Laten we in 2024 wat minder snel een mening hebben
Het mooiste moment van het jaar? Of het meest droevige? Oef, ik heb dat niet zo paraat. Sowieso hou ik het hier bij het beroepsmatige, ik ben niet zo van het etaleren van alle privé-gebeurtenissen voor een breed publiek, van verjaardagen tot begrafenissen. Alle begrip voor al de mensen die dat wel plezierig vinden, het past iets minder bij mij.
Al zijn beroepsmatig en privé uiteraard niet helemáál gescheiden werelden, want je doet je werk en alles wat erbij hoort met hart en ziel. Dat maakt het dus meteen heel persoonlijk.
Gelukkig hebben we ook dit jaar met Chapeau weer heel veel mooie ideeën mogen bedenken en uitvoeren. Al moet ik er meteen bij zeggen dat het wel steeds nodig was om even tegen jezelf te zeggen: zet de ellende in de wereld voor dit moment voorbij. Want anders kom je nergens meer aan toe.
Ik heb altijd een sterke interesse gehad in buitenlandse politiek en mijn eerste drie jaren van mijn journalistieke loopbaan waren zelfs geheel gewijd aan dat thema bij de redactie buitenland van het ANP. En nog altijd is het buitenlands nieuws mijn favoriet onderdeel in de media die ik tot me neem. Daarna het binnenlands nieuws, dan de regio. Dat klinkt voor menigeen heel raar, zeker als je ook voor regionale media werkt zoals L1 en voorheen De Limburger. En in feite richt Chapeau zich ook op de regio. Immers, we berichten over ‘het goede leven in Limburg’. Dus niet in Amerika, Rusland, China of waar dan ook.
Het is niet de tijd voor de nuances, zoveel is merkbaar. En dat is onprettig.
Toch heb ik het altijd prima kunnen combineren, beide interesses. Door veel naar het buitenland te kijken, kun je het lokale in een groter verband brengen, voor zover dat relevant is. Anders gezegd: ik hou van het dorp, maar het moet me niet te dorps worden, niet te benauwend, niet te provinciaal.
Over het buitenland gesproken, we hebben hier op directe wijze geen last van de oorlog in Oekraïne en ook niet van oorlog in het Midden-Oosten die gaande is. Maar indirect wel degelijk. Niet alleen vanwege bijvoorbeeld de vluchtelingenproblematiek, maar ook de mentale impact die het ook op ons in de regio heeft.
Veel mensen krijgen het mee en vinden er ook iets van. Naar mijn idee vinden ze soms zelfs wat te veel ervan. Ze zijn voor of tegen die of die. Het is niet de tijd voor de nuances, zoveel is merkbaar. En dat is onprettig. Veel mensen krijgen tegenwoordig ‘iets’ van het nieuws mee via snippers uit sociale media, en gelijk hebben ze een mening.
Misschien is het wel een idee om in 2024 wat minder snel een uitgesproken mening te hebben. Om ook eens te kijken naar de argumenten van de andere kant. Om wellicht tot de conclusie te komen dat de waarheid – en wie weet de oplossing – ergens in het midden ligt. Na de verkiezingen in Nederland waren ze aan de rechterkant heel blij dat ‘de kliek in Den Haag’ een optater kreeg. En aan de linkerkant concludeerden ze dat de kiezer de weg kwijt is, of althans bij de rotonde de verkeerde afslag heeft genomen. Beide kanten twijfelen niet aan hun eigen gelijk. Zij begrijpen het hele spel, de ánderen niet.
Je merkt het op veel plaatsen, je hoort bij ‘ons’ of je staat erbuiten. Het ‘cancellen’ van de ander ‘die het niet begrijpt’ en niet voldoet aan de terplekke geldende normen, is voor velen het uitgangspunt geworden. Inhoudelijke argumenten doen er minder toe, het gaat erom of je de juiste clubkleuren draagt. In die zin wemelt het intussen van de morele hooligans, zeker niet alleen op de voetbaltribunes, maar in de hele maatschappij.
Een trieste afsluiting van 2023? Och, we mogen hier nog altijd niet klagen. Maar wat meer besef van onze vrijheid en onze staat van welvaart zou er wel mogen zijn. Ook wat meer respect voor elkaar, minder ego, meer oog voor de ander.
En of ik nog goede voornemens heb? Altijd, maar ik pak er niet te groots mee uit. Ja, bewust leven, zoveel als kan, ook weer nieuwe concrete plannen die we met liefde gaan uitvoeren. Ondanks alle misère in de wereld en de grijze regenwolken boven ons hoofd, gaan we er ook in 2024 weer vol tegenaan. Stilstaan is geen optie, vol vóóruit met wel regelmatige (zelf)reflectie om het eigen GPS-systeem scherp te houden.
