Jawel, Rutte was de dapperste in Brussel
Laat ik het maar meteen helder zeggen, voor mij was Mark Rutte wel degelijk de dapperste politicus tijdens die 4-daagse Europese top afgelopen weekend in Brussel. En dat zeg ik als neutralist, ik behoor niet tot een politieke stroming. Ben dus ook geen lid van de VVD. Ben ook niet bij die top geweest natuurlijk, weet dus niet wat er binnenskamers gezegd is.
Menige commentator in Nederland meende dat Rutte te ver was gegaan in zijn standvastige opstelling. En uiteraard vonden de woordvoerders van de oppositiepartijen het maar niks wat de Nederlandse premier in Brussel had klaargespeeld. Van Forum voor Democratie tot de SP, ze concludeerden allemaal dat de liberale voorman een verkeerde wedstrijd had gespeeld. Maar ik denk eerlijk gezegd dat al deze partijen op dit moment en op internationaal niveau niemand van het kaliber Rutte in huis hebben.
Om een goed en breed oordeel te vormen, kijk ik liever naar de reacties uit het buitenland. Dat heb ik gelukkig al m’n hele leven gedaan. En hoewel Rutte de titel ‘Mister No’ meekreeg, plus een lawine aan kritiek, was er wel degelijk de nodige waardering voor zijn optreden. Neem de Spaanse krant El Pais, de Duitse Handelsblatt en Bild, de Belgische Le Soir, de Franse Le Figaro. Zij allen kwamen tot de conclusie dat er gelukkig toch nog één politicus was met een rechte rug, die het aandurfde om niet zo maar met ‘de flow’ van Merkel en Macron mee te gaan om zo maar, zonder heldere afspraken, 750 miljard euro over te maken op de rekeningen van de Zuid-Europese landen, om hen zo uit de coronacrisis te helpen.
‘Maar al met al toonde de Nederlandse minister-president zich de beste strateeg, die snel communiceert en zijn ervaring inzet als een staatsman en niet meteen gaat liggen bij de eerste de beste storm.’
Dan kun je door menigeen wel zuinig en vrekkig worden genoemd, er is natuurlijk niets mis mee dat wanneer je een enorm bedrag aan iemand geeft, dat je dan ook wel wilt weten of dat wel goed gebruikt gaat worden. Mark Rutte kon natuurlijk in z’n eentje niet die hele transactie tegenhouden, het zou naïef zijn om dat te denken. Maar hij heeft er wel uitgesleept dat het aandeel van giften zonder terugbetaling een stuk kleiner is geworden. En dat er toch een vorm van controle komt gedurende de rit, zodat die landen ook de impuls krijgen om het huishouden op orde te brengen.
Landen als Italië en Spanje roepen al gauw dat niemand zich moet bemoeien met binnenlandse zaken, maar ja, als je bijvoorbeeld wilt dat ook de Nederlandse belastingbetaler mee moet betalen (wat feitelijk zo is), dan mag je wel de kritische vraag stellen waarom die Nederlander wel tot pakweg z’n 67e moet doorwerken, en de gemiddelde Spanjaard maar tot z’n 62, en de Fransman tot z’n 60e. Dat kost geld dat anders ook gebruikt kon worden om de coronacrisis te boven te komen. Solidariteit is goed, maar dat hoeft niet met een blinddoek om.
En diezelfde Rutte was ook de enige die de Hongaarse bluffer Orbán aan de teugels hield en hem erop wees dat zijn land niet alleen bij Europa is om geld te ontvangen, maar ook om zich aan de Europese waarden te houden. De anderen vonden dat ongetwijfeld ook, maar hadden niet het lef om het hard te spelen.
Ik ben zeker niet eens met alles wat Mark Rutte in de afgelopen jaren als premier heeft doorgevoerd. Hij zou bijvoorbeeld eens kunnen gaan kijken voor een serieuze belastingbijdrage van de grote multinationals. En op cultuurgebied hebben zijn kabinetten de boel wel al te rigoureus uitgekleed.
In die Europese afspraken van vorige week zit bijvoorbeeld een forse bezuiniging op wetenschappelijk onderzoek. Dat lijkt me juist in coronatijd nogal onhandig.
Maar al met al toonde de Nederlandse minister-president zich de beste strateeg, die snel communiceert en zijn ervaring inzet als een staatsman en niet meteen gaat liggen bij de eerste de beste storm.
Ik heb Rutte ambtshalve verschillende keren ontmoet en gesproken. Ik kijk tegen geen enkele politicus op. Maar mijn ervaring is wel dat deze premier heel toegankelijk is, zich gemakkelijk beweegt, razendsnel schakelt en geen last heeft van hautain gedrag. Een keihard werkende pragmaticus. Daar hoeven we de vlag niet voor uit te hangen, maar het zou fijn zijn, als er in Brussel en in menige hoofdstad meer van dat soort types zouden zitten.
