Méér ipv minder (net)werken

De Provincie Nederlands Limburg heeft van de week de begrotingsbesprekingen gevoerd en dat is altijd een flinke klus. Het gaat over vele honderden miljoenen soms, die naar allerlei posten moeten gaan. Landbouw, natuurbeheer, economische ontwikkeling, milieu, cultuur, infrastructuur, het zijn vaak megabedragen.

Maar waar wordt dan het meest over gesteggeld? De kosten voor netwerkbijeenkomsten. Sommigen noemen dan een beetje badinerend ‘borrels’. Geen goede tem denk ik, want een borrel is van oudsher een jenever of iets soortgelijks. Sterke drank in een heel klein glaasje. In Limburg gaat de Els door voor een borrel, maar wie drinkt dat nog?

Goh, in 2019 trekt de Provincie Limburg € 425.000 uit voor de vele netwerkbijeenkomsten. Van de nieuwjaarsreceptie tot een businessavond op Jumping Indoor Maastricht, van de André Rieu-concerten tot TEFAF. Ook grote evenementen met schutterijen en andere Limburgse cultuur en folklore horen er bij. En ook nog informatiebijeenkomsten.

Op zo’n megabegroting stelt dat drie keer niks voor. En het blijkt dat er volgend jaar nog eens een ton van af gaat, dan wordt er € 325.000 gereserveerd.  Misschien wel jammer, er moet eerder meer dan minder ge(net)werkt worden. Maar het is typisch zo’n post waarop degenen die zelf nauwelijks naar bijeenkomsten toegaan, de meeste kritiek hebben. Dan wordt weer het beeld van stal gehaald van de bestuurders die zich zelf volvreten op kosten van Jan met de pet. En dat dit iets typisch Limburgs zou zijn. Met een sfeer van gekonkel.

Absolute onzin. In het hele land, in de hele wereld, barst het van de netwerkbijeenkomsten, ontvangsten enzovoorts. Van Terneuzen tot Groningen, van Amerika tot China. Zo werkt de maatschappij. In  het groot met het bedrijfsleven en de overheden als centrale spelers. In het klein met culturele verenigingen en gezelschappen, maatschappelijke organisaties etcetera. Wil je wat bereiken, dan moet je mensen spreken en niet achter je computer blijven zitten. Mensen in de ogen kijken, communiceren, en kijken of je ideeën kunt bedenken die kunnen bijdragen aan de vooruitgang. En dan eet of drink je er wat bij, heel normaal, heel menselijk.

Hier en daar wordt geroepen: schaf die netwerkbijeenkomsten maar af, die hebben geen zin. Dat gebeurt dan meestal door mensen die daar zelf nooit komen, ook niet weten hoe het werkt. En die dan vermoeden dat die heren en dames bestuurders en zakenlui wat staan te ritselen. Nee, het is juist goed dat ze in het openbaar in en in de schijnwerpers met elkaar praten. En dat mag ook wel eens in een plezierige, sociale sfeer. En dat er dan een glas wijn en een sardientje geserveerd wordt, nou en? Moet het dan voortaan in een fastfood-zaak gebeuren? Of in zo’n ellendige kantine?

Calvinistisch geneuzel is het en wereldvreemd bovendien. Nee, ik heb die ontvangsten en recepties liever, dan het stiekeme gedoe van lieden die echt verkeerd bezig zijn. Criminelen, motorbendes, terroristen. Die staan inderdaad niet in het openbaar te ‘borrelen’, die houden alle ramen gesloten en sturen elkaar versleutelde berichten, waarbij we het de politie met de wet op de privacy nog eens extra moeilijk maken.

Zonder netwerkbijeenkomsten zou de economie slechter functioneren, want dan komen minder gezamenlijke ideeën naar boven. Alles moet natuurlijk enigszins in verhouding blijven. Banale feesten waar de flessen Dom Perignon en de kaviaar over de tafels vliegen, maak ik nergens mee, als ik op die bijeenkomsten ben die onder meer door de Provincie georganiseerd worden. Dan gaat het altijd om fatsoenlijke maar betaalbare wijnen en om courante hapjes, geen rare dingen. Ook dat is anders dan bij de criminelen die in de duurste clubs de allerduurste champagnes laten aanrukken.

Met andere woorden, er is geen grond voor populistische stemmingmakerij.

Jo Cortenraedt