Schietpartijen op straat niet eens zo’n verrassing
Raar misschien maar eigenlijk keek ik niet zo heel vreemd op van de schietpartij deze week op klaarlichte dag op straat in het lieftallige dorpje Noorbeek. En ook niet van het nieuws dat een Limburgs securitybedrijf zelf een criminele firma bleek te zijn.
Nee, niet alleen in de Randstad rukt de zware criminaliteit verder op. En ook niet alleen in Brussel, hoewel het daar toch nog wel opvallend was dat die knapen gewoon met kalasjnikovs op klaarlichte dag op straat liepen.
Het doet me denken aan een bezoek dat ik ooit bracht aan San Salvador, waar destijds een oorlog werd gevoerd tussen regeringssoldaten en guerrillastrijders. Ik zag jongens van nog geen 15 jaar met automatische geweren nonchalant over straat lopen. Gelukkig hebben we dat in Europa niet, dacht ik toen. Nou, inmiddels wel.
In onze regio, Nederland en België, zijn we als het om criminaliteit gaat, nog altijd heel naïef en lopen we met wetten en maatregelen doorgaans achter de feiten aan.
Brussel is al jaren een onveilige stad en de politiek doet er nauwelijks iets aan. Bestuurlijk is het sowieso een gedrocht. De stad telt niet 1 maar 19 burgemeesters! En maar liefst 685 raadsleden en 200 (schepenen) wethouders, bovendien nog 89 regionale afgevaardigden, 4 ministers, 3 staatssecretarissen en een eigen minister-president. Dus weer iemand anders dat de minister-president van federaal België, van Vlaanderen, van Wallonië en van de Duitstalige gemeenschap. Hallo, bent u er nog?
Ze zijn nu aan het praten of de 6 afzonderlijke politiezones in de stad misschien toch ietsje moeten gaan samenwerken. Tijdelijk werken ze nu zelfs onder één commando. De criminelen zullen in een deuk liggen van zoveel amateuristisch gehaspel.
In de meeste gevallen is het crimineel geweld gerelateerd aan de drugswereld. Die wordt steeds harder en steeds meer jongeren raken erbij betrokken. Deels ligt dat aan de hele maatschappij, sinds we het normaal zijn gaan vinden dat op straat, op festivals en op feesten openlijk drugs worden gebruikt. Zowel de harde als de softe soorten. Daarmee creëren alle gebruikers een zeer aantrekkelijke markt voor criminelen, waar afrekeningen aan de orde van de dag zijn. Het maakt de gebruikers blijkbaar niets uit.
In het grensgebied Heuvelland – België heb je aan de Belgische kant nog een tamelijk goed bezet politiebureau in Voeren, maar die streek is groot en lastig om goed in de gaten te houden. Aan de Nederlandse kant is het wat dat betreft een niemandsland geworden. De dichtstbijzijnde politiebureaus liggen in Maastricht, Valkenburg en Heerlen, dat is allemaal minstens een kwartier rijden. Dan zijn die criminelen al lang vertrekken. Juist een grensgebied is aantrekkelijk voor die gasten, dus die hebben in het Heuvelland een leuk speelterrein.
Van de slogan ‘meer blauw op straat’ komt doorgaans niet veel terecht, maar door de lokale overheden, bedrijven en instellingen wordt dat vaak voor een deel gecompenseerd door het inzetten van privé bewakingsbedrijven. Maar wat bleek van de week, een van die firma’s was zelf een crimineel nest. Niet alleen de bewakers hadden daar uitstekende contacten met de onderwereld, ook de zogeheten straatcoaches die als opdracht hadden om jongeren van het criminele pad te houden, bleken zelf lid te zijn van die bendes.
Tal van gemeentebesturen moesten hals over kop de band met het bedrijf verbreken, ze waren zich natuurlijk suf geschrokken. Nee, dat hadden ze nooit verwacht.
Uiteraard heb je ook goede en professionele beveiligingsbedrijven, maar ik vrees dat er wel nog meer kaf tussen het koren zal zitten. En of die straatcoaches allemaal zo’n frisse kijk op de samenleving hebben, ik waag het te betwijfelen.
In onze regio, Nederland en België, zijn we als het om criminaliteit gaat, nog altijd heel naïef en lopen we met wetten en maatregelen doorgaans achter de feiten aan. Alleen al het punt dat veel informatie tussen de verschillende opsporingsdiensten niet gedeeld kan worden vanwege de overdreven strenge privacy-regels, zorgt ervoor dat veel bandieten hun kwalijke praktijken kunnen blijven voortzetten. Uiteindelijk draaien we met z’n allen daarvoor op.
