Blog Jo Cortenraedt

‘Je weet niet wat erin zit’ 

tekst Jo Cortenraedt

Dat zal voor bijna iedereen wel gelden, dat het een heel rare week was. Je probeert zo normaal mogelijk te leven maar het nieuws over hét virus overrompelt alles, ook al zou je niet de media volgen.

Begin van de week was ik even in het ziekenhuis voor een poli-afspraak. Technisch mankementje dat vooralsnog met een spuitje kon worden opgelost. Een gemeen spuitje, had de arts-specialist al aangekondigd. Maar ik had er alle vertrouwen in, ze had me uitgelegd waar het toe diende en ik vertrouwde op haar kennis en kunde. Gemeen was ie inderdaad, honderd keer gemener dan het vaccinatiespuitje dat ik in het voorjaar twee keer ben gaan halen.

Maar goed, even op de tanden bijten, je wilt je niet laten kennen. Bovendien wilde ik me dankbaar  tonen dat ik überhaupt nog terecht kon. Want ik begreep dat bijvoorbeeld kinderen al lang op de wachtlijst staan voor een noodzakelijke chirurgische ingreep, maar niet aan de beurt komen omdat de bedden vol liggen met coronapatiënten, van wie een groot deel dus niet zo’n simpel spuitje heeft gehad.

Een belangrijk argument schijnt te zijn dat ze ‘niet weten wat erin zit’. Alsof ze dat bij al die andere spuiten en medicamenten die ze al die jaren in hun lijf hebben gekregen, wél hebben geweten. Menigeen blijkt zich ineens te ontpoppen als een amateur bio-medische wetenschapper, inclusief een glazenbol op de keukentafel.

Ik begrijp dat er hoteliers in Limburg zijn die principieel tegen zijn, maar wel met open armen hun gasten ontvangen.

Ik ontmoette een aardige collega wier zonen geen spuitje waren gaan halen. Ze waren nog gezond, zo was hun argument. Meer niet.

Ik lees over tieners die geen spuitje gaan halen omdat hun moeder heeft gezegd dat ze ‘niet weet wat erin zit’. Sommigen wachten zelfs ongeduldig af totdat ze de leeftijd hebben bereikt dat ze zich mogen inenten. De omgedraaide wereld.

Ik hoor van oudere kennissen die in Spanje zitten en wier dochter heeft gedreigd zich nooit meer te laten zien, als de ouders wagen zich te laten vaccineren.

Ik begrijp dat er hoteliers in Limburg zijn die principieel tegen zijn, maar wel met open armen hun gasten ontvangen.

Zo lees ik ook van de Vlaamse journalist die levensbedreigende prostaatkanker heeft, maar wiens operatie toch voor langere tijd is uitgesteld. De ic’s liggen immers vol, voor een groot deel met niet-gevaccineerden.

Vandaag lees ik dat discussie is ontstaan binnen de verbazingwekkend grote groep van complotdenkers. Ze vertrouwen elkaars complotten niet meer. Tja, daar zit je dan met je zwarte doos vol met samenzweringen.

En ik zie de beelden uit Rotterdam, waar demonstranten ’tegen de coronamaatregelen’ het halve centrum hebben afgebroken, waarbij politiemensen zich al schietend hun leven moesten redden. Een stad die veranderd is in oorlogsgebied, omdat een groep mensen ‘het niet eens is met de regering’.

Je wordt er een beetje murw van. Natuurlijk ben ik niet enthousiast over de plannen in Oostenrijk om dwangmatig iedereen te vaccineren. Dat gaat wel erg ver. Van de andere kant wordt het volgens mij wel tijd om met z’n allen maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen. Je kunt niet blijven zeggen: ‘ik doe lekker wat anders’. Klinkt misschien interessant, maar is het niet.

Voor dit jaar heb ik nog twee reizen binnen Europa op het programma staan, beide beroepshalve en beide houden verband met hoogwaardige muzikale festiviteiten. Ze zijn nog niet afgelast. Ik zet me schrap. Met een lichte corona-besmetting in de aanvang van de pandemie, met twee vaccinaties en als het moet met een derde, met ook nog een griepspuit, een doos met mondmaskers, gel en desgewenst de nodige afstand wil ik de expeditie wel aangaan.

Op de koop toe moet ik dan al het gedoe nemen op het vliegveld, bij de ingang van de concertzalen en mogelijk moet ik genoegen nemen met een bakje take-away op de hotelkamer. Maar voorlopig blijf ik vastberaden. Ik heb me immers aan alle adviezen gehouden. Eens moet de omslag toch komen, zeker als iedereen in actie komt en solidair wordt met de mensen in de gezondheidszorg.

 

 

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws