Blog Jo Cortenraedt

‘Ja maar….’  werkt nu niet 

tekst Jo Cortenraedt

Een inmiddels overleden bevriende hotelmanager met Limburgse roots kwam na een fraaie internationale carrière in het Verre Oosten terug in Nederland en verbaasde zich over een zijns inziens ‘new Dutch disease’.  Wat dat dan was, vroeg ik. Nou, hij merkte als hotelier in Amsterdam dat bij elke actie die moest worden ondernomen, een deel van het personeel begon met ‘Ja maar….’

Hij ergerde zich er rot aan. Altijd waren er wel weer argumenten om iets niet te doen. Terwijl hij van oudsher had geleerd: ‘gaat niet bestaat niet’. Hij had enige decennia niet in ons polderland gewerkt  en bij terugkomst bleek er zoiets als een ‘poldermodel’ te zijn. Oftewel overleggen tot in het oneindige, in de hoop dat er een compromis of in ieder geval een oplossing komt.

‘Dat kin toch neet’,  zei hij dan wel eens mopperend tegen mij. ‘Zo kom vur neet wiejer’.

Ik moest aan hem denken deze week, toen ik zag hoe de verschillende instanties, deskundigen en anderen die er iets over meenden te moeten zeggen, reageerden op het nieuws dat de eerste vaccins tegen corona dezer weken worden goedgekeurd en dan dus beschikbaar zijn. Zoals de betreffende fabrikanten al een half jaar geleden al hadden voorspeld.

Hoe een majeur vaccinatieplan botst met het poldermodel 

Enerzijds was de opluchting groot natuurlijk, maar meteen kwamen ook heel wat ‘ja maar….’-reacties. Het zou namelijk een hele puzzel worden om te organiseren wie wanneer kan worden ingeënt. Volgens sommige deskundigen gaat het allemaal veel te snel. Terwijl ze dus een half jaar lang al hadden kunnen nadenken hierover. De Nederlandse GGD, die met betrekking tot het testen al heeft laten zien niet van ‘snel’ te houden, gaf aan ‘klaar’ te zijn, maar voor de grote massa dan vooral vanaf augustus. Pardon, augustus?

Natuurlijk, als de eerste partijen worden geleverd, dan betekent dat niet dat je binnen een paar weken het hele land hebt ingeënt. Maar in Nederland – en enigszins ook in België – is vooral de boodschap dat we voorlopig nog nergens op moeten rekenen. De eerste maanden enkel de mensen in de zorgtehuizen en het personeel aldaar. Op volle kracht inenten, dat is iets voor tijdens of na de zomer.

Uiteraard zijn we afhankelijk van de leveranties. En alles is besteld. Máár, waarom krijgen Nederland en België in de beginfase maar zo’n beperkte hoeveelheden en bijvoorbeeld Groot-Brittannië en Duitsland veel meer? Ik vrees dat die gewoon eerder besteld hebben. Die waren waarschijnlijk niet aan het vergaderen maar aan het handelen. De vaccins gaan nu bijvoorbeeld massaal vanuit een Belgische productie-unit naar Groot-Brittannië, terwijl België zelf door de producent in deze beginfase nagenoeg wordt overgeslagen. De boot kennelijk gemist. Wellicht waren de inmiddels ontelbare verantwoordelijke Belgische ministers van de diverse regeringen en deelregeringen nog aan het soebatten, toen de Britten simpelweg al het bestelformulier op de mail zetten. ‘Send’.

In Duitsland hoor ik niet dat het een ‘puzzel’ is, maar een grote operatie die meteen wordt opgepakt. Daar zijn ze al begonnen met het inrichten van tientallen congresgebouwen en hallen als vaccinatiecentrum. Massaal kan daar begonnen worden met inenten. In Nederland hoor ik de vele deskundigen die telkens weer opdraven in de talkshows vooral verklaren dat het een héél ingewikkelde operatie is en dat er nog veel overleg nodig is. Alleen al het woord ‘overleg’,  ik krijg er al jaren buikkrampen van, ook zonder corona.

De tijd van ‘niet lullen maar poetsen’,  een nogal plat maar wel raak Nederlands gezegde, is kennelijk voorbij. Ik vrees dat we de komende maanden blijven polderen, terwijl de landen om ons heen op volle stoom gaan vaccineren. Zo hoorde ik een ‘deskundige’ bij een van de Nederlandse talkshows zeggen dat er wel duizend ritten met bestelbussen gemaakt moest worden om de vaccins door het hele land te leveren. Nou èn?  Ik denk dat vanwege Sinterklaas en Kerstmis er veel méér van die ritten gemaakt worden. Duizenden. Met allerlei zinnige en onzinnige online bestelde cadeaus. Terwijl er toch maar één écht cadeau nu wenselijk is: het vaccin!

Jo Cortenraedt

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Blog Jo Cortenraedt

Jo Cortenraedt

Hoofdredacteur, uitgever en allround journalist

Jo Cortenraedt is allround journalist met tientallen jaren ervaring in Nederland en daarbuiten. Hij werkte onder meer voor het ANP, het NOS-journaal en De Telegraaf. Hij startte in 1997 als hoofdredacteur en uitgever Chapeau Magazine, in hetzelfde jaar was hij betrokken bij de start van de regionale televisie in Limburg.

Voor beide media is hij nog steeds volop actief met verhalen, reportages, columns en beschouwingen. In de eerste fase van zijn carrière stonden vooral het actuele nieuws en politiek centraal. Tegenwoordig zijn dat eerder specialisaties zoals kunst- en cultuur, gastronomie, human interest en de kwaliteit van leven.

Zijn brede netwerk, van TEFAF tot André Rieu, draagt bij aan de positie van Chapeau in zowel Limburg, als ook in de rest van Nederland en in België.

Jo Cortenraedt 's topic(s):
Uitgelicht

Gerelateerd nieuws