anneleen uit het Belgische Peer woont dus in Wenen en kwam op één dag even op en neer vliegen, omdat ze per se les wilde geven aan haar leerlingen aan het conservatorium in Maastricht. Ze was om 04.30 uur opgestaan om het vliegtuig te halen naar Düsseldorf en van daaruit nog naar Maastricht. Zo gedreven om met iets moois en nobels bezig te zijn en dat op het allerhoogste niveau.

In het stadhuis in Maastricht was ik bij een bijeenkomst over Europa, hoe moet dat verder? En daarna bij de inauguratie van Mathieu Segers, die de speciale Europese leerstoel aan de Universiteit Maastricht gaat bekleden. Hoe maken we de wereld beter, te beginnen met Europa, zo zou je z’n oratie kunnen samenvatten. Niet eenvoudig allemaal, maar er zijn dus gelukkig veel mensen die hun best doen om een steentje bij te dragen aan de wereld van morgen.

Maar ik liep van de week ook ’s avonds over de Markt in Maastricht, waar een paar keurig in het pak gestoken studenten enkele mede-studenten aan het ontgroenen waren. Of anderszins in ieder geval een vorm van tucht aan het bijbrengen waren. Twee jongen lagen op de grond in de regen en moesten allerlei rare opdrachten uitvoeren. Twee corpsballen van een of andere studentenvereniging snauwden de jongens op de grond af, erger dan een guerrillatraining in het oerwoud. Ik kreeg een raar gevoel in mijn maag. Wat is daar leuk aan? Hoe sadistisch kun je zijn? Het was nog niet zo erg als in Leuven, waar bij een ontgroening een 20-jarige student is overleden. Hij moest een overdosis aan visolie opdrinken en werd ’s nachts aan de kou blootgesteld in een bos. Wat zijn dat toch voor idioten die menen dat het hoort bij een studentenvereniging om nieuwkomers als dieren te behandelen?

Ik zal mijn opgroeiende kinderen aanraden om maar helemaal niet bij een studentenvereniging te gaan. Om lol te hebben hoef je je niet bij zo’n club aan te sluiten. Juist niet zou ik willen zeggen.

In Frankrijk is het helemaal mis. Een soort massahysterie is daar losgebroken. Er zal ongetwijfeld politiek van alles mis zijn en menigeen leeft daar bepaald niet als God in Frankrijk. Maar ik lees dat de meeste mensen die zich aansluiten bij die gele hesjes, geen kranten meer lezen, geen televisie meer kijken. Ze volgen enkel nog sociale media, waarop dan de meest waanzinnige nepberichten verschijnen over wat er in het land allemaal loos zou zijn.

Vrachtwagenchauffeurs en boeren roepen dan dat ze naar Parijs willen gaan, om politici aan te vallen, desnoods te vermoorden. De tijden van de Franse revolutie lijken terug te keren. Het feit dat veel mensen zich door populisme laten meeslepen en alles slopen wat ze tegenkomen, dat is zorgwekkend. Het leidt ook tot niets, want degenen die zich nu ineens als voorgangers opwerpen, hebben geen idee hoe ze de problemen moeten oplossen.

Een gezonde discussie, respect voor elkaar, het wordt zeldzaam op sommige terreinen.

Voeg daar aan toe dat niemand in België nog weet of daar wel of niet nog een regering is, dan de chaos deze week compleet.

Hoewel, enkele jaren geleden duurde het een maand of veertien voordat een nieuwe regering gevormd kon worden. Het ging in die periode uitstekend met het land en iedereen ging gewoon werken.

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt, Society

Gerelateerd nieuws