Nieuwe Limburgers met Xhena Nukaj

In Limburg wonen en werken tienduizenden mensen die hun eigen land achter zich hebben gelaten om zich hier tijdelijk of blijvend te vestigen. Wie zijn zij en wat zijn hun ervaringen?

Waarom heb je voor Nederland gekozen?

„Ik ben opgegroeid in Vlora, een stad in het zuidwesten van Albanië, qua grootte vergelijkbaar met Maastricht. Daar heb ik tot mijn achttiende gewoond. Mijn ouders wilden graag dat ik in het buitenland zou gaan studeren. Mijn moeder was hier al eens geweest.”

Hoe belandde je in Maastricht?

„Ik kreeg de kans om met een studiebeurs Business en Politiek te gaan studeren in Den Haag. Mijn ouders waren trots, maar zagen toch liever dat ik koos voor iets medisch. Ben je in Albanië arts, apotheker of farmaceut, dan geniet je aanzien. Op een nacht heb ik zitten googlen. Ik heb zowel foto’s van Den Haag als van Maastricht bekeken. Maastricht leek me het leukst. Ik had ontdekt dat je er biomedische wetenschappen kon studeren.”

Wat was je eerste indruk?

„Ik was samen met mijn moeder. We hadden de hele nacht gereisd. Om 7.30 uur stapten we het station uit. Ik haalde diep adem en voelde me gelukkig. Het klikte tussen mij en deze stad. In het begin baalde ik wel dat iedereen Engels tegen me sprak. Ik wil mijn leven hier opbouwen en me niet gedragen als ’ne boetelender.”

Je spreekt accentloos Nederlands én vloeiend Mestreechs. Hoe kan dat?

„Door mijn werk in Café Tribunal. Ik hoorde er vanaf het begin de hele dag door Nederlands. Ik zoog alles in me op. Ook de grapjes die in het Mestreechs over mij werden gemaakt. Iedereen dacht dat ik die toch niet verstond. Leo, de toenmalige eigenaar van Tribunal, sprak de hele dag door Maastrichts tegen me. Toen ik de taal beheerste, heb ik dat een half jaar lang geheim gehouden. Toen de gasten mij zo hoorden, vielen ze bijna van hun barkruk.”

Wat vind je van het eten hier?

„Ze eten hier heel veel aardappels. In Albanië bestaat een maaltijd voornamelijk uit vlees. Serveer je aardappels, dan denken ze dat je arm bent. Of ik friet met zoervleis lekker vind? Natuurlijk! Is er dan iemand die zoervleis niet lekker vindt? Eén ding lust ik niet: bloodweurs.”

Wat is je meest bijzondere moment?

„Het moment waarop zate hermenie Laat & Zaat in de Tribunal plotseling het volkslied van Albanië aanhief. Er ging een rilling door mijn lijf. Mijn baas, Leo, zei dat ik niet zo gek moest doen: het was het Maastrichtse volkslied. We hebben het gecheckt op YouTube. Ik weet het bijna zeker: Maastricht heeft zijn volkslied gejat van ons. Maar ik begrijp nu wel waarom dit mijn stad is.”